Είμαι στο μετρό και κατευθύνομαι στο γραφείο. Σκέφτομαι να εκμεταλλευτώ τον χρόνο της διαδρομής για ένα τελευταίο τσεκάρισμα των ερωτήσεων προς τον Tim Walker. Στο δεξί μου χέρι κρατώ μια από τις πιο δυνατές εικόνες του· ένα πορτρέτο της Jennifer Lawrence δίπλα σε ένα λευκό παγώνι, που τράβηξε το 2012 για το W Magazine. Ένα αγοράκι, βία τριών ετών, κάθεται στη διπλανή θέση. Με μια απότομη κίνηση μου τραβάει τη φωτογραφία από το χέρι και τρέχει στο βάθος του βαγονιού. Η μητέρα του προσπαθεί να το πείσει ότι πρέπει να επιστρέψει το «κλοπιμαίο». Εκείνο αδιαφορεί επιδεικτικά και μέχρι το τέλος της διαδρομής κοιτάζει με περιέργεια την εικόνα, χωρίς να αρθρώσει λέξη. Αλλά το καταλαβαίνω καλά – οι φωτογραφίες του Tim Walker είναι ένας ύμνος στην ονειροπόλα αθωότητα και την ασυγκράτητη φαντασία της παιδικής ηλικίας.
«Μόλις επέστρεψα από την Ελλάδα», μου λέει λίγες ώρες μετά στο τηλέφωνο. «Ήμουν στην Πάτμο για ολιγοήμερες διακοπές, έπειτα στην Αθήνα και τώρα πίσω στη βροχερή Αγγλία. Την αγαπώ την Ελλάδα, θα ήθελα πολύ κάποτε να φωτογραφίσω με φόντο ένα ελληνικό τοπίο». Βρίσκεται στο στούντιό του, στο ανατολικό Λονδίνο, σε ένα διάλειμμα από τις προετοιμασίες της νέας του έκθεσης στο V&A, της μεγαλύτερης στην καριέρα του. Οι υπεύθυνοι του μουσείου τον προσέγγισαν το 2016, προτείνοντάς του μια έκθεση σε δύο επίπεδα: ένα μέρος με τα σημαντικότερα έργα που έχει δημιουργήσει για τη βιομηχανία της μόδας -τα περισσότερα για λογαριασμό της Vogue– και μια ολοκαίνουργια σειρά φωτογραφιών, που θα αντλούν έμπνευση από τα ίδια τα αντικείμενα του μουσείου.
Στα τρία χρόνια που μεσολάβησαν ο Walker έγινε «λίγο πιο σοφός», όπως χαρακτηριστικά λέει. Μίλησε με όλους τους επιμελητές του μουσείου, βούτηξε στα σπάνια αρχεία, όργωσε τις αποθήκες των 2,3 εκατομμυρίων σπάνιων θησαυρών που καλύπτουν 5.000 χρόνια ανθρώπινης ιστορίας, διάλεξε 10 αντικείμενα που έκαναν την καρδιά του να χτυπήσει πιο δυνατά και με βάση αυτά δημιούργησε 10 ολοκαίνουργια φωτογραφικά project. Μεταξύ των αντικειμένων που ξεχώρισε συναντά κανείς τα ερωτικά σκίτσα του Aubrey Beardsley, ένα σπάνιο χειρόγραφο για τη βασίλισσα Άννα της Βρετάνης από το 1470 και μια βασιλική τιάρα τετρακοσίων ετών, φτιαγμένη από λέπια ψαριών.
«Είναι συγκλονιστικό ότι οι συντηρητές του V&A καταφέρνουν να κρατούν ζωντανά τέτοια αντικείμενα στο πέρασμα των αιώνων. Μόλις είδα την τιάρα, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ένα τόσο ευάλωτο και εύθραυστο αντικείμενο, φτιαγμένο από λέπια, εξακολουθεί να διατηρεί το αρχικό σχήμα του», λέει με ενθουσιασμό. Θυμάται τα χρόνια που ως παιδί επισκεπτόταν το μουσείο, τότε που δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μια μέρα θα ήταν σε θέση να γνωρίσει ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια αυτού του ανεκτίμητου πολιτιστικού πλούτου. «Είδα τόση ομορφιά», λέει. «Από πίνακες ζωγραφικής και ιστορικά ενδύματα μέχρι αρχιτεκτονικές εγκαταστάσεις αιώνων. Μέσα στην ατέλειωτη εξερεύνησή μου, αυτό που πραγματικά με ενέπνευσε είναι η ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργεί ομορφιές τόσο ιδιαίτερες και ανίκητες στο χρόνο. Συνειδητοποίησα την αμείλικτη δύναμη του ανθρώπινου γένους, που επιζητά με κάθε τρόπο να εκφράσει την αρμονία που μας περιβάλλει».
