Αυτό είναι το Dress Code του Met Gala 2024

Η ιστορία μιλάει για τον Κόμη Axel και τη σύζυγό του, την Κοντέσα. Ζουν σε μια βίλα με βεράντα που βλέπει σε έναν κήπο με κρυστάλλινα λουλούδια με ημιδιαφανή φύλλα, αστραφτερούς μίσχους που μοιάζουν με γυαλί και κρυστάλλους στην καρδιά κάθε άνθισης. Αν και, όπως σε όλο το έργο του Ballard (το «Ballardian», σύμφωνα με τα σύγχρονα λεξικά, έχει καταλήξει να αντιπροσωπεύει τη «δυστοπική νεωτερικότητα, τα ζοφερά τεχνητά τοπία και τις ψυχολογικές επιπτώσεις των τεχνολογικών, κοινωνικών ή περιβαλλοντικών εξελίξεων»), υπάρχει ένα δυστοπικό στοιχείο ο παράδεισος τους. Το να το κρατάς είναι σαν να προσπαθείς να κρατήσεις άθικτο κάθε κόκκο μιας γροθιάς άμμου στην παλάμη σου.

Πέρα από τους τοίχους της βίλας του Κόμη Axel, ένας χαοτικός όχλος πλησιάζει κάθε ώρα. Για να αποκαταστήσει την ηρεμία, ο Κόμης πρέπει να μαδήσει ένα λουλούδι που αντιστρέφει το χρόνο από τον κήπο του μέχρι να μην μείνει κανένα. Η ιστορία τελειώνει με τον ασυνείδητο όχλο που κατεβαίνει στη βίλα, μια ερειπωμένη ιδιοκτησία με έναν παραμελημένο κήπο, στον οποίο ένα άγαλμα του Κόμη και της Κοντέσας στέκονται μπλεγμένα σε αγκαθωτά φυτά.

Αλλά για να δανειστούμε κάτι από το TikTok, χορηγό του γκαλά: «Εντάξει, αλλά τι φοράμε;» Ας αναλύσουμε τους πολλούς τρόπους ερμηνείας του θέματος. Συνολικά, ο ενδυματολογικός κώδικας, όπως και η έκθεση, αφορά τη φευγαλέα ομορφιά. Η πιο προφανής ερμηνεία θα ήταν να αγκαλιάσουμε το μέρος του «garden» του «Garden of Time». Σκεφτείτε τα μελαγχολικά λουλούδια (καθώς τα moody λουλούδια δεν είναι αρκετά moody).

Ένα κομμάτι που γνωρίζουμε ότι αποτελεί μέρος της έκθεσης είναι ένα μαύρο βραδινό παλτό του Charles Frederick Worth από το 1889, κομμένο από ύφασμα ζακάρ υφαντό με τουλίπες παπαγάλων που, σύμφωνα με το Met, έχουν μια «επιθετική δυναμική ποιότητα».

Κάτι από τη συλλογή του Dries Van Noten για την Άνοιξη του 2014, η οποία περιλαμβάνει κεντήματα με τουλίπες φαινομενικά μαδημένες από την κάπα του Worth, θα ήταν μια έξυπνη επιλογή. Ομοίως κάτι από το show του την Άνοιξη του 2017, όπου είδαμε μοντέλα να περπατούν σε μια πασαρέλα πλαισιωμένη από εξαιρετικά λουλούδια από τον πρωτοποριακό καλλιτέχνη λουλουδιών Azuma Makoto – η κρυστάλλινη floral αναφορά θα ήταν ένα υπέροχο wink στον Ballard.

Για όσους επιθυμούν να αγκαλιάσουν το floral στοιχείο του θέματος, μια καλή επιρροή βρίσκεται στις συλλογές couture του περασμένου μήνα. Σκεφτείτε μια ματιά από το ντεμπούτο της Simone Rocha μέσω του Jean Paul Gaultier, όπου τα μοντέλα περπατούσαν με τριαντάφυλλα βουτηγμένα στο ασήμι στα χέρια – σαν να ήξερε η Rocha ότι αυτό το θέμα ερχόταν. Ή το look 36 από τον Giambattista Valli θα λειτουργούσε καλά, με τα μελοδραματικά ιμπρεσιονιστικά φλοράλ με παγιέτες.

Πέρα από την πιο πρόσφατη σεζόν, υπάρχουν τα διακοσμημένα με λουλούδια κομμάτια του Karl Lagerfeld από τη συλλογή Couture για την Άνοιξη 2015 της Chanel, η οποία ήταν τοποθετημένη σε έναν κήπο που άνθισε μηχανικά – πολύ Ballardian. Θα ενθαρρύναμε ακόμη και λουλούδια από την πραγματική ζωή, που σαπίζουν κατά προτίμηση. Ουσιαστικά, οι καλεσμένοι θα πρέπει να ξεκινήσουν να μοιάζουν με ένα περιπατητικό memento mori ενώ ανεβαίνουν τα σκαλιά του Met.

Θα μπορούσε κανείς να κοιτάξει και τις μη λουλουδάτες ενδείξεις στο κείμενο του Ballard. Αν και πλησιάζει η καταστροφή, η Κοντέσα παίζει Μότσαρτ και Μπαχ στο τσέμπαλο της, κάτι που θα έκανε τη μουσική νότα από την Άνοιξη του Valentino του 2014 απίστευτα ταιριαστή. Και για όσους θέλουν να ακολουθήσουν πιστά το κείμενο, ο Κόμης Axel περιγράφεται να φορά μαύρο βελούδο και μια μεταξωτή cravat .

Ο χρόνος – η αντιστροφή του και η αδυναμία μας πάνω του – είναι ένα άλλο θέμα προς εξερεύνηση. Κάποιος θα μπορούσε να φορέσει στον καρπό του το ρολόι Crash του Cartier, εμπνευσμένο από τον Salvador Dalí. Ή, για ένα camp take (το έχουμε δει σε ένα προηγούμενο θέμα του Met Gala), το grandfather clock gown του Moschino από το φθινόπωρο/χειμώνα του 2022.

Εναλλακτικά, οι επισκέπτες του γκαλά θα μπορούσαν να αφήσουν στην άκρη την ιστορία του Ballard και να βουτήξουν στην ίδια την έκθεση, η οποία γιορτάζει τη φύση στη μόδα. Γνωρίζουμε ότι τα blurry φλοράλ φορέματα του Loewe από το φθινόπωρο/χειμώνα 2023 περιλαμβάνονται στην έκθεση – οποιοδήποτε από αυτά θα ήταν υπέροχα. Γνωρίζουμε επίσης ότι υπάρχουν αρκετές εμφανίσεις του Alexander McQueen στην επίδειξη, καθώς ήταν master του cabinet-of-curiosity-couture. Το φόρεμά του από την άνοιξη/καλοκαίρι του 2001, κατασκευασμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου από razor clam shells που συνέλεξε ο σχεδιαστής από τις παραλίες του Norfolk. Αυτό μας λέει να πάμε πέρα από τις ανθοφορίες – κοιτάξτε τις λιγότερο εμφανείς ενσαρκώσεις της χλωρίδας και της πανίδας που υπάρχουν στη μόδα. Αν σκεφτούμε τα υποθέματα Γη, Θάλασσα και Ουρανός, θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε μια μόδα εμπνευσμένη από τον κόκκο του ξύλου (ίσως ένα υπέροχο μεταξωτό μουαρέ;), το σχέδιο των φολίδων του ψαριού ή τον ιριδισμό του φτερού μιας λιβελούλης. Η φύση μας δίνει πολλά περισσότερα από τα λουλούδια για να εμπνευστούμε.

Τέλος, υπάρχει η ευρύτερη έννοια της ίδιας της έκθεσης: η περασμένη μόδα που αξίζει την προσοχή μας. Η Natalie Portman έχει ήδη φορέσει μια αναδημιουργία από το φόρεμα Junon του Dior (το οποίο εμφανίζεται στην έκθεση), οπότε ίσως κάποιος που θα παρευρεθεί με τον Dior να εμφανιστεί με το φόρεμα Venus του Dior από το 1949 (επίσης στο “Sleeping Beauties”).

Η επιλογή ενός εξαιρετικού archival piece, είτε πρόκειται για αναψυχή είτε όχι, θα αναγνώριζε το πνεύμα μιας έκθεσης με επίκεντρο το πέρασμα του χρόνου. Όμως, ενώ οι περισσότερες εκθέσεις χρησιμοποιούν τον χρόνο ως τρόπο ανάλυσης των αντικειμένων σε εύπεπτες προόδους, το «Sleeping Beauties» αναγκάζει τον καλεσμένο να κοιτάξει μπροστά. Μια μέρα, τα πάντα στην έκθεση θα είναι πολύ εύθραυστα για να φορεθούν ξανά.

Είναι ένα dress code που χρειάζεται λίγο φαντασία, αλλά τι είναι το Gala του Ινστιτούτου Κοστουμιών χωρίς λίγη εγκεφαλική θεωρία μόδας;