Filep’s Scrapbook: Εξομοιώσεις Μόδας με την Eleni Kavvada

FM: Ποια είναι η δημιουργική διαδικασία που ακολουθείτε;

EK: Η δημιουργική διαδικασία που ακολουθώ αλλάζει ανάλογα με την εκάστοτε περίσταση. Στο εμπορικό κομμάτι, βολιδοσκοπώ τις αντιδράσεις του εν δυνάμει target group μου και προσθέτω από εκεί, ένα σκαλί ταυτότητας παραπάνω. Στο Prêt à Porter παίζει τεράστιο ρόλο το πατρόν, το tailoring, το fit, η βάση δηλαδή, στην οποία πρέπει να στηριχτεί ο δημιουργός γερά και ύστερα να προτείνει το κάτι παραπάνω για το οποίο θα σε αναζητήσει το εκάστοτε κοινό. Προσωπικά, δεν σχεδιάζω πια, βρίσκω το χαρτί πολύ περιοριστικό σε σχέση με το σώμα, οπότε δουλεύω κυρίως με μουλάζ. Στα εξ ολοκλήρου δημιουργικά κομμάτια, τα οποία προσεγγίζουν περισσότερο τις “κατασκευές” παρά το ρούχο σαν κλασσική δομή, αφήνω τον εαυτό μου εντελώς ελεύθερο να πειραματιστεί και να εξερευνήσει, να ψάξει τρόπους, να αναρωτηθεί και να ανακαλύψει. Μου αρέσει κάθε φορά να είναι πρώτη φορά, σαν γέννηση και θάνατος, και για αυτό το λόγο ποτέ δεν επαναλαμβάνω κάποιο σχέδιο. Δεν διαχωρίζω στάδια, δεν κάνω mood boards, περνάω στην πραγμάτωση με βάση τα στοιχεία που μου δίνουν τα υλικά και ο σκοπός του εκάστοτε project. Δίνω μεγάλη σημασία στα fittings και στις πρόβες, καθώς εκεί είναι και το σημείο που πιθανόν να γεννηθεί μια ιδέα μέσω της διαδραστικότητας με το σώμα.

FM: Πως αντιλαμβάνεστε το γενικότερο πλαίσιο της μόδας; Τι είναι μόδα για εσάς;

EK: Το σκηνικό της μόδας έχει αλλάξει άρδην από τότε που άρχισα να την παρακολουθώ συστηματικά. Από ελιτίστικη κλίκα, έχει αρχίσει μέσα από πολλές ενέργειες, κοινωνικοπολιτικά σκαμπανεβάσματα και λοιπές ανακατατάξεις να γίνεται σιγά σιγά το safe place που της/μας αξίζει. Βλέπεις ανεξάρτητα weirdos να δείχνουν χωρίς φόβο τον πλανήτη τους, βλέπεις σώματα, βλέπεις χρώματα, βλέπεις όλα τα κομμάτια του πολυμορφικού αυτού παζλ να κουμπώνουν σιγά σιγά το ένα στο άλλο. Βλέπεις ρούχα που επιτέλους εξυπηρετούν τις ανάγκες σύγχρονων, δραστήριων ανθρώπων και όχι στερεοτυπικές στολές γυάλινων ινδαλμάτων. Εγώ πάντα σε αυτή τη μόδα ήθελα να μπω και να παίξω σαν σε πάρκο. Για μένα είναι ένας τρόπος έκφρασης και μια δικλείδα ασφαλείας από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Θα ήθελα πολύ να συνεχιστεί η πορεία που έχει ξεκινήσει να παίρνει ο χώρος από την κρίση και μετά που, για λόγους σκοτεινούς, δύσκολους και χαλεπούς, άλλαξε πρόσωπο και χαμογέλασε διάπλατα. Όχι άλλο “you can’t sit with us”.

FM: Από την εμπειρία σας, ποιοι παράγοντες καθορίζουν την αξία των ρούχων που επιλέγουμε να φορέσουμε ή να εντάξουμε στην γκαρνταρόμπα μας;

EK: Για μένα προσωπικά, η δομή της καθημερινότητας παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο. Μια γυναίκα που εργάζεται σε ένα δικηγορικό γραφείο δεν έχει τις ίδιες ενδυματολογικές ανάγκες με έναν φοιτητή της φιλοσοφικής, ούτε με μία γιατρό που φορά την αντίστοιχη ενδυμασία που απαιτεί το επάγγελμα της. Ένας άνθρωπος που ταξιδεύει διαρκώς, έχει τελείως διαφορετικά κριτήρια επιλογής από έναν άλλο που, λόγου χάρη, εργάζεται από το σπίτι ή δεν εργάζεται καθόλου. Οπότε, οι συνθήκες τις καθημερινότητας, η οικονομική δυνατότητα, ο τρόπος ζωής επηρεάζουν κατά κόρον τις επιλογές και την αξία των ενδυμάτων στα οποία επενδύουμε. Προσωπικό παράδειγμα: στην καθημερινότητά μου, τρέχω από ένα κατάστημα υλικών σε ένα υφασμάτων, κάθομαι συνεχώς στο πάτωμα καρφιτσώνοντας πάνω στην κούκλα, χρησιμοποιώ τα μέσα για να μετακινηθώ. Θα ήταν παράλογο να είχα μία γκαρνταρόμπα γεμάτη μεταξωτές φούστες, κρεπ φορέματα και ψηλά παπούτσια. Αντιθέτως, θα προτιμήσω πολυμορφικά παντελόνια με πολλές τσέπες, μαλακά t-shirts και άνετα παπούτσια. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θα θελήσω να ντυθώ ένα Σάββατο βράδυ για το κέφι μου. Μια εξίσωση που περιλαμβάνει την καθημερινή πρακτικότητα και την προσωπική δημιουργικότητα είναι αυτή που στήνει έναν ισορροπημένο, κατά την άποψη μου, γνώμονα επιλογής της αξίας των κομματιών που απαρτίζουν την γκαρνταρόμπα του σύγχρονου ανθρώπου. 

FM: Ποια είναι η αντίληψη που έχετε για το σώμα γενικότερα;

EK: Το σώμα είναι η αρχή και το τέλος! Το σώμα είναι ταυτόχρονα η μούσα και το εργαλείο. Το σώμα είναι ο λόγος που κάνουμε αυτόν το διάλογο. Δεν μπορείς να αφήσεις το σώμα στην άκρη, να δημιουργήσεις πέρα από αυτό και ερήμην του. Είναι ουτοπικό, είναι ανούσιο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την κ. Άνθη, στο ατελιέ του Γιώργου Ελευθεριάδη που μαθήτευσα, να μου σφαλιαρίζει το χέρι όταν χρησιμοποιούσα χάρακα στο πατρόν: “που την είδες την ίσια γραμμή;” μου λέει. “Το σώμα είναι γεμάτο καμπύλες, κούρμπες, φως και σκιά”. Αυτό είναι το σώμα.

FM: Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος ενός σχεδιαστή μόδας σήμερα;

EK: Ο ρόλος του είναι να προσφέρει ένα όνειρο με πόδια που πατάνε γερά στη γη. Να λειτουργεί με βάση την πραγματικότητα, την εποχή, την παγκόσμια οικονομία, τον πόλεμο, να μην ξεχνά πως πάνω από όλα αναφέρεται στον εαυτό του. Αυτόν ντύνει, με αυτόν συνομιλεί, δεν μπορεί να του πει ψέματα. Μπορεί όμως, με την ομορφιά και την δημιουργικότητα αυτού του μαγικού επαγγέλματος να του δώσει ένα χτύπημα στη πλάτη και να του θυμίσει πως ο κόσμος, παρόλες τις δυσκολίες και τις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής, είναι ένα πάρκο και εμείς παιδιά. Ας παίξουμε.