Ως ένας από τους «μεγάλους» της μόδας, ο Giorgio Armani είναι διαχρονικά επίκαιρος. Για σχεδόν μισό αιώνα η σκέψη του παραμένει δημιουργική, υγιής και ξεκάθαρη, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις συλλογές του.
Δεν είναι απαραίτητο να εργάζεται κάποιος στον χώρο της μόδας για να γνωρίζει ποιος είναι ο Giorgio Armani – ένας άνθρωπος που σέβονται όλοι, με αξία σταθερή στον χρόνο, καθώς εκφράζει με άνεση διαφορετικές γενιές, πάντοτε περιβεβλημένος από την άνεση και την πολυτέλεια που τόσο όμορφα έχει συνδυάσει στις δημιουργίες του. Ο θαυμασμός που προκαλεί το άκουσμα του ονόματος του Ιταλού δημιουργού και η καθολική παραδοχή της υψηλής ποιότητας της δουλειάς του είναι αποτέλεσμα μιας πορείας σχεδόν εμμονικής με το στιλ.
Ο Giorgio Armani έγινε γνωστός στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970 για τις ανδρικές συλλογές του, που καθιερώθηκαν ως σύμβολα πλούτου και καταξίωσης. Λίγο αργότερα, η επιτυχία της ταινίας του Paul Schrader, American Gigolo, της οποίας τα κοστούμια επιμελήθηκε ο σχεδιαστής, χάρισε στον πρωταγωνιστή Richard Gere μια μυθική υπόσταση, που αντέχει μέχρι σήμερα. Στον χαρακτήρα του συνοψίστηκε η νέα αρρενωπότητα με ένα καινούργιο ιδεώδες που ξεχείλιζε από αισθησιασμό και αυτοπεποίθηση, look το οποίο υιοθέτησαν αμέσως οι νεαροί γιάπις στη Νέα Υόρκη, για να γίνει σύντομα παγκόσμιο φαινόμενο. Αυτό που κατάφερε o Armani ήταν να εξελίξει αβίαστα την έννοια του casual σε επίσημο ένδυμα, μέσα από υπερμεγέθη κοστούμια, τα οποία, ενώ το περίγραμμά τους θύμιζε κλόουν, μόνο αυτό δεν ήταν. Ρούχα που ταυτίστηκαν με την άνεση και τη χαλαρότητα και αποτέλεσαν τα κύρια χαρακτηριστικά της σχεδιαστικής υπογραφής του.

Μέσα από το ίδιο πρίσμα αγκάλιασε και τις γυναίκες. Αρκεί να θυμηθούμε τη ριζοσπαστική αλλαγή στις γκαρνταρόμπες των αρχών της δεκαετίας του ’80, που χαρακτηρίστηκε για την υπερβολή στη μόδα, τη διακόσμηση, την αρχιτεκτονική και την τέχνη, καθώς για την αφθονία του χρήματος, το χρηματιστήριο και τα γρήγορα αυτοκίνητα/τρόπαια. Αυτήν ακριβώς την εποχή ο Armani χάραξε με ποιητική ένταση την προσωπική του πορεία, με δημιουργίες που θόλωναν σε ανύποπτο χρόνο τις γραμμές μεταξύ των φύλων, ενθαρρύνοντας την ισότητα μέσα από τα ρούχα και συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω υπό τον όρο «power dressing».
Όπως συνέβη με τα ανδρικά, τα γυναικεία κοστούμια του αποτέλεσαν επίσης σύμβολο της εποχής. Αν και σαν ιδέα δεν ήταν κάτι καινούργιο –ο Yves Saint Laurent είχε προ πολλού παρουσιάσει τη δική του εκδοχή–, η πρόταση του Armani ήταν πολύ διαφορετική και αντανακλούσε μάλλον δύναμη παρά φετιχιστική διάθεση. Η έμπνευση πίσω από το συγκεκριμένο στιλ ήταν τα ανδρικά σακάκια που είχε προσαρμόσει για την αδελφή του Rosanna και τις φίλες της, μετά από δική τους επιθυμία. Ένα ρομαντικό οικογενειακό bonding, που έμελλε να καθορίσει την εικόνα της γυναίκας στον εργασιακό χώρο. «Θα έλεγα ότι η μόδα μπορεί να αντικατοπτρίζει τον πολιτισμό και να αποτελεί μέρος της δημιουργίας του. Για παράδειγμα, η απόφασή μου να προσαρμόσω ανδρικά ενδύματα στο γυναικείο σώμα ως έναν έξυπνο τρόπο ένδυσης είχε ως αποτέλεσμα το look να χαρακτηριστεί φεμινιστική δήλωση και έγινε η αφορμή για τη δημιουργία μιας γκαρνταρόμπας για τη σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα. Από αυτή την άποψη, ανταποκρίθηκα δημιουργικά σε κάτι που συνέβαινε πολιτισμικά, βοηθώντας στην καθιέρωση του συγκεκριμένου στιλ», εξηγεί ο μετρ.