Γιατί δεν υπάρχουν άνδρες σούπερ μοντέλα;

Όταν ο Hedi Slimane έγινε δημιουργικός διευθυντής του Dior Homme, το 2000, μεταμόρφωσε το τοπίο. Η δουλειά και τα μοντέλα του ήταν τόσο φρέσκα, ώστε όλοι ακολούθησαν το παράδειγμά του. Αυτά τα αγόρια ήταν υπέροχα στην πασαρέλα, ωστόσο δεν είχαν προτάσεις για διαφημιστικές καμπάνιες καλλυντικών – αυτό το έκαναν οι σταρ του σινεμά.

Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη σχετικά με την αλλαγή του τοπίου: μια σπουδαία γενιά φωτογράφων μόδας, από τον Richard Avedon μέχρι τον Herb Ritts, έχει πια φύγει. Η εικόνα της μόδας έχει διαφοροποιηθεί πολύ, κάτι που οφείλεται και στα κοινωνικά δίκτυα. Η Bella και η Gigi Hadid έχουν καταλάβει πώς λειτουργεί αυτός ο κόσμος και έχουν χτίσει προσεκτικά την καριέρα τους, αλλά δεν υπάρχει ανδρικό αντίστοιχο.

Κάτι που καθόλου δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σπουδαίοι άνδρες μοντέλα στην εποχή μας. Νομίζω ότι ο Jon Kortajarena είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, ενώ τον ακολουθεί κατά πόδας ο Jordan Barrett.

Κατά τη θητεία του Hedi Slimane στον Dior Homme, τα τρία σημαντικότερα μοντέλα ήταν οι Clément Chabernaud, Adrien Sahores και Nicolas Ripoll. Όταν μπήκαν στη βιομηχανία της μόδας, διέθεταν μια φρεσκάδα που είχε εν τω μεταξύ χαθεί από το χώρο και νομίζω ότι γι’ αυτό ήταν τόσο επιτυχημένοι. Τα τελευταία 10 χρόνια και οι τρεις τους δούλεψαν πιο σταθερά απ’ όλους τους συναδέλφους τους και εξακολουθούν να το κάνουν.

Ένας άλλος παράγων για την κατάσταση που επικρατεί είναι ότι και η ίδια η βιομηχανία της μόδας έχει αλλάξει σημαντικά. Το κίνημα #MeToo είχε τεράστιο αντίκτυπο στους κόλπους της. Στο παρελθόν, κάποιοι μπορεί να έκλειναν τα μάτια τους σε τέτοια φαινόμενα, αλλά η νέα γενιά δεν το κάνει. Αγόρια και κορίτσια καταφεύγουν στο Instagram και κάνουν τις αποκαλύψεις τους. Και αυτό είναι σημαντικό, γιατί τα μοντέλα πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό πίσω και μπροστά από τα φώτα, με σωστές αμοιβές και υποστήριξη, ώστε να γνωρίζουν ότι δεν είναι διαθέσιμα για τα πάντα. Το καλό είναι ότι πλέον όλοι είναι πιο ευαισθητοποιημένοι και οι συνθήκες βελτιώνονται.

Περνώντας τα χρόνια, θα ήθελα πολύ να δω τους άνδρες μοντέλα να κατακτούν την κορυφή και να κερδίζουν και πάλι πολλά χρήματα – υπέγραψα πολλές επιταγές εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων στις μέρες του Mark Vanderloo και του Marcus Schenkenberg, αλλά σήμερα τα αγόρια συμμετέχουν σ’ ένα show για να κερδίσουν ένα ζευγάρι παπούτσια και 500 δολάρια. Όσο κυκλοφορεί γύρω τους και σαρώνει τις διαφημιστικές καμπάνιες ο David Beckham, κανείς δεν πρόκειται να έχει μια πραγματικά μεγάλη ευκαιρία.

Είναι δύσκολο να μη νοσταλγώ το παρελθόν. Ως παιδί των 60s και 70s μεγάλωσα με τα περιοδικά και τώρα όλα αλλάζουν. Κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί σε πέντε χρόνια. Είμαι περίεργος να δω πού πηγαίνει η βιομηχανία της μόδας και νομίζω ότι η ψηφιακή εποχή θα απαιτήσει ένα νέο είδος μοντέλου. Ποιος θα είναι ο άνδρας της επόμενης γενιάς; Θα αντιπροσωπεύσει το μεταβαλλόμενο κοινωνικά πρότυπο του φύλου – που τώρα εκφράζεται ως αρρενωπότητα και ανδρισμός και πουλάει; Το σίγουρο είναι ότι θα υπάρχει πάντα ανάγκη για όμορφους άνδρες και, αν κάποιοι είναι πραγματικά ταλαντούχοι, νομίζω ότι μπορούν να επαναφέρουν στο προσκήνιο τα male supermodels».