H Gabriela Hearst μιλά για την καραντίνα και την επιχείρησή της την εποχή του κορωνοϊού

Πώς κάνετε γυμναστική στην απομόνωση; Χρησιμοποιείτε κάποια εφαρμογή;

Κάνω κάποιες ασκήσεις που μου έχει δείξει ο γυμναστής μου. Είναι πολύ σημαντικό να οξυγονώσεις τον εγκέφαλο αυτή την περίοδο. Ο χορός λειτουργεί, επίσης. Απλά χορέψτε για μισή ώρα. Κάνει καλό στο σώμα και το πνεύμα.

Με ποιον μοιράζεστε την απομόνωση;

Μένω σπίτι με την οικογένειά μου και την οικογένεια του καλύτερού μου φίλου. Αυτή η συνύπαρξη διατηρεί τη λογική μου και με κάνει να γελάω καθημερινά. Πρέπει να είσαι συνέχεια σε εγρήγορση, ειδικά όταν έχεις τα παιδιά συνέχεια κλεισμένα στο σπίτι.

Υπάρχει κάποια δουλειά του σπιτιού, που επιτέλους βρήκατε χρόνο να κάνετε;

Δεν έχω και αρκετό ελεύθερο χρόνο, καθώς καθημερινά έχω πολλά να κάνω για τη δουλειά μου. Ευτυχώς παραμένουμε δημιουργικοί. Νομίζω ότι ντύνομαι περισσότερο και φοράω κραγιόν. Δεν έκανα ποτέ μακιγιάζ, εκτός αν έπρεπε να πάω σε κάποια επίσημη εκδήλωση, αλλά για κάποιο λόγο τώρα το κάνω κάθε μέρα. Έχουμε ένα ρητό στα ισπανικά «Al mal tiempo, buena cara», που σημαίνει, «Στην κακοκαιρία να έχεις όμορφο πρόσωπο».

Πώς κρατάτε επαφή με φίλους και οικογένεια;

WhatsApp. Κλήσεις. Μηνύματα. Instagram… Τα κλασσικά!

Πείτε μου κάτι που σας δίδαξε η απομόνωση…

Δεν είναι εύκολο να έχεις λατινική καταγωγή και να πρέπει να διαχειριστείς την κοινωνική απομόνωση. Για εμάς, είναι τόσο συνηθισμένο να φιλάς ξένους στο μάγουλο. Αυτή η κατάσταση έρχεται σε αντίθεση με την ανατροφή μου, αλλά αν μου έμαθε σίγουρα κάτι, είναι ότι πρέπει πάντα να πλένεις τα χέρια σου.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι μέχρι στιγμής;

Νομίζω να διαχειριστώ αυτή την κινούμενη άμμο στα επαγγελματικά μου. Αλλά, δεν θα παραπονεθώ. Τρέφω ευγνωμοσύνη για τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, στους ήρωες που είναι στην πρώτη γραμμή αυτής της κρίσης και μια βαθύτερη αγάπη για την Νέα Υόρκη μου.

Μπορείτε να μου απαριθμήσετε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει τώρα η επιχείρησή σας;

Στην αρχή ήταν σοκαριστικό για μένα ότι έπρεπε να τροποποιήσουμε τον προγραμματισμένο προϋπολογισμό μας και την ελεγχόμενη ανάπτυξη για το έτος. Αυτό, βέβαια, το ξεπέρασα γρήγορα. Βασικό μου μέλημα ήταν να μην αφήσω κανέναν από τους υπαλλήλους μου χωρίς δουλειά. Είμαι χαρούμενη γιατί τα τελευταία πέντε χρόνια έχουμε επιλέξει συνειδητά μια σταδιακή εξέλιξη. Έχουμε μια ομάδα 40 ατόμων και όχι 80. Αυτό μας δίνει μια σχετική ευελιξία.

Τι είναι πιο σημαντικό τώρα για εσάς, αναφορικά με το πώς θα ξεπεράσετε από αυτό το αδιέξοδο;

Να διασφαλίσουμε ότι διατηρούμε την ομάδα μας δυνατή και όσο το δυνατόν πιο ενεργή στο παιχνίδι. Ο στόχος μου για το 2020 είναι να έχω την καλύτερη ομάδα στον αγώνα που θα δώσουμε όλοι. Τους ξεκαθάρισα ότι αυτή την περίοδο περιμένω να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους. Ο καλός εαυτός δεν είναι τόσο καλός πια. Τώρα πρέπει όλοι να δουλέψουμε πάνω στην αποτελεσματικότητά μας και στο ομαδικό μας πνεύμα.

Πώς θα γίνει αυτό;

Με συνεχή επικοινωνία, συγκεκριμένους στόχους και αγώνα για επιβίωση.

Όταν αντιμετωπίζεις αυτή την αβεβαιότητα τι σε στηρίζει; Για τι ελπίζεις;

Η ιστορία με υποστηρίζει και συγκεκριμένα η οικογενειακή μου ιστορία. Έξι γενιές των προγόνων μου έζησαν δουλεύοντας μέσα σ’ ένα αγρόκτημα. Πέρασαν από πολλές και δυνατές κρίσεις, αλλά συνεχίζουν να προσαρμόζονται και να προχωρούν μπροστά.

Ποια είναι η πιο θετική αλλαγή που έχετε δει στη συμπεριφορά και τη στάση των ανθρώπων;

Η συμπόνια για τους πιο ευάλωτους, για τους ηλικιωμένους. Το βλέπω καθημερινά στη Νέα Υόρκη και το θαυμάζω!

Read more at Vogue.com.au.