H Vogue Greece εκεί όπου ξεκίνησε να γράφεται η ιστορία του Louis Vuitton

Η άκρη του νήματος

Πώς ξεκίνησαν όλα; H ιστορία έχει ως εξής: Το 1837, ύστερα από σχεδόν δύο χρόνια περιπλάνησης, ο 16χρονος Louis Vuitton από το Anchay του Jura φτάνει στο Παρίσι για να μαθητεύσει στο ατελιέ του Monsieur Maréchal, που ειδικεύεται στις συσκευασίες. Είναι η εποχή που οι μετακινήσεις γίνονται με άμαξες, βαπόρια και σιδηρόδρομο και οι ταξιδιωτικές οδηγίες περιλαμβάνουν τη χρήση αποσκευών που αντέχουν. Στο ατελιέ του Monsieur Maréchal, ο νεαρός μαθητευόμενος θα μάθει καλά τη χειροποίητη τέχνη του μπαούλου. Κατά τη διάρκεια των 17 ετών που θα παραμείνει, θα αποκτήσει γερή εμπειρία, ώστε να περάσει στο επόμενο στάδιο και να κάνει κάτι δικό του. Ανοίγει ατελιέ στο νούμερο 4 της Rue Neuve-des-Capucines, κοντά στην Place Vendome. Η δουλειά του έχει επιτυχία, πιάνει τον παλμό του ταξιδιωτικού στιλ της εποχής και η λίστα παραγγελιών μεγαλώνει. Κάποια στιγμή, το παριζιάνικο ατελιέ δεν μπορεί να αντέξει το βάρος της αυξανόμενης παραγωγής και ο Louis Vuitton παίρνει την απόφαση να επεκταθεί. Επιλέγει την περιοχή του Asnières-sur-Seine λόγω της προσβασιμότητάς της. Βρίσκεται στις όχθες του Σηκουάνα, αλλά και στο δίκτυο της πρώτης γραμμής του τρένου που ξεκινάει από το Παρίσι για να καταλήξει στο Saint–Germain–en–Laye. Το νέο ατελιέ ανοίγει το 1859, με 20 τεχνίτες. Στον ίδιο οικόπεδο βρίσκεται και το καινούργιο σπίτι της οικογένειας. Η ιστορική μονάδα παραγωγής υπάρχει ακόμα και είμαι έτοιμη να την επισκεφτώ.

Οι δύο χώροι συνδέονται μέσω μιας πλαϊνής πόρτας. Περνώντας τη, σκέφτομαι ότι αυτή η «βόλτα» θα είναι μια αυθεντική backstage εμπειρία. Εδώ βρίσκονται τα «άδυτα» των ειδικών παραγγελιών, φτιάχνονται στο χέρι μπαούλα αλλά και είδη από εξωτικά δέρματα. Ο χώρος είναι σήμερα υπερσύγχρονος, όμως το πνεύμα του ιδρυτή του, όπως και οι αξίες του χειροποίητου και της καινοτομίας υπάρχουν ακόμα. Σε αυτό το ατελιέ, ο Louis Vuitton και ο γιος του, Georges, άρχισαν να δουλεύουν, παραδείγματος χάριν, πάνω σε μια πρωτοπόρα κλειδαριά. Όταν την τελειοποίησαν, την παντεντάρισαν. Και ο Georges, σε μια κίνηση έξυπνου μάρκετινγκ, προσκάλεσε –μέσω ανακοίνωσης σε εφημερίδα– τον περίφημο Harry Houdini να αποδράσει από ένα κλειδωμένο μπαούλο Louis Vuitton. O Αμερικανός μάγος και ειδικός στις αποδράσεις δεν αποδέχθηκε την πρόσκληση-πρόκληση, όμως η κουβέντα γύρω από τον οίκο Louis Vuitton, πλέον, ζωήρεψε. Εδώ, στο Asnières, γεννήθηκε το LV λογότυπο και το καρό μοτίβο Damier, μεταξύ άλλων.

Σήμερα, στο ατελιέ εργάζονται περίπου 300 εξειδικευμένοι τεχνίτες, με μέσο όρο ηλικίας τα 35 χρόνια. Κάποιοι ξεκίνησαν εδώ την καριέρα τους, άλλοι έφτασαν μέσα από εντελώς διαφορετικούς κλάδους. Σε αυτό το περιβάλλον το χειροποίητο δεν αποτελεί έννοια, αλλά καθημερινότητα. Μπορούν να φτιαχτούν τα πάντα, εκτός από δύο πράγματα: η κασέλα της «τελευταίας κατοικίας» και μπαούλα για όπλα. Έχουν παραχθεί signature κομμάτια, όπως το Maison Vivienne, ένα κουκλόσπιτο με μινιατούρες LV έπιπλα. Σε επίπεδο μεγέθους, οι ειδικές παραγγελίες έχουν τεράστια γκάμα. Ένα πολύ μικρό κουτί μπορεί να γίνει θήκη για ένα δαχτυλίδι, παραδείγματος χάριν. Παρατηρώ ένα μεγάλων διαστάσεων μπαούλο και ρωτάω ποια θα είναι η χρήση του, όμως η παραγγελία είναι απόρρητη. Περνάω από εκεί όπου αποθηκεύονται τα ξύλα –χρησιμοποιούνται τρεις διαφορετικοί τύποι– και συνεχίζω προς τα δέρματα –με κλασικές LV διχρωμίες αλλά και σε μεταλλικές αποχρώσεις– και από τον χώρο όπου κόβονται με λέιζερ. Παντού υπάρχουν τμήματα ελέγχου. Σε μια επόμενη αίθουσα, τεχνίτες τοποθετούν καρφιά με εντυπωσιακή ακρίβεια. Φτάνω στο σημείο όπου φτιάχνονται ακόμα οι πατενταρισμένες κλειδαριές του οίκου. Μαθαίνω ότι, εκτός από το ότι είναι ασφαλείας, έχουν τον δικό τους σειριακό αριθμό, ο οποίος καταγράφεται στο αρχείο και αποτελεί το «ιστορικό» κάθε κομματιού.

Σελίδες ιστορίας

Στο Asnières υπάρχουν επαγγελματίες που εργάζονται εκεί επί δεκαετίες. Από τα 19 ατελιέ της εταιρείας στη Γαλλία, το συγκεκριμένο είναι το πιο οικείο. Μία από τις πιο περίπλοκες παραγγελίες που έχει εκτελεστεί ήταν μια κασέλα για έναν σταρ κομμωτή των σταρ. Ο πολυταξιδεμένος επαγγελματίας ήθελε χώρο για τα εργαλεία της βασικής δουλειάς του, αλλά και για τα προσχέδια των χτενισμάτων, για τα μπουκάλια σαμπάνιας και τα ποτήρια που έπαιρνε στα ραντεβού, καθώς και τμήμα για τις φωτογραφίες των χτενισμένων σταρ. Ό,τι βλέπω σήμερα θα μείνει στη μνήμη μου, καθώς δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες.

Επιτρέπονται όμως στην επόμενη στάση μου, την Galerie. Αφήνοντας το ατελιέ, μπαίνω σε μια πρώτη διαδραστική αίθουσα όπου στην οθόνη ένα βίντεο παρουσιάζει τους LV κώδικες. Μουσειακός χώρος που στεγάζει την ιστορία του οίκου, η Galerie βασίστηκε σε περίπου 165 χιλιάδες έγγραφα και 23 χιλιάδες αντικείμενα, και είναι ανοιχτή στο κοινό και σε σχολεία. Σε μια επόμενη αίθουσα, μια εντυπωσιακή συλλογή από LV malles (μπαούλα), από την πρώιμη εποχή μέχρι την πιο πρόσφατη ερμηνεία του ιστορικού κομματιού από τον Pharrell Williams, είναι ένα αποτελεσματικό μάθημα LV διαδρομής. Ανάμεσα σε άλλες, διακρίνω μία κασέλα του ηθοποιού Jean Gabin και μία του σχεδιαστή Paul Poiret. Στις επόμενες αίθουσες το μαύρο φόντο της σκηνογραφίας αναδεικνύει παλαιότερα και νεότερα αντικείμενα, όπως την τσάντα Chameleon της καλλιτέχνιδας Billie Achilleos από το 2010 ή τον σάκο Keepall Flowers που σχεδίασε ο Virgil Abloh για ένα ντεφιλέ του 2020.

Επιστρέφω στο σπίτι, όπου μαθαίνω ότι η τελευταία ένοικος, η Josephine Vuitton, έκλεισε πίσω της την πόρτα το 1964, ενώ το ατελιέ συνέχιζε την παραγωγή. Τη δεκαετία του 1980, μέλη της οικογένειας αποφάσισαν να ανακαινίσουν την οικία. Το 1987 ο οίκος συγχωνεύθηκε με τη Moët Hennessy, για τη δημιουργία του ομίλου LVMH υπό τον Bernard Arnault. Κάποιοι από την έκτη γενιά Vuitton είναι ακόμα ενεργοί στην εταιρεία: o Pierre-Louis Vuitton, ειδικός στα μπαούλα, είναι ο θεματοφύλακας της ιστορίας της οικογένειας, ενώ ο αδερφός του, Benoit-Louis, εξπέρ στην τέχνη της ωρολογοποιίας. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, ο γαλλικός οίκος συνεχίζει το ταξίδι του. Όχι μόνο στη μόδα και στην πολυτέλεια, αλλά και στον πολιτισμό. Το κτίριο που σχεδίασε ο Frank Gehry για να στεγάσει το Fondation Louis Vuitton οδηγεί τον οίκο στον 21ο αιώνα. Παράλληλα, στο Champs-Élysées, ένα υπό ανακαίνιση κτίριο μεταμορφώνεται μέσα από μια ειδική κατασκευή σε Monogram μπαούλο, μέχρι να αποκαλυφθεί το νέο του πρόσωπο: ένα ξενοδοχείο που θα ανοίξει το 2026.

Δίπλα από το μπλε σκαλιστό τζάκι είναι δύσκολο να αντισταθώ σε ένα ποτήρι παγωμένη σαμπάνια. Νιώθω σαν μία ακόμα καλεσμένη της οικογένειας ένα απόγευμα Κυριακής, κάπου στα τέλη του 19ου αιώνα. Γιατί η καρδιά του Louis Vuitton χτυπάει ακόμα εδώ, στο Asnières.

Διαβάστε επίσης | 6 denim trends απευθείας από τις πασαρέλες της άνοιξης