Λίγες είναι οι συλλογές που μας μεταφέρουν σε έναν χώρο διαχρονικό, ανέγγιχτο. Κάθε ένα από τα σόου υψηλής ραπτικής του οίκου Schiaparelli πετυχαίνει αυτήν την πρόκληση, υπό την ηγεσία του artistic director Daniel Roseberry, για τον οποίο αυτές οι συλλογές με την μαγική τεχνογνωσία και την εκπληκτική τελειότητα είναι στην πραγματικότητα απαραίτητες στιγμές απόδρασης. Για αυτό το σόου υψηλής ραπτικής Άνοιξη-Καλοκαίρι 2025, ο Τεξανός σχεδιαστής ξεκίνησε τη δημιουργική του διαδικασία με έρευνα στο χρώμα, πριν φανταστεί τη σιλουέτα. Το αποτέλεσμα είναι μια βουτιά στη μόδα των δεκαετιών του ’20 και του ’30, που μεταφράζεται σε μια άνευ προηγουμένου συλλογή από φιόγκους και κορδέλες που “κοιμόντουσαν” σε έναν έμπορο με αντίκες, στα οποία ο Daniel Roseberry έδωσε μια δεύτερη ζωή με αυτές τις εξαιρετικές δημιουργίες.
Συνάντηση με τον Daniel Roseberry για την Haute Couture συλλογή Schiaparelli άνοιξη-καλοκαίρι 2025.
Vogue: Πώς νιώθεις;
Daniel Roseberry:”Πάντα ενθουσιάζομαι πολύ πριν από την υψηλή ραπτική, γιατί είναι τόσο προνόμιο να μπορώ να εργάζομαι σε αυτό το επίπεδο. Είναι καταπληκτικό. Υπάρχει επίσης μια αίσθηση προσμονής που είναι το πρώτο πράγμα που βλέπει ο κόσμος στην αρχή της χρονιάς. Το πρώτο πράγμα στη μόδα (με εξαίρεση την ανδρική εβδομάδα μόδας).
Ποιο είναι το σημείο εκκίνησης για αυτήν τη συλλογή υψηλής ραπτικής Άνοιξη/Καλοκαίρι 2025;
Ξεκινήσαμε κοιτάζοντας πίσω στην προηγούμενη σεζόν, Le Phoenix. Ήθελα να κάνω ένα είδος δεύτερου κεφαλαίου, γιατί ένιωθα ότι είχα περισσότερα να εξερευνήσω με αυτή τη συλλογή. Από εκεί προήλθε η Icarus. Ξεκίνησα αυτή τη σεζόν με χρώμα αντί για σιλουέτα. Ήταν καινούργιο για μένα να θέλω να βρω μια έγχρωμη ιστορία που ήταν νέα και αυτή ήταν μια νέα πρόκληση για εμάς. Άκουσα για αυτό το κατάστημα υφασμάτων που πουλούσε vintage γαλλικές κορδέλες. Πολλές από αυτές τις κορδέλες είχαν υφανθεί στη Γαλλία πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν γραφτό να αποστέλλονται σε όλο τον κόσμο, αλλά κατά τη διάρκεια του πολέμου αποθηκεύτηκαν. Έτσι μπορέσαμε να τα ανακαλύψουμε ξανά και έχουν αυτά τα καταπληκτικά χρώματα, σαν άβαφα, που δεν τα βρίσκεις σήμερα. Έχουν και την πατίνα του χρόνου. Φτιάξαμε κομμάτια από αυτά τα υλικά. Νιώθω ότι από εκεί ξεκίνησαν όλα: αυτά τα χρώματα του παρελθόντος και η ιδέα ότι ήθελα να κάνω κάτι που δεν φοβόταν να φανεί παλιό.
Έχω χάσει κάπως την ιδέα ότι για να είναι μοντέρνο κάτι, πρέπει να είναι απλό με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Νομίζω, λοιπόν, ότι αυτή η συλλογή είναι το αποτέλεσμα ενός αγώνα με την ιδέα ότι μπορείς να κάνεις κάτι πιο εξωφρενικό, πιο περίτεχνο, πιο μπαρόκ και να έχεις τη νεωτερικότητα που θέλεις.
Πιστεύετε ότι έχουμε μια λανθασμένη άποψη για το τι πρέπει να είναι μοντέρνο;
Ίσως είναι μια ιδέα που πρέπει να αμφισβητήσω, γιατί νομίζω ότι έχει να κάνει περισσότερο με το τι μου φαίνεται σύγχρονο. Συνειδητοποίησα, μέσω της έρευνας και του σχεδίου, ότι το μάτι μου λαχταρούσε πιο υπερβολικά πράγματα, λιγότερο απλά πράγματα, υλικά όπως δαντέλα, που ποτέ δεν με γοήτευσαν πραγματικά. Αυτό είναι αλήθεια. Ξαφνικά, άρχισα να με ελκύουν αυτά τα πράγματα για πρώτη φορά. Η συλλογή Le Phoenix είχε να κάνει με την απογύμνωση των πραγμάτων. Εδώ, πηγαίνουμε πίσω κατά κάποιο τρόπο στις αρχές του αιώνα. Ήθελα κάτι που αισθάνομαι μοντέρνο, αλλά χωρίς να απογυμνώσω αυτή την ιδέα πάρα πολύ. Νομίζω ότι αυτή ήταν η πρόκληση.
Όλοι γνωρίζουμε τον Ίκαρο και την ιστορία του. Γιατί αυτή η εικόνα, ποια είναι η σχέση του με την Schiaparelli;
Λοιπόν, ο Ίκαρος προσπαθούσε να δραπετεύσει, σωστά; Αιχμαλωσία. Και νομίζω ότι η ραπτική είναι μια από τις υποσχέσεις απόδρασης για όλους μας. Ακόμα κι αν είναι για 13 λεπτά, είναι η υπόσχεση της απόδρασης. Ήταν κάπως η ιδέα ότι η ραπτική μπορεί να προσφέρει ανακούφιση, τόσο η δημιουργία της ραπτικής για το ατελιέ, για το στούντιο, αλλά και το γεγονός ότι παρακολουθείς, συμμετέχεις, φοράς, προσφέρει ανακούφιση από την πολύ διαλυμένη πραγματικότητα που ζούμε. Η ηθική του Ίκαρου είναι να μην πετάς πολύ ψηλά, γιατί αν προσπαθήσεις να φτάσεις πολύ ψηλά, μπορεί να καείς. Αλλά ίσως είναι απλώς να χτίσουμε καλύτερα φτερά. Μου άρεσε λοιπόν αυτή η αμφισβήτηση της ηθικής του. Και επίσης σκέφτηκα πολύ καλλιτέχνες του παρελθόντος. Whitney Houston, George Michael… Αυτοί οι καλλιτέχνες που πέθαναν πολύ νωρίς, που στόχευαν στην τελειότητα. Είναι η τραγική, αλλά τόσο όμορφη ιστορία αυτών των υπερταλαντούχων ανθρώπων. Είναι κάτι που σκεφτόμουν και για αυτή τη συλλογή.
Αλλά δεν πιστεύετε ότι η ραπτική έχει να κάνει με την άνοδο ολοένα και πιο ψηλά σεζόν με τη σεζόν;
Στη Schiaparelli, είναι αλήθεια, αλλά όχι παντού. Πράγματι, νομίζω ότι αυτή είναι η πρόκληση που θέσαμε στους εαυτούς μας. Η ραπτική έχει ένα στεροειδές αποτέλεσμα, το νιώθω με την ομάδα. Και ο υπεύθυνος είναι το δημιουργικό όραμα. Αν δεν το έχεις ξαφνικά, με τον καιρό, τις εβδομάδες και τους μήνες, υψώνονται άλλες φωνές, γίνονται πάρα πολλές φωνές, πάρα πολλά πράγματα, πάρα πολλά στοιχεία, πάρα πολλές ενεργές δραστηριότητες… Η υψηλή ραπτική τοποθετεί την εκκλησία στη μέση του χωριού. Οπότε ναι, είναι ένας τρόπος να πηγαίνεις όλο και πιο ψηλά και είναι επίσης μια επαναεστίαση.
Τι έχεις μάθει σεζόν με τη σεζόν κάνοντας couture στο Schiaparelli;
Νομίζω ότι η πρόκληση της υψηλής ραπτικής είναι να εμπιστευτείς τη διαδικασία. Αν εμπιστευτούμε τη δημιουργική διαδικασία, αν έχω ένα φόρεμα ή ένα κόνσεπτ με το οποίο παλεύω και βλέπουμε το φόρεμα, ίσως το μανίκι γίνει το μπατζάκι, είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση. Το σχέδιο δεν χάνεται ποτέ, σωστά; Η πρώτη εφαρμογή είναι πάντα νευρική γιατί νιώθω ότι είναι αδέξια. Είναι σαν να μαθαίνεις να περπατάς ξανά. Υπάρχουν ορισμένα σκίτσα που δεν μου αρέσουν στην αρχή. Και μετά, δύο εβδομάδες πριν το show, επιστρέφουν πάντα. Το ατελιέ το ξέρει και τα κρατάει όλα.
Θυμάστε το πρώτο κομμάτι ραπτικής που σχεδιάσατε για τον Schiaparelli;
Ναι. Έκανα αυτό το σχέδιο, πριν με προσλάβουν. Ένα απίστευτο πέπλο με λουλούδια. Ήταν αυτή η ιδέα μιας διαστημικής νύφης που είχε όλα αυτά τα λουλούδια. Το αναπτύξαμε για την πρώτη συλλογή. Πέντε χρόνια αργότερα, ο στυλίστας της Zendaya μας τηλεφώνησε και είπε ότι ήθελε μια προσαρμοσμένη εμφάνιση για το εξώφυλλο της Vogue. Έτσι μου ήρθε αυτή η ιδέα με το αρχικό σχέδιο. Σε εκείνο το σημείο, είχαμε αναπτύξει μια τεχνική για τη διατήρηση των λουλουδιών με την οποία είχαμε εξαιρετικά αποτελέσματα.
Πιστεύεις ότι η σχέση σου με τα ρούχα και τη μόδα έχει αλλάξει από τότε που ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη ραπτική;
Απολύτως, ακόμα μαθαίνω. Και νομίζω ότι θέλω να με καθοδηγούν οι couturiers του παρελθόντος, γι’ αυτό πάντα μου αρέσει να μελετώ αυτό που έκαναν. Αλλά πιστεύω επίσης ότι καταλαβαίνω καλύτερα τι πρέπει να είναι η υψηλή ραπτική, το γεγονός ότι δεν πρέπει να είναι πολύ αληθινή. Όταν κοιτάς την Haute Couture, αυτό που πραγματικά θέλεις είναι κάτι που σε εμπνέει να φανταστείς τα ρούχα με έναν νέο τρόπο, αλλά δεν πρέπει να είναι πολύ αληθινό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι έλκονται από την ραπτική Schiaparelli, επειδή υπάρχει κάτι που τη στηρίζει και κάτι με το οποίο μπορείτε να ταυτιστείτε και να σχετιστείτε, αλλά πάντα φαίνεται αλλιώτικο κατά κάποιον τρόπο. Αυτό είναι που πάντα ψάχνω.
