Το πρωί της Τρίτης, 30 Σεπτεμβρίου, με τη δεύτερη μέρα της Εβδομάδας Μόδας Παρισιού να αγγίζει ήδη πυρετώδεις ρυθμούς, ο οίκος Louis Vuitton μας επιφύλασσε μια απρόσμενη εξόρμηση. Ο προορισμός; Ό,τι ο καθένας αποκαλεί σπίτι.
Το ραντεβού δόθηκε για μια ακόμη χρονιά στο Λούβρο. Τα θερινά διαμερίσματα της Άννας της Αυστρίας, Βασίλισσας της Γαλλίας και μητέρας του Λουδοβίκου ΙΔ’, υποδέχτηκαν τα μεγαλύτερα ονόματα της showbiz, όμως κάτι έμοιαζε να έχει αλλάξει. Η σκηνογράφος του σόου, Marie-Anne Dervill, συνδυάζοντας έπιπλα και αντικείμενα τέχνης από τρεις διαφορετικούς αιώνες, αφηγήθηκε ένα ιδιότυπο ταξίδι με όχημα τη διαχρονική αξία της ιδιωτικότητας.
Κίονες Κορινθιακού στιλ, frescoes και πανοπλίες, έδιναν την αίσθηση ενός αταίριαστου σύμπαντος, όπου όλα όμως κατάφερναν να συνυπάρξουν αρμονικά. “Η ατμόσφαιρα που ήθελα να μοιραστώ ήταν αυτή της γαλήνης που νιώθεις όταν βρίσκεσαι στην άνεση του σπιτιού σου”, δήλωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Nicolas Ghesquière. “Το Λούβρο ανακαινίζει τη συγκεκριμένη γκαλερί. Τα αγάλματα θα τοποθετηθούν και θα μείνουν εδώ για πάντα”, προσέθεσε όταν ερωτήθηκε για το venue του σόου.
“Οπότε ήταν υπέροχη η στιγμή που μάθαμε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το συγκεκριμένο διαμέρισμα, και αυτή η στιγμή υπήρξε το σημείο που άρχισα να σκέφτομαι τη συλλογή, η οποία είναι σαν ένας ύμνος της ιδιωτικότητας, της τέχνης του να ζεις (arte de vivre). Ξέρετε, το να μπορείς να ντυθείς πρώτα για τον εαυτό σου… είναι σαν ένα είδος ταξιδιού εντός του σπιτιού σου”, τόνισε ο ίδιος και η συλλογή του το επιβεβαίωσε.
Οι καλεσμένοι έπαιρναν τις θέσεις τους, ενώ η φωνή της Cate Blanchett’ τους καλωσόριζε στη δυτική πτέρυγα του μουσείου, προμηνύοντας πως: “Αυτό πρέπει να είναι το μέρος” (This must be the place). Και το ταξίδι ξεκίνησε: μια παρέλαση από σιλουέτες και χρώματα που ακολουθούσαν την ιστορία. Ρόμπες, ανοιχτοί κορσέδες, αέρινες φούστες και μεταξωτά σατέν, κινούνταν στον χώρο με έναν αέρα βγαλμένο από τη χρυσή εποχή του Hollywood και την αέναη αίγλη του.
Το πρώτο μέρος της συλλογής ήταν μια ωδή στην τρυφερότητα των γήινων χρωμάτων, ενώ καθώς το σόου εκτυλισσόταν οι μπεζ και καφέ αποχρώσεις έδωσαν τη θέση τους σε απαλά μπλε και παστέλ ροζ. Ένας κόσμος που έμοιαζε σαν να συνέρχεται από όνειρο, με τα χρώματα να θυμίζουν αυτά παιδικής παλέτας. Ο Nicolas Ghesquière, όμως, αγαπά τις αντιθέσεις. Τα γοτθικά κολάρα, οι μεταλλικές λεπτομέρειες και οι deconstructed φούστες επιβεβαίωσαν πως σε αυτό το ταξίδι παρελθόν, παρόν και μέλλον συναντώνται πάνω σε μεταξωτά σιφόν και πολυτελή κρόσια.
Κεντητά λουλούδια που έδειχναν να προεξέχουν από τα ρούχα σαν γλυπτά, beaded φορέματα, tops και παντελόνια, capri ολόσωμες φόρμες από απαλό μαλλί και τσάντες που μετατρέπονται στις αποσκευές της καθημερινότητάς μας. Ο οίκος Louis Vuitton υμνεί την ελευθερία και την άνεση της ιδιωτικότητας, αλλά την ίδια στιγμή μας υπενθυμίζει πως η μόδα είναι ένα παιχνίδι, όπου τα πάντα επιτρέπονται. Τα ωραία ρούχα θα είναι πάντα εκεί, το ίδιο και οι κώδικες της υψηλής ραπτικής. Όμως ποιο το νόημα αν δεν τα απολαμβάνουμε στην καθημερινότητά μας; Μια φούστα γύρω από τους ώμους. Ένα μεσαιωνικό headpiece. Μια κεντητή ζακέτα πάνω από ένα παντελόνι που θυμίζει πιτζάμα. Στην περίοδο της καραντίνας, συνδυάζαμε τακούνια με φόρμες και πολυτελή φορέματα με slippers, οραματιζόμενοι τη μεγάλη έξοδο. Και τώρα, που ο έξω κόσμος είναι η πασαρέλα μας, ο Nicolas Ghesquière μας υπενθυμίζει πως το παιχνίδι της μόδας δεν τελειώνει ποτέ – έστω κι αν την επόμενη σεζόν αποφασίσουμε να μείνουμε στο σπίτι.
