Aγαπήσαμε:
Αν σου αρέσει το denim και απολαμβάνεις να το φοράς, να το βλέπεις να ξεθωριάζει με τον χρόνο, συλλέγεις παντελόνια, πανωφόρια και πουκάμισα από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου, τότε η «ανάγνωση» του οίκου Alaia προσθέτει μία επιπλέον «απόχρωση». Είναι ωραίο να ξέρεις ότι κρύβεις στη ντουλάπα σου ένα denim jacket με ακριβώς την …κίνηση που του επιτρέπει να συνδυάζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ένα κλασικό κομμάτι της γκαρνταρόμπας με ένα twist στο σήμερα, νεορομαντικό, αναπάντεχο, τρυφερό, μαλακό… Ακόμη και το «μωσαϊκό» από διαφορετικά κομμάτια τζιν αποδεικνύει πως το αληθινό vintage δεν μυρίζει ποτέ ναφθαλίνη.
Δοκιμάσαμε:
Ένα ζευγάρι παπούτσια με ιστορία. Μπορεί οι δερμάτινες γόβες σε λουστρίνι από τον οίκο Gucci να συστήνονται ως το νέο κεφάλαιο μίας φρέσκιας συλλογής αλλά για όποιον παρακολουθεί την εξέλιξη του οίκου από περασμένες δεκαετίες, θα αναγνωρίσει την Bamboo τσάντα που έχουμε δει σε όλες σχεδόν τις εκδοχές της. Και τώρα καλούμαστε να σταθούμε στις μύτες, να περπατήσουμε με σταθερό βήμα, να πατήσουμε πάνω σε ασημένιο μπαμπού, να προσθέσουμε στην προσωπική μας κολεξιόν αξεσουάρ σαν γλυπτά. Με την τεχνογνωσία των Ιταλών που βασίζονται σε ένα σχέδιο με ανατροπές, με γεωμετρία, λογότυπο, και λεπτά λουράκια για να στολίζουν τα άκρα μας, μπορούμε μόνο να κοιτάμε μπροστά. Με γρήγορες ματιές στο χθες.
Φανταστήκαμε:
Τη στιγμή που μπαίνουμε σπίτι ύστερα από μια απαιτητική μέρα. Το μόνο που θέλουμε είναι να βουλιάξουμε στον καναπέ ή στην αγαπημένη μας πολυθρόνα και να τυλιχτούμε με την μάλλινη κουβέρτα με την υπογραφή της Diane Kordas και την ονομασία «Tiger Moss». Ζεστή, ζακάρ, με ένα επιβλητικό μοτίβο, ως ένα διαφορετικό αξεσουάρ για το σπίτι, τόσο γενναιόδωρο και πολυτελές, όπως και τα κοσμήματα της. Και όταν θα αποκοιμηθούμε, θα λειτουργήσει σαν αγκαλιά, μέχρι το επόμενο πρωί. Και όσο θα μας περιμένει θα απλώνεται στο σαλόνι, στην κρεβατοκάμαρα, σε όποιο σημείο του σπιτιού έχουμε επιλέξει ότι θέλουμε να μας προστατεύει και να κοσμεί μία τίγρης που λέγεται ότι διώχνει τα κακά πνεύματα. Αυτά δεν τα είχαμε ξορκίσει καιρό πριν;
Θυμηθήκαμε:
Tη δεκαετία του ’80. Τα περιοδικά του τότε. Τις τηλεοπτικές σειρές μιας παρεξηγημένης δεκαετίας. Τη «Δυναστεία» και το «Dallas» με τις περσόνες-καρικατούρες. Το soundtrack της εποχής με τη Madonna και τα κορίτσια του Robert Palmer με τα κόκκινα χείλη, λίγο μετά στο “Simply Irresistible” (1989). Μόλις είδα τα υπερμεγέθη σκουλαρίκια του Saint Laurent, τόσο faux, τόσο χρυσά, με τις πέρλες και τα κλιπ, αλλά και την υπενθύμιση ότι είναι «made in France», σκέφτηκα εικόνες του παρελθόντος. Μαλλιά ψεκασμένα με λακ, ανταύγειες, μαύρα φορέματα τονισμένα με βάτες κι ένα κόσμημα που «φωνάζει». «Είμαι εδώ», «κοιτάξτε με», «τραγουδώ ακόμη και χορεύω». Και κυρίως φωτίζω ένα πρόσωπο που κουβαλάει μνήμες, συναισθήματα, θέλω.
