Ένα φόρεμα που θυμίζει γλυπτό, κοστούμι, έργο τέχνης, installation σε κίνηση. Η δημιουργία Oscar de la Renta με τα απλικαρισμένα λουλούδια μοιάζει να αναζητά μια σύγχρονη ηρωίδα, για να το αναδείξει. Με τις έντονες αποχρώσεις του κίτρινου, του πορτοκαλί, του μοβ, και των στρατηγικά τοποθετημένων πράσινων φύλλων, και το τούλι σαν «βάση», είναι φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να εφαρμόζει τέλεια στη γυναικεία σιλουέτα. Στο μπούστο και στη μέση μας. Όταν είδα την Blake Lively να προωθεί την καινούργια ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί με τον ποιητικό τίτλο «It ends with us», κι έχοντας διαβάσει το βιβλίο της Colleen Hoover, κατάλαβα πόσο λαμπερή μπορεί να είναι η Lily Bloom, όταν «ζει» έξω από την μεγάλη οθόνη. «Τελειώνει με εμάς», για να αρχίσει μια καινούργια ζωή, ανθισμένη και ηλιόλουστη. Με άνοιξη παντού.
Ένα ολόσωμο μαγιό που θέλει, μπορεί, αντέχει, επιμένει να κρατήσει το καλοκαίρι ζωντανό για πολλές ημέρες και νύχτες ακόμη. Τα μαγιό της Sophie Deloudi έχουν όνομα, δική τους ιστορία, ακόμη και soundtrack. Και κάπως έτσι ανάμεσα σε μια συλλογή με μπικίνι που μπερδεύονται μεταξύ τους, μονόχρωμα και εμπριμέ μαγιό, ξεχώρισα ένα λευκό ολόσωμο. Από παιδί μου άρεσαν τα μαγιό που ήταν διαφορετικά και ευέλικτα. Όπως το «Lola» που είναι άναρχο και γεωμετρικά αποδομημένο μπροστά, για να δώσει την ψευδαίσθηση του μπικίνι όταν το δει κανείς στην πίσω του όψη. Είναι η ευκαιρία να ξεγελάσουμε ακόμη και τον ήλιο, να ξαπλώσουμε νωχελικά στα βράχια ή στην άμμο, να αγαπήσουμε το λευκό της ορχιδέας και να αφηγηθούμε «Une belle histoire sur la plage», στα γαλλικά, στα ιταλικά, στα ελληνικά, στα ισπανικά, με όποια προφορά ή διάθεση επιθυμούμε. Ή απλώς να τραγουδήσουμε.
Ένα ζευγάρι παπούτσια που διεκδικεί μία θέση έξω από το κουτί, ιδανικά σε περίοπτη θέση. Μόλις είδα τις δερμάτινες γόβες Magda Butrym με τα λουλούδια που είναι τοποθετημένα στο τακούνι τους, σκέφτηκα πως δεν το είχε σκεφτεί κανείς ξανά μέχρι σήμερα. Να μπερδέψει το κόκκινο με το μαύρο, να δημιουργήσει ένα …κλείσιμο του ματιού, ένα trompe l’oeil, γιατί ποτέ δεν υπάρχει μία μόνο ανάγνωση. Στην ίδια εικόνα. Σε μια ιδέα. Σε ένα αξεσουάρ. Ένα κλασικό ζευγάρι γόβες που αντέχει στον χρόνο, made in Italy, από λουστρίνι, σε γενναιόδωρη γραμμή, για να ξεχωρίζει και να επιβάλλει σχεδόν το υπόλοιπο ντύσιμο. Μικρό μαύρο φόρεμα, ανδρικό κοστούμι, φούστα αυστηρά μέχρι το γόνατο και απουσία κοσμημάτων. Μας αρέσει όταν το σενάριο είναι συγκεκριμένο. Για να μπορούμε να προσθέσουμε συναίσθημα.
Ένα δώρο για το σπίτι, στον εαυτό μας, για να υπενθυμίσουμε στο παιδί που κρύβουμε μέσα μας, πως τα έχουμε καταφέρει μια χαρά, όλα θα πάνε καλά, το φως είναι εκεί, αρκεί να υπάρχει η φλόγα. Και να θέλουμε να την ανάψουμε. Ο οίκος Loewe που πειραματίζεται με ευφάνταστες συλλογές για την ζωή μας έχει λανσάρει και κεριά που κάνουν την ανατροπή σε οτιδήποτε συνηθισμένο, όπως το συγκεκριμένο με άρωμα Wasabi. Και είναι η στιγμή που βλέπεις, έχεις και θαυμάζεις κάτι, που μυρίζει τόσο όμορφα, όσο φαίνεται. Προτιμώ αυτό που είναι στο φυσικό του χρώμα, μινιμαλιστικό, αφαιρετικό, γιαπωνέζικο, για μία πιο πικάντικη νότα, με άρωμα λεμονόχορτου όσο καίει. Σκέφτομαι να το τοποθετήσω στο κέντρο της τραπεζαρίας στο επόμενο δείπνο στο σπίτι. Δείπνο για δύο στο φως του κεριού. Με έξτρα wasabi.
