Ένα ρούχο που θα μπορούσε να αποτελέσει και «εφεύρεση» για όλες εμάς που αγαπάμε τα φορέματα και θέλουμε να ζούμε την άνοιξη ή το καλοκαίρι και τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου. Δεν είναι υπέροχο να φοράς ένα εμπριμέ φόρεμα και να προσθέτεις το γενναιόδωρο πουλόβερ με την υπογραφή του Dries Van Noten απευθείας από την χειμωνιάτικη κολεξιόν; Mου αρέσει η ιδέα ότι ένα μαύρο πλεκτό αφήνει μία υποψία χρώματος, σε απρόσμενα σημεία του σώματος. Κι επειδή από μικρή δεν συμπαθούσα ποτέ την ιδέα των ασφυκτικών ζιβάγκο, η αίσθηση ότι υπάρχει ένα ρούχο που αγκαλιάζει τον λαιμό σου και το σώμα σου και αφήνει ελεύθερη τη σιλουέτα σου να κινηθεί, δημιουργεί νέα ένταση στην ισορροπία του σήμερα. Με ένα φερμουάρ που μπορεί ακόμη και να παίρνει πρωτοβουλίες. Πάντα με τη σωστή καθοδήγηση.
Φανταστήκαμε:
Most Read Articles
Ένα κόσμημα, ένα αξεσουάρ, ένα λαμπερό στοιχείο στην γκαρνταρόμπα μας που μπορεί να λειτουργήσει κάθε φορά σαν ένα μαγικό τζίνι. Ένα λυχνάρι με φως. Και κάπως έτσι η Lucie και ο Luke Meier που σχεδιάζουν πλέον για την Jil Sander εξελίσσουν την ιστορία του μινιμαλισμού, με υφές και ανατροπές. Ειδικά το κολιέ με την ονομασία «Proto» μας θυμίζει την «Βarbarella» του τότε, με ή χωρίς την Jane Fonda, τον νοσταλγικό φουτουρισμό, όπως τον είχαν φανταστεί ο Andre Courreges και ο Paco Rabanne. Για να γεννηθεί στο σήμερα ένα φουλάρι-κολιέ, που τυλίγεται άναρχα στον λαιμό μας, από το υλικό της αλυσίδας που λάμπει και καταλήγει σε δερμάτινα κορδόνια, όπως ακριβώς εμφανίστηκε και στην πασαρέλα στην επίδειξη για τον Χειμώνα του 2024-25. Σκέφτομαι πόσο διαφορετικό θα μοιάζει πάνω από ένα πουλόβερ ή μέσα από το πρώτο παλτό της σεζόν…
Δοκιμάσαμε:
Ένα κόσμημα που κάθε φορά που θα το κοιτάμε, θα αφηγείται και μια διαφορετική ιστορία. Το δαχτυλίδι με την υπογραφή της Christina Soubli (Greek Designers Store) κρύβει τόσα μυστικά, και αναγνώσεις, όσα και οι πέτρες του. Είναι ωραίο να μπορείς (και να θέλεις) να ξεχωρίζεις, χωρίς να φωνάζεις, αλλά να ψιθυρίζεις. Να επιλέγεις αυστηρά τα κοσμήματα που φοράς, γιατί έχουν συναίσθημα, συμβολίζουν μικρές και μεγάλες ανάσες, αποδράσεις που έγιναν ή πρόκειται να γίνουν. Είναι ωραίο να ανοίγεις φτερά και να πετάς. Να ελπίζεις και να φωτίζεται το μέσα σου. Μπορεί ένα δαχτυλίδι να έχει τη δύναμη να μας υπενθυμίσει όλα αυτά που έχουμε υποσχεθεί στον εαυτό μας ότι θα τηρήσουμε; Αν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να νιώσουμε την μορφή του, τότε η συμφωνία είναι ακόμη εκεί.
Παραγγείλαμε:
Ένα αξεσουάρ για το σπίτι που θυμίζει κόσμημα. Ως λάτρης του τσαγιού, μόλις ανακάλυψα την πορσελάνινη κούπα από την συνεργασία της Astier de Villatte με την γλύπτη Serena Carone είδα εκλεκτικές συγγένειες σε 50 αποχρώσεις του λευκού και του μπεζ. Είναι η στιγμή που αισθάνεσαι τα χέρια στην κεραμική τέχνη και καταλαβαίνεις γιατί όλοι επιστρέφουμε πλέον στο χειροποίητο. Υπάρχει κάτι τόσο όμορφο, όσο ένα έργο τέχνης για να πίνουμε το τσάι μας ή τον καφέ μας, και μάλιστα σε ένα εκλεκτικό, απρόσμενο σχέδιο με ένα δαχτυλίδι στην θέση του παραδοσιακού χερουλιού; Είναι η στιγμή που αγκαλιάζεις το φλιτζάνι σου και νιώθεις την θαλπωρή ενός ζεστού ροφήματος που σταματά τον χρόνο σαν μία στιγμιαία αγκαλιά. Στην καρδιά.