Weekly Edit: Η Vogue επιλέγει τα καλύτερα της εβδομάδας

Είδαμε:

Ένα ρούχο από την καλοκαιρινή συλλογή του οίκου Chanel που μοιάζει να χορεύει ήδη από την πασαρέλα. Και να μας απελευθερώνει μέσα κι έξω. Μπορεί η φιλοσοφία του οίκου να παραμένει ότι δεν μπορείς να «παραγγείλεις» την πολυτέλεια online γιατί πρέπει να νιώσεις το ύφασμα, το χρώμα, την υφή, αλλά προσωπικά, η φαντασία μου λειτουργεί πάντοτε με έναν μαγικό τρόπο και νιώθω με τα μάτια. Πώς λέμε έρωτας με την πρώτη ματιά; Αυτό ακριβώς. Και μπορεί να μην τρελαίνομαι με τα σετ, γιατί ανέκαθεν μου άρεσε να κάνω την ανατροπή και να δημιουργώ δικές μου στιλιστικές υπερβάσεις, αλλά μία φούστα Chanel στο σωστό μήκος, με μία ασυνήθιστη απόχρωση, κι ένα σκίσιμο που προσθέτει ιδέες για νέες χορογραφίες, είναι ήδη στο bucket list. Πώς θα την φορέσω; Με ένα λευκό t–shirt. Ένα πουκάμισο. Ένα body ή καλύτερα ακόμη, ένα αυστηρό, ολόσωμο μαγιό. Η άνοιξη είναι κοντά, το ξέρω καλά, γιατί την 1η Μαρτίου είναι τα γενέθλια μου. Κι όταν γεννήθηκα οι γονείς μου είπαν ότι φέρνω την άνοιξη. Να τους αμφισβητήσω τόσα χρόνια μετά;

Weekly Edit: Η Vogue επιλέγει τα καλύτερα της εβδομάδας-1 — ©Chanel

Δοκιμάσαμε:

Πως είναι να περπατάς στις μύτες. Να τρέχεις με μπαλαρίνες. Να θυμάσαι τις πουέντ σου και να συνειδητοποιείς πως δεν χρειάζεται να πονάς (πια) για να στέκεσαι στο ύψος των περιστάσεων. Σε μια εποχή που οι μπαλαρίνες κάνουν την επανεμφάνιση τους, για να πάρουν τη μεγάλη τους εκδίκηση, σκέφτομαι πόσο όμορφες και διαφορετικές είναι αυτές από τον οίκο Τod’s, με την ποιητική ονομασία bubble ballerinas ή πως μπορείς να φορέσεις ένα ζευγάρι, δερμάτινα παπούτσια που είναι τόσο φωτογενή, όσο και οι σαπουνόφουσκες που κάναμε παιδιά στον κήπο. Στο μπάνιο. Στο γρασίδι. Όπου φυσούσε ο άνεμος. Με τις μπαλαρίνες της Tod’s, ένα τζιν παντελόνι ή ένα νεορομαντικό φόρεμα, ή ακόμη κι ένα μικρό, μαύρο φουστάνι, μπορούμε να περπατήσουμε μακριά, να αποδράσουμε, να ταξιδέψουμε, να κάνουμε «φλεξ» και «ρελεβέ», να θυμηθούμε διαφορετικές positions και να σκηνοθετήσουμε τη δική μας Λίμνη των Κύκνων. Χωρίς τουτού και corps–de–ballet.

Weekly Edit: Η Vogue επιλέγει τα καλύτερα της εβδομάδας-2 — ©Tod’s

Ονειρευτήκαμε:

Ένα κόσμημα που θέλει την προσοχή μας. Φαντάζομαι να φοράω τα σκουλαρίκια με την υπογραφή (και την ευαισθησία) της Danai Gianneli και να μπερδεύονται με τα μαλλιά μου κάτω. Να γίνονται ένα με τα διαμάντια και την λεπτεπίλεπτη χρυσή αλυσίδα, δίνοντας λάμψη σαν ασημένια και χρυσή ανταύγεια σε ξανθά μαλλιά. Αντανακλάσεις. Αυτό δεν ονειρευόμαστε για να φτάσουμε από το σκοτάδι στο φως; Και ύστερα η εικόνα αλλάζει. Σηκώνω τα μαλλιά μου ψηλά, σε ένα αυτοσχέδιο σινιόν, ή μια χαμηλή αλογοουρά, και τα σκουλαρίκια κινούνται, μένουν σταθερά, διεκδικούν την προσοχή μας, αφηγούνται μια ιστορία. Μία φορά κι έναν καιρό ήταν μια πριγκίπισσα που δεν ήθελε να βλέπει σχήματα, μόνο μία ευθεία, η λίμνη στο σπίτι της θύμιζε δάκρυ, απεχθανόταν τις στροφές, πήγαινε μόνο μπροστά ή πίσω. Μέχρι που ερωτεύτηκε έναν πρίγκιπα, έλυσε τα μάγια με δύο διαμάντια, στρογγυλά, μικροσκοπικά, για να ζήσουν μαζί, και να δημιουργήσουν ένα παλάτι με λαβύρινθους από καθρέφτες…

Weekly Edit: Η Vogue επιλέγει τα καλύτερα της εβδομάδας-3 — ©Danai Giannelli

Aγαπήσαμε:

Την καρέκλα που κάθεσαι και αποκοιμιέσαι. Δεν θυμάστε κι εσείς πάντα, σε κάποιο σπίτι, ενός αγαπημένου σας προσώπου, της νονάς, του παππού, του καλύτερου φίλου των γονιών σας που πηγαίνατε σαν παιδιά, και καθόσασταν με τις ώρες σε μια κουνιστή καρέκλα; Ή πολυθρόνα; Η καρέκλα με την ονομασία Euvira (Deloudis), από τον Jader Almeida, αποτελεί ένα κράμα του χθες και του σήμερα, με ένα ανάλαφρο ντιζάιν, δικό της ρυθμό, σε φυσικό χρώμα (αν και υπάρχει και σε μαύρο ή καφέ), στη σωστή κλίση. Και είναι η στιγμή που θέλεις να καθίσεις, να βάλεις ακουστικά και να ακούσεις μουσική, να πάρεις το βιβλίο σου, να γράψεις, να σωπάσεις, να επικοινωνήσεις, να κλείσεις τα μάτια και να μην κάνεις τίποτα απολύτως. Ή να κουνηθείς νωχελικά, με τα μάτια ανοιχτά, παρατηρώντας τον χώρο. Κι αν μας πάρει ο ύπνος, χωρίς να το καταλάβουμε, τότε μπορούμε απλώς να ακούσουμε την καρδιά μας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που της αφιερώσαμε χρόνο; Για να δούμε τι έχει να μας πει; Πάω να φτιάξω ένα καυτό, πράσινο τσάι και να την ρωτήσω.