Η Leighton Meester δεν είναι η Blair

Θυμάμαι μερικά χρόνια πριν, το μήνυμα μιας φίλης: «Aπίστευτο, είσαι ίδια η Queen B, θα σε φωνάζω Blair!». Είχα γελάσει και φυσικά κολακευτεί στην ιδέα πως στα μάτια κάποιου έμοιαζα με τη Leighton Meester, τόσο που ποτέ δεν ρώτησα «γιατί», για να μη χαλάσω τη μαγεία. Από τότε, το «Blair» έμεινε στην παρέα σαν το γλυκό, αστείο παρατσούκλι μου μεταξύ φίλων – και στην καρδιά μου ως υπενθύμιση για το τι σημαίνει για την καθεμία μας το Gossip Girl. Τώρα, κοιτάζω την πραγματική Blair στην οθόνη και νιώθω ότι μερικές φορές τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Η Leighton είναι πια μητέρα δύο μικρών παιδιών, έχει δοκιμαστεί τηλεοπτικά, κινηματογραφικά και μουσικά, αλλά διατηρεί την ίδια εφηβική ομορφιά και γλυκιά «αυθάδεια» που είχε τότε. Σκέφτομαι πόσο επιτυχημένα κατάφερε να μετουσιώσει την άπιαστη ζωή μιας έφηβης στο Μανχάταν σε μια ηρωίδα που εξέφρασε μια ολόκληρη γενιά γυναικών που μάθαιναν να αγαπούν τον εαυτό τους με τα λάθη και τις φιλοδοξίες τους – κι εγώ ανάμεσά τους.

Τα πρώτα λεπτά της κουβέντας μας τη ρωτάω πώς ένιωσε στη φωτογράφιση, αν διασκέδασε με το παραμυθένιο σκηνικό και τη σουρεάλ αισθητική. «Ήταν τέλεια, σαν να είμαι η Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων αλλά λίγο πιο fashion», μου λέει. Παρατηρώντας τις εικόνες ξανά, σκέφτομαι πως μπορεί κανείς να διακρίνει τόσο την ευαλωτότητα όσο και τον δυναμισμό της. Είναι, άραγε, αυτό ένα δίπολο που την απασχολεί μπαίνοντας στην τέταρτη δεκαετία της ζωής της; «Νομίζω πως αυτή η αντίφαση σηματοδοτεί το πέρασμα στην ενηλικίωση και σίγουρα στην πιο ώριμη φάση της γυναικείας υπόστασης. Εγώ βρήκα την ισορροπία στη μητρότητα. Ανακάλυψα πως έχω μια εσωτερική δύναμη που δεν βασίζεται στην ανθεκτικότητα, αλλά στην ευαισθησία μου. Λένε πως για να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί, πρέπει να είσαι δυνατός, αλλά εγώ πιστεύω το αντίθετο: πρέπει να είσαι ευάλωτος, έτοιμος να εγκαταλείψεις τον έλεγχο», απαντά.

Όταν εκείνη ήταν παιδί, τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Γεννήθηκε στο Τέξας όσο οι γονείς της εξέτιναν ποινή φυλάκισης για παράνομες ουσίες, και μεγάλωσε με τη γιαγιά της έως τα 11 χρόνια της, μέχρι να την αναλάβει η μητέρα της και να μετακομίσουν στη Νέα Υόρκη. Εκεί ασχολήθηκε με το μόντελινγκ, στα 13 της εμφανίστηκε στη σειρά Law & Order και μέχρι τα 20 είχε τον ρόλο που την έκανε γνωστή παγκοσμίως, αυτόν της ευκατάστατης, τετραπέρατης και κακομαθημένης Νεοϋορκέρζας Blair Waldorf στο Gossip Girl. Έχουν περάσει 13 χρόνια από την ολοκλήρωση της σειράς και η επίσημη σελίδα του Netflix στο Instagram ανεβάζει ακόμη δημοφιλείς σκηνές της, υπενθυμίζοντας στους συνδρομητές του ότι το Gossip Girl προβάλλεται στην πλατφόρμα. «Πραγματικά, δεν έχω καταλήξει ακόμη στον λόγο που ο κόσμος το αγαπά τόσο πολύ. Νομίζω πως είναι η νοσταλγία για εκείνη την εποχή και η οικειότητα που σου δημιουργεί κάτι που έχεις ξαναδεί και ξέρεις τι θα γίνει», αναφέρει. Δεν είναι όμως μόνο «οι παλιοί» που ξαναβλέπουν το Gossip Girl, αλλά και παιδιά της Gen Z που, αν και μετά βίας είχαν γεννηθεί τότε, το ανακαλύπτουν τώρα και ενθουσιάζονται.

Έχει ενδιαφέρον, αν σκεφτεί κανείς ότι στην εποχή της πολιτικής ορθότητας και της κοινωνικής ευαισθησίας οι νέοι άνθρωποι επιλέγουν συνειδητά να παρακολουθήσουν ένα teen drama που εξιδανικεύει τον πλούτο, παίζει με την ταξική ανισότητα και αναπαράγει αρκετά πατριαρχικά κατάλοιπα – αν κάτι τέτοιο γραφόταν τώρα, το Twitter δεν θα ήταν επιεικές. «Πιστεύω πως μια σειρά σαν κι αυτή δεν θα μπορούσε να σταθεί σήμερα· και αυτό είναι καλό, γιατί υποδεικνύει πως εξελισσόμαστε ως κοινωνία», παρατηρεί. «Δεν νιώθω πως θα ήταν σωστό να εκθειάζουμε έτσι τον πλούτο αυτή τη στιγμή. Είδα πως έκαναν ένα reboot, αλλά δεν προχώρησε ιδιαίτερα – ίσως επειδή αυτοί οι χαρακτήρες δεν είναι επίκαιροι πια, έχουν τοξικά στοιχεία και πολλές παθογένειες. Ξέρω όμως εκ των έσω πως οι δημιουργοί του Gossip Girl είχαν μόνο καλές προθέσεις. Και, ναι, οι καλές προθέσεις δεν είναι απάντηση σε όλα, αλλά σίγουρα η επιτυχία του οφείλεται και στο πόσο καλογραμμένο και προσεγμένο ήταν. Από τη μουσική μέχρι τους διαλόγους όλα είχαν camp χαρακτήρα και μια υπερβολή που ο κόσμος απολαμβάνει».

Φαντάζομαι πως θα την κουράζει να τη συσχετίζουν ακόμη με τον ρόλο της στη σειρά, και ας είναι ένα πολύ αγαπητό και εμβληματικό σημείο αναφοράς στην ποπ κουλτούρα. «Είναι περίεργο, γιατί από τη μία αισθάνομαι πως ήταν απλώς μια δουλειά και ένας ρόλος από τον οποίο έχουν περάσει τόσα χρόνια, και από την άλλη έδωσα πολλά από τον εαυτό μου στην Blair. Πολλές φορές νιώθω ότι απογοητεύω τους φανατικούς της σειράς, γιατί θέλουν να πιστεύουν πως η Leighton είναι η Blair και, καλώς ή κακώς, αυτό δεν ήταν ποτέ αλήθεια. Όταν ξεκίνησα, δεν ήξερα τι είναι το Upper East Side στη Νέα Υόρκη, δεν ήξερα από μόδα, δεν είχα καμία επαφή με τίποτα glamorous. Έμαθα πολλά εκεί όμως και αγάπησα τις ατέλειες της Blair. Έδωσα κομμάτια της καρδιάς μου για να την αποδώσω σωστά και να συνδεθώ μαζί της. Ίσως αυτό να καταλαβαίνουν οι θεατές και να την αγαπούν τόσο ή, απλώς, λατρεύουν το preppy styling, τις στέκες και τα καλσόν που φορούσε. Ποιος ξέρει;», λέει γελώντας.

Μετά το Gossip Girl η Leighton έκανε, μεταξύ άλλων, το ντεμπούτο της στο Broadway, πειραματίστηκε με την κωμική της πλευρά στη σειρά Single Parents και κυκλοφόρησε το άλμπουμ Heartstrings, δοκιμάζοντας τον εαυτό της στο τραγούδι, μέχρι που, όπως έχει δηλώσει, αισθάνθηκε πως δεν έχει τόσο καλή φωνή και σταμάτησε. Πρόσφατα την είδαμε στο βρετανικό The Buccaneers και πρωταγωνίστρια στη σειρά Good Cop/Bad Cop. Αναρωτιέμαι ποιοι ρόλοι την ιντριγκάρουν. «Μπορώ να πω πως όσο μεγαλώνω, οι ρόλοι γίνονται πιο συναρπαστικοί. Είναι πολυδιάστατοι, με βάθος και δεν υπηρετούν απλώς τον άνδρα πρωταγωνιστή, αν και έχουμε να κάνουμε ακόμα δουλειά πάνω σε αυτό. Θέλω να παίξω σε περισσότερες κωμωδίες, γιατί η ζωή στο τέλος της ημέρας έχει πλάκα, αλλά και να δοκιμαστώ σε ρόλους σχετικούς με τη μητρότητα. Νιώθω πως η μητρική μου ιδιότητα με βοηθάει σε ό,τι υποδύομαι», αναφέρει.

Με τον τρόπο που μιλάει για τη μητρότητα καταλαβαίνω πως αυτός είναι ο σημαντικότερος ρόλος της ζωής της. Η διακριτική της δημόσια εικόνα τα τελευταία χρόνια και η μετρημένη παρουσία της στα social media δείχνουν έναν άνθρωπο που δεν έχει ανάγκη να υπενθυμίζει καθημερινά την ύπαρξή του, παρότι πολλές φορές το να απέχει κανείς από την ψηφιακή εποχή είναι «πολυτέλεια». «Δεν έχω το άγχος να βρίσκομαι στην πρώτη γραμμή της ποπ κουλτούρας ούτε να είμαι διαρκώς relevant. Για να πω την αλήθεια, δεν με νοιάζει (γέλια)! Καταλαβαίνω ότι τα ερεθίσματα της ψηφιακής ζωής είναι πολλά και πως ο κόσμος έχει ανάγκη να ενημερώνεται, αλλά προτιμώ να επικεντρώνομαι σε ό,τι αγαπώ και όλα τα άλλα να τα αφήνω στην “περιφέρεια”. Ίσως είναι και θέμα γενιάς, γιατί δεν είμαι τόσο μοντέρνα και νέα», μου λέει κι εγώ σκέφτομαι πως το Gossip Girl υπήρξε προάγγελος της σημερινής ψηφιακής φρενίτιδας – τότε είχαν blog-κλειδαρότρυπες, τώρα έχουμε το Tik Tok.

Οι δημόσιες εμφανίσεις με τον σύζυγό της, πάντως, επίσης ηθοποιό Adam Brody, είναι σίγουρα στην πρώτη γραμμή της τρέχουσας ποπ κουλτούρας. Στην αρχή της χρονιάς που φεύγει, μάλιστα, η αμερικανική Vogue τούς αφιέρωσε άρθρο με τίτλο «Θέλω αυτό που έχουν», αναλύοντας το πόσο αγαπημένοι δείχνουν κάθε φορά που εμφανίζονται μαζί. Πόσο εύκολο είναι, άραγε, να έχει κανείς αυτό που έχουν εκείνοι; Είναι σύντροφοι, γονείς, φίλοι και ενίοτε συνεργάτες – η Leighton έκανε μόλις μια guest εμφάνιση στη σειρά Nobody Wants This, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Brody, και το κοινό εκστασιάστηκε. Είναι όλα θέμα χημείας; «Είναι πολύ γλυκό αυτό το άρθρο, αλλά σχολιάζει την επιφάνεια, ό,τι βλέπει κανείς απ’ έξω. Καμία σχέση δεν είναι ιδανική και εμείς έχουμε μια μεγάλη ιστορία κοινών εμπειριών και οικειότητας, που δεν μπορεί καν να χωρέσει σε λέξεις. Είμαι σίγουρα ευγνώμων που τον γνώρισα και μπορέσαμε από μικροί να ονειρευτούμε το μέλλον, χωρίς αυτό να σημαίνει πως μια σχέση που δεν προχωρά κρίνεται αποτυχημένη. Εμείς έχουμε υπομονή, σεβασμό και δεν σταματάμε να υπενθυμίζουμε ο ένας στον άλλον πως είμαστε ομάδα», εξομολογείται και μου εξηγεί πως «ομάδα» δεν σημαίνει power couple, αλλά κάτι ουσιαστικότερο.

Τη ρωτάω αν η μητρότητα έχει αλλάξει τον τρόπο που προσεγγίζει τη δουλειά της και το «σύστημα» γύρω από αυτήν. «Σίγουρα αλλάξαν πολλά όταν έγινα μαμά», παραδέχεται. «Προτεραιότητά μου πια είναι τα παιδιά μου και έπειτα έρχονται η δουλειά και η κοινωνική ζωή. Η σχέση που χτίζω μαζί τους με βοηθά να θεραπεύσω πολλά δικά μου τραύματα και επίσης με κάνει καλύτερη ηθοποιό. Ένας ηθοποιός χρειάζεται χαρά, ζωτικότητα, ενσυναίσθηση – εγώ τα καλλιεργώ όλα αυτά μέσα από το παιχνίδι με τα παιδιά μου».

Λίγο πριν την αποχαιρετήσω, συζητάμε για τις γιορτές που έρχονται. «Συνήθως μαζευόμαστε σπίτι, παίζουμε παιχνίδια, μαγειρεύουμε. Φέτος θα δουλεύω αρκετά, αλλά θα ήθελα μια απόδραση. Α! Και ξέρεις τι άλλο; Θέλω να έρθω στην Ελλάδα, το λέω χρόνια και νομίζω πως τώρα πια είναι καρμικό», λέει και γελάει. Της απαντώ πως την περιμένουμε και δίνουμε ραντεβού στην Αθήνα.