Η εμφάνισή σας στο Ηρώδειο συνδυάζει μοναδικά την κλασική ιστορία με τη σύγχρονη μουσική. Τι σας τράβηξε σε αυτό τον χώρο και τι σημαίνει για εσάς να τραγουδάτε εκεί;
Το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού έχει μια ξεχωριστή θέση στη ζωή και την καρδιά μου. Το 2019 ήρθα για πρώτη φορά στην Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους. Ο δίσκος μου Singing to Strangers είχε μεγάλη υποστήριξη από σταθμούς όπως ο Pepper FM. Δεν το ήξερα τότε, αλλά αυτό το ταξίδι θα είχε μεγάλο αντίκτυπο. Σύντομα ανακοινώσαμε την πρώτη μου συναυλία στην Αθήνα. Όταν ξέσπασε η πανδημία, όπως όλοι, αναγκαστήκαμε να μετακινήσουμε την ημερομηνία. Όμως, όσες φορές κι αν αλλάζαμε την ημερομηνία ή τον χώρο, τα εισιτήρια συνέχιζαν να πωλούνται. Και τότε ήρθε το τηλεφώνημα από τον Έλληνα διοργανωτή μας: υπήρχε διαθεσιμότητα στο Ηρώδειο και έπρεπε να μεταφέρουμε εκεί την παράσταση. Δεν ήταν το είδος κλήσης που είχαμε συνηθίσει εκείνη την περίοδο. Αυτή η συναυλία έγινε η πρώτη μας live εμφάνιση μετά την πανδημία. Το ίδιο το Ηρώδειο είναι εμπειρία ζωής — και για μένα είχε επιπλέον σημασία ως η πρώτη μου φορά στην Αθήνα και η πρώτη συναυλία μετά από τόσα. Μπορεί να είναι χιλιάδων ετών, αλλά για μένα αντιπροσωπεύει ένα πολύ πρόσφατο και πολύ προσωπικό κομμάτι ιστορίας.
Μοιράζεστε τη σκηνή με τον Αντώνη Ρέμο — μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές της ελληνικής μουσικής. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και τι σας ενθουσιάζει περισσότερο σε αυτή;
Μόλις λάβαμε την πρόσκληση να εμφανιστούμε με τον Αντώνη, είπαμε αμέσως «ναι». Είναι μεγάλη τιμή να μοιραστώ τη σκηνή με έναν τόσο σημαντικό καλλιτέχνη, μπροστά στο υπέροχο ελληνικό κοινό. Είναι κάτι που δεν έχω ξανακάνει και ανυπομονώ.
Από το Πορτοφίνο στην Αθήνα, η μουσική σας αποπνέει μεσογειακή ψυχή. Νιώθετε μια προσωπική ή καλλιτεχνική σύνδεση με την Ελλάδα;
Απολύτως. Όπως και η Ιταλία, έτσι και η Ελλάδα έχει μια εκπληκτική μουσική κληρονομιά με την οποία μεγάλωσα. Από την Ισπανία ως την Ελλάδα, η Μεσόγειος είναι γεμάτη τραγουδοποιούς και καλλιτέχνες που με επηρέασαν. Ο δίσκος μου Europiana βασίστηκε σε αυτή την πολιτιστική κληρονομιά, μια ιστορία μουσικής που πιστεύω ότι έχει υποτιμηθεί. Θέλω να αναδείξω τον πλούτο της μεσογειακής μουσικής. Τα τελευταία χρόνια η ευρωπαϊκή μουσική σκηνή αναπτύσσεται και ελπίζω να συνεχίσει — είναι ένα μοναδικό μωσαϊκό ήχων και πολιτισμών.
Έχετε κινηθεί μέσα σε διαφορετικά μουσικά είδη – folk, pop, soul. Σε ποιο δημιουργικό στάδιο βρίσκεστε τώρα;
Μόλις βγήκα από το στούντιο, δουλεύοντας τον ένατο δίσκο μου. Γυρίσαμε στις ρίζες, στο Notting Hill και στην καλλιτεχνική κοινότητα εκεί. Μαζί μου στην Αθήνα θα είναι ο μουσικός διευθυντής μου Nikolaj Torp και ο κιθαρίστας Sam Lewis, που προέρχονται κι αυτοί από εκείνο το μέρος του Λονδίνου. Νιώθω πως επιστρέφω στις ρίζες μου, αλλά φέρνοντας μαζί όλα όσα έχω μάθει στην πορεία.
Έχετε εμφανιστεί σε μοναδικούς χώρους, αλλά το Ηρώδειο είναι κυριολεκτικά σμιλεμένο μέσα στην Ιστορία. Πώς σας επηρεάζει αυτή η σκέψη;
Το να εμφανίζεσαι σε χώρους με ιστορία αιώνων είναι τιμή και μεγάλη ευθύνη. Αυτοί οι χώροι είναι απόδειξη της διαχρονικής αξίας του πολιτισμού. Θέλουμε να διατηρούμε αυτή την αξία — ειδικά σε καιρούς που ο πολιτισμός μοιάζει διαρκώς να απειλείται. Ταυτόχρονα, μια συναυλία είναι και μια έξοδος, μια εμπειρία για το κοινό. Και σε έναν τέτοιο χώρο, όλα αποκτούν άλλη διάσταση.
Πολλοί καλλιτέχνες μιλούν για την ενέργεια του κοινού. Τι περιμένετε — ή ελπίζετε — να νιώσετε από το ελληνικό κοινό κάτω από τα αστέρια της Αθήνας;
Οι Έλληνες fans είναι από τους καλύτερους στον κόσμο. Κάθε φορά που βλέπω την Ελλάδα στο πρόγραμμα, ενθουσιάζομαι. Τραγουδούν, χορεύουν, ζουν μαζί μας τη στιγμή. Πέρυσι παίξαμε στο Λυκαβηττό και ακόμα θυμάμαι την ατμόσφαιρα εκείνης της νύχτας.
Οι στίχοι σας συχνά μιλούν για την επιθυμία, την αγάπη και την ταυτότητα. Πόσο βαθιά σχετίζονται όλα αυτά με τη δική σας πολιτισμική μείξη;
Ό,τι γράφω έχει βάση σε αυτά που έχω ζήσει. Η πολυπολιτισμική μου ταυτότητα (βρετανική και ιταλική) είναι μεγάλο κομμάτι αυτού. Επηρεάζει όλα όσα αγαπώ και νοσταλγώ. Αυτόν τον καιρό γράφω μουσική που επιστρέφει σε ζητήματα ταυτότητας. Μερικές φορές χρειάζεται καιρός για να καταλάβεις πως πάντα θα είσαι αυτό που είσαι.
Η μόδα και η μουσική πάντα προχωρούσαν μαζί. Πώς έχει εξελιχθεί το προσωπικό σας στυλ;
Πάντα με γοήτευε η μόδα και η σύνδεσή της με όλες τις μορφές τέχνης. Όταν γράφαμε τον δίσκο Singing to Strangers στο στούντιο του Ennio Morricone στη Ρώμη, ζήτησα από την μπάντα να ντυθούμε επίσημα, όπως έκαναν παλιά οι μουσικοί. Τιμούσαν τη δουλειά τους με το ντύσιμό τους. Τώρα, στον τελευταίο δίσκο, ήμασταν πιο casual αλλά το στυλ εξακολουθούσε να μετράει. Ο αξέχαστος Giorgio Armani — που είχα την τύχη να γνωρίσω — με δίδαξε ότι μπορείς να είσαι άνετος αλλά και κομψός ταυτόχρονα.
Στην εποχή των αλγορίθμων και των «γρήγορων hits», πώς διατηρείτε την αφηγηματική πλευρά στο τραγούδι σας;
Το επόμενο έτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου μου δίσκου. Πέρασε σαν αστραπή, αλλά νομίζω πως η απάντηση είναι: οι fans μου. Τους είδα να με ακολουθούν από μικρές σκηνές σε καφέ μέχρι σε αρένες στην Αθήνα. Είναι σαν μια κοινότητα που μεγαλώσαμε μαζί. Ίσως δεν σε «κρατάει προσγειωμένο», αλλά σίγουρα σου θυμίζει καθημερινά από πού ξεκίνησες και γιατί συνεχίζεις.
Μετά την Αθήνα, τι ακολουθεί για εσάς δημιουργικά; Υπάρχουν νέα πρότζεκτ ή εκπλήξεις που μπορούμε να περιμένουμε;
Έρχονται πολλά συναρπαστικά πράγματα. Δεν μπορώ να πω πολλά ακόμα, αλλά σύντομα θα ανακοινώσουμε μεγάλα νέα. Ίσως αποκαλύψουμε κάτι από αυτά στην Αθήνα… θα δείξει!
