Ο Στέφανος Ντούσκος πηγαίνει στο Παρίσι με τον αέρα του αγωνιστή

Με τον αέρα του αγωνιστή! Έχω ένα χρυσό μετάλλιο στην πλάτη μου και θα βάλω τα δυνατά μου να επαναλάβω μια χρυσή νίκη. Σε κάθε περίπτωση, θα αγωνιστώ για ένα μετάλλιο, ό,τι χρώμα κι αν έχει. Αυτός είναι ο στόχος. Από εκεί και πέρα, εύχομαι όλα να πάνε καλά, να βοηθήσει ο Θεός, να είναι καλός ο καιρός, εγώ να είμαι σε καλή φυσική κατάσταση και να πάμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Στον αθλητισμό άλλωστε δεν μπορείς να κάνεις εύκολα προβλέψεις.

Θα σε γυρίσω πίσω στο Τόκιο. Μπορείς να μου περιγράψεις το συναίσθημα ενός αθλητή που κερδίζει το χρυσό στους Ολυμπιακούς; Είμαι σίγουρος ότι είναι κάτι πολύ πιο πέρα και από την ηδονή.

Είναι μια στιγμή έντονης απόλαυσης όλων σου των αισθήσεων. Σαν να ικανοποιούνται όλα σου τα ένστικτα. Θυμάμαι ότι στο βάθρο σκεφτόμουν όλα αυτά που πέρασα για να φτάσω στο χρυσό, τις δυσκολίες, την κούραση, τον κόπο, την πείνα, τις κακουχίες. Όλα αυτά ήρθε και τα κάλυψε ένα πέπλο δικαίωσης. Είναι μια στιγμή που γιορτάζεις την επιμονή σου, το γεγονός ότι δεν τα παράτησες, ότι άντεξες και πέτυχες το ακατόρθωτο. Τότε έλεγαν όλοι: «Μα πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που δεν είναι δύο μέτρα, όπως οι υπόλοιποι, που έρχεται από τη μικρή Ελλάδα, να περάσει ξαφνικά από την ελαφριά κατηγορία στο σκιφ το βαρύ, στο πιο δύσκολο αγώνισμα, και να κερδίσει χρυσό Ολυμπιακό με ρεκόρ χρόνου;». Κανείς δεν πίστευε αυτό που κατάφερα. Απέδειξα ότι όλα μπορούν να κατακτηθούν. Έχω ήδη καταφέρει το ακατόρθωτο στο Τόκιο. Γι’ αυτό και στο Παρίσι κατεβαίνω με άλλον αέρα. Και να μην πάρω μετάλλιο, έχω ήδη στα χέρια μου μια ιστορική νίκη, κάτι που οι περισσότεροι αθλητές δεν το έχουν γνωρίσει. Είμαι ευγνώμων και πλήρης.

Έτσι είσαι και στη ζωή; Έτοιμος για το ακατόρθωτο;

Πιστεύω ναι. Άμα θέλω να καταφέρω κάτι, το προσπαθώ μέχρι τέλους. Αλλά πρέπει να μου αρέσει για να το κάνω. Δεν μπορώ να κάνω κάτι με το ζόρι, δεν έχω αυτή την ιδιοσυγκρασία. Από παιδί με θυμάμαι να έχω πάθος με τα αθλήματα. Ακολούθησα τη φυσική μου κλίση, και αυτό πιστεύω πως είναι αρκετό για να ξεχωρίσεις. Όταν έχεις τρέλα και αγάπη για κάτι, αυτόματα θες να δουλεύεις όσο πιο σκληρά μπορείς για να το εξελίσσεις. Θέλεις να είσαι ο καλύτερος και το πάθος σε οδηγεί να γίνεις.

Γιατί κωπηλασία και όχι ένα άλλο άθλημα;

Κάτι με συνεπαίρνει στο νερό. Νιώθω μια απίστευτη αίσθηση ελευθερίας όταν βρίσκομαι στη θάλασσα. Όταν μπαίνω στη βάρκα, είναι σαν να τα ξεχνάω όλα. Ίσως να ευθύνεται ο τόπος μου, η λίμνη των Ιωαννίνων, εκεί όπου μεγάλωσα.

Σου λείπει η ζωή σου στα Γιάννενα, ζώντας καθημερινά στη σκληρή καθημερινότητα του κωπηλατοδρομίου στον Σχινιά; 

Σίγουρα μου λείπουν οι φίλοι μου, η οικογένειά μου. Έχω αφήσει πολλά πράγματα πίσω για τον αθλητισμό, αλλά είναι μια συνειδητή επιλογή και δεν το μετανιώνω. Είναι επιλογή μου να ζω τριακόσιες μέρες τον χρόνο εσώκλειστος στο κωπηλατοδρόμιο, να ξεκινάω προπόνηση στις επτά το πρωί και να την ολοκληρώνω στις επτά το βράδυ, να πέφτω για ύπνο και το επόμενο πρωί πάλι από την αρχή. Είναι επιλογή μου να μπορώ να ζω το πολύ έναν μήνα τον χρόνο στην «κανονική ζωή». Ξέρω ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος όμως. Ξέρω ότι πρέπει να θυσιάσεις πολλά για να φτάσεις σε ένα υψηλό επίπεδο, ειδικά για κάποιον σαν εμένα, που δεν έχω και τα φυσικά χαρίσματα που απαιτούνται γι’ αυτό το άθλημα. Αξίζουν όμως οι θυσίες. Οι εμπειρίες που μου έχει προσφέρει ο αθλητισμός είναι ασύγκριτες.

Μία από αυτές ήταν και η τιμή να είσαι ο πρώτος λαμπαδηδρόμος;

Φυσικά! Ήταν μοναδικό συναίσθημα να ξεκινάω εγώ από την Αρχαία Ολυμπία το ταξίδι της Ολυμπιακής Φλόγας προς το Παρίσι. Κουβαλώντας την, ένιωθα σαν να κουβαλάω ένα μήνυμα ειρήνης προς όλη την ανθρωπότητα.

Από το Τόκιο στο Παρίσι, πόσο διαφορετικός είναι ο Στέφανος;

Σίγουρα νιώθω πιο ώριμος, όχι μόνο αθλητικά, αλλά και σε διάφορα άλλα πράγματα. Έχει εξελιχθεί ο τρόπος σκέψης μου και έχω την εμπειρία να διαχειρίζομαι πιο σωστά τις δύσκολες στιγμές. Έχω αρχίσει να σκέφτομαι και το μετά. Ο πρωταθλητισμός κάποια στιγμή τελειώνει, ο οργανισμός δεν μπορεί να δέχεται τέτοια πίεση για τόσο πολλά χρόνια.

Τι σκέφτεσαι για μετά;

Δεν σκέφτομαι κάτι έξω από τον αθλητισμό. Είναι κομμάτι της ζωής μου, αυτό που γνωρίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Θα ήθελα να γίνω προπονητής, ώστε να μεταλαμπαδεύσω τις γνώσεις μου στους νεότερους αθλητές. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να χτίζεις το αθλητικό ταξίδι ενός νέου ανθρώπου, να του δείχνεις τον δρόμο να υλοποιήσει τα όνειρά του, να τον προκαλείς να ξεπεράσει τα όριά του και να πετύχει ακόμα και αυτό που φαντάζει ανέφικτο.

Τι θα σημαίνει για σένα ένα νέο ολυμπιακό μετάλλιο στο Παρίσι;

Θα είναι μια επιβεβαίωση ότι άξιζε ο κόπος μου. Μια απόδειξη ότι αξίζει να συνεχίσω, ότι δεν χάνω τον χρόνο μου ταλαιπωρώντας άδικα τον εαυτό μου. Όταν καθημερινά δίνεις το 100% των δυνατοτήτων σου, όταν παλεύεις να ξεπεράσεις τα δεδομένα σου, θες την επιβράβευση. Στο μυαλό ενός αθλητή, δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης. Πρέπει να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου. Γι’ αυτό και ένα μετάλλιο, αυτό που συμβολίζει βαθύτερα είναι τη δύναμη της θέλησης.

Μια ευχή πριν φύγεις για τους Ολυμπιακούς;

Θέλω να βοηθήσει ο Θεός να μπορέσουμε να κατακτήσουμε άλλο ένα μετάλλιο. Για μένα και για την Ελλάδα φυσικά.

Σ’ το εύχομαι. Καλή επιτυχία! Να φτάσεις όσο πιο ψηλά μπορείς.

Έχω πείσμα! Όλα θα γίνουν!