Άνθρωποι με χιούμορ, αυτοί οι τόσο πολύτιμοι

Η τέχνη της κωμωδίας σίγουρα πρέπει να δουλεύεται, αλλά αμφιβάλλω αν διδάσκεται. Πηγάζει από κάτι που σε ιντριγκάρει και σε καίει παράλληλα μέσα σου, απαιτεί λεπτούς χειρισμούς, είναι περίπλοκη, αλλά και πάρα πολύ γοητευτική, κατά τη γνώμη μου. Το ίδιο το χιούμορ είναι, άλλωστε, απίστευτα γοητευτικό. Βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με αυτά που λατρεύω στους ανθρώπους.

Το καλύτερό μου είναι οι σιωπηλές, low key προσωπικότητες, που δεν τις πιάνει το μάτι σου και θα πετάξουν την πιο δηλητηριώδη ατάκα τη στιγμή που δεν το περιμένεις. Τα αστεία μού αρέσουν με μια δόση bitterness και ανάλαφρου πειράγματος. Το χιούμορ είναι για μένα ένας κοινός κώδικας πονηριάς, ένας μοχλός ανακούφισης όταν τα πράγματα γίνονται βαριά και δύσκολα. Κάτι που θα σπάσει την αμήχανη σιωπή με γάργαρα γέλια.

Πιστεύω ότι οι άνθρωποι με τους οποίους γελάμε παρέα είναι από τα πιο πολύτιμα δώρα, καθώς μαζί τους μπορούν να γίνουν υποφερτά ακόμα και τα πιο μίζερα κυριακάτικα βράδια ή μια δύσκολη αναμονή στο νοσοκομείο. Άλλωστε, η αστεία πλευρά των πραγμάτων υπάρχει ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές και το χιούμορ είναι πολύτιμο εργαλείο για όποιον πορεύεται με αυτό στη ζωή.

Η τελευταία φορά που το σκέφτηκα αυτό ήταν όταν είδα ένα στόρι της @egopotethaginomana, η οποία περιγράφει με λεπτομέρεια όλα όσα της συμβαίνουν στον δρόμο προς την απόκτηση παιδιού, όταν τα πράγματα δεν έρχονται με φυσικό τρόπο.

Η Koula Shaker  μιλάει για ιστορίες που λέγονται δύσκολα, όπως αναφέρει. Αυτό που δεν λέει είναι ότι μιλάει για όλα αυτά με μεγάλες δόσεις χιούμορ, με αποτέλεσμα η διαδικασία της εξωσωματικής να απεκδύεται οποιαδήποτε δραματικότητα. Με λίγα λόγια, γράφει για τα δύσκολα με τρυφερότητα, αλλά χωρίς να σπαταλά χρόνο στο να κλαίγεται. Αντίθετα, γράφει για γονιμοποιημένα ωάρια που πάνε στην κατάψυξη και αρακάδες που χαίρονται γιατί θα έχουν παρέα, αναδεικνύοντας τη γλυκόπικρη πλευρά μιας διαδικασίας που δεν θα χαρακτήριζε κανείς «ανάλαφρη». Προσφέρει με αυτόν τον τρόπο μια διασκεδαστική ματιά πάνω σε μια συχνά overwhelming εμπειρία, από την οποία συχνά δεν λείπουν οι αγωνίες και οι απογοητεύσεις.

Δεν είναι κάτι πρωτάκουστο το ότι ακόμα και οι πιο δύσκολες αλήθειες λέγονται μέσω ενός αστείου. Καμιά φορά, μάλιστα, το χιούμορ λειτουργεί σαν «τείχος» για να κρυφτεί κανείς πίσω από αυτό. Μπορώ να σκεφτώ ανθρώπους σε παρέες που υποδύονται τον ρόλο του γελωτοποιού. Διατηρούν με συνέπεια αυτή τη στάση κι εκείνο που μου κάνει πάντα εντύπωση είναι ότι συνήθως και οι γύρω τους αρνούνται να «ξεβολέψουν» τον ερασιτέχνη stand up comedian.

Ίσα ίσα, μοιάζει να τους ανακουφίζει το σόου που ξετυλίγεται μπροστά τους και τους αποτρέπει από το να μπλέξουν σε άλλες, πιθανότατα άβολες, συζητήσεις. Έτσι, καταλήγω ότι οι γελωτοποιοί πρέπει να είναι στην πραγματικότητα πολύ μοναχικοί άνθρωποι. Βιάζονται να δώσουν στο «κοινό» τους αυτό που περιμένει -το γέλιο- και σπάνια οι γύρω τους μπαίνουν στον κόπο να σκαλίσουν τι ή ποιος κρύβεται πίσω από τις έξυπνες ατάκες.

Σε κάθε περίπτωση, η εποχή μας σηκώνει το καλαμπούρι. Το βλέπεις στα meme που κυκλοφορούν και στα βίντεο του TikTok, που έχουν επιτρέψει στους πάντες να ξεδιπλώσουν το κωμικό τους ταλέντο. Είναι από τα πράγματα που χαίρομαι πιο πολύ στο Internet: ότι αποκάλυψε σε όλο του το μεγαλείο το πόσο αστείοι είναι οι άνθρωποι και τα τεράστια αποθέματα χιούμορ που διαθέτουν. Λατρεύω αυτό το αλισβερίσι όσο και το να ανεβάζω αστεία στόρι και να μου στέλνουν δυνατά ΑΧΑΧΑΧΑΧΑ οι φίλοι μου. Είναι σαν να μοιραζόμαστε ξανά εκείνο το πονηρό βλέμμα που σε γαργαλάει, ακόμα κι αν βρισκόμαστε πια σε διαφορετικά γραφεία ή και χιλιόμετρα μακριά.