Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα

Από τον Frappuccino στην τυροσαλάτα Ο Luca κι εγώ έχουμε περάσει τις περισσότερες διακοπές μας στην Ελλάδα. Κάθε χρόνο, επισκεπτόμενοι τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, ανακαλύπταμε νέους μικρόκοσμους. Κάθε, μα κάθε νησί είναι μοναδικό και μαγικό με τον τρόπο του. Από τις ροζ παραλίες στα Κουφονήσια μέχρι τα βάθη της Ικαρίας ανακαλύψαμε αμέτρητες αποχρώσεις του μπλε. Από τη θεία δύναμη του μοναστηριού της Πάτμου μέχρι τους εορτασμούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας για την Κοίμηση της Θεοτόκου τον Δεκαπενταύγουστο, μαγευτήκαμε από τα ήθη και τα έθιμα. Ερωτευτήκαμε τη μουσική του Παντελή Θαλασσινού στους Λειψούς και στη Δονούσα, ενός μουσικού που έχουμε συνδυάσει με πολύ όμορφες αναμνήσεις. Μάθαμε πώς να παίζουμε -και να κερδίζουμε- στο τάβλι στην Αστυπάλαια, ενώ τρώγαμε ορεκτικά «μισό μισό». Κατεβήκαμε σε έναν κρατήρα στη Νίσυρο, απολαύσαμε το άρωμα από το θυμάρι καθώς αναζητούσαμε με αργό βήμα την πιο απομονωμένη παραλία στη Σέριφο και λαχανιάσαμε σκαρφαλώνοντας στην κορυφή της Αμοργού. Σιγά σιγά ανακαλύψαμε την ελληνική κουζίνα. Στην Αθήνα φάγαμε το πρώτο μας σουβλάκι. Στη Σχοινούσα μάθαμε πώς να προφέρουμε και να απολαμβάνουμε τους κολοκυθοκεφτέδες. Στην Πάτμο μάς είπαν πως τα πλοκάμια του χταποδιού στη σχάρα πρέπει σχεδόν να καούν προτού φαγωθούν συνοδεία ούζου. Στην Τήλο δοκιμάσαμε τα πιο απίθανα παϊδάκια και στη Νίσυρο την πιο αρωματική τυροσαλάτα. Μην ξεχνάμε και το μπριάμ που μόλις βγήκε από τον φούρνο στους Φούρνους και την απροσδόκητα φανταστική σπιτική ψαρόσουπα στην Ηρακλειά. Κάθε μέρος και μια γεύση, ένα άρωμα, μια ανάμνηση. Η φράση «Ένιωσα πάλι πως η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο: ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο» του Νίκου Καζαντζάκη εκφράζει ακριβώς πώς νιώθουμε όταν επισκεπτόμαστε την Ελλάδα. Γνωρίζω μονάχα λίγες ελληνικές λέξεις, αλλά από τις πρώτες που έμαθα ήταν «ευχαριστώ πολύ» και «πολύ ωραίο».

Οι Έλληνες Αυτό που κάνει τη χώρα μοναδική δεν είναι απλώς η φυσική ομορφιά και το φαγητό, αλλά και κάτι που δεν θα βρεις πουθενά αλλού: ο ελληνικός λαός. Όσο νέος, έμπειρος, αδαής ή σπουδασμένος κι αν είσαι, οι Έλληνες θα σε αποδεχτούν, ενώ θα σου λένε συνεχώς «περίμενε». Δεν υπάρχει λόγος για βιασύνες, ούτε για αγένειες. Χαλαρώστε και απολαύστε την κάθε στιγμή. Πιστεύω πως αυτό είναι που σε κάνει να ερωτευτείς τη χώρα αυτή. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που εδώ μπορείς να βρεις την αληθινή φιλία. Όταν η δουλειά μου με οδήγησε στη Χαλκιδική, δεν είχα ιδέα πως θα έκανα μια καλή φίλη που ακούει στο όνομα Θάλεια Καραφυλλίδου. Από την πρώτη μας κιόλας συνάντηση ήξερα πως είχα γνωρίσει ένα άτομο ξεχωριστό, όχι μόνο μια φανταστική συνεργάτιδα, αλλά και μια εκπληκτική γυναίκα. Είδα την Ελλάδα με άλλο μάτι χάρη σ’ εκείνη. Κατάφερα να κατανοήσω βαθύτερα αυτόν τον πανέμορφο τόπο. Και απόλαυσα έναν επίγειο παράδεισο που δεν θα είχα δει ποτέ αν δεν ήταν εκείνη. Και χάρη σε αυτή τη γυναίκα, το όνομα Vogue Greece έχει αποκτήσει νέα πνοή. Ευχαριστώ πολύ!

*Web Editor iO Donna & Amica

____________________________________________________

Memories Greece has been a part of my life since I can remember. I have flashbacks of my sister and myself as children, heading toward the magnificent beach of Palaiokastritsa in Kerkyra, smelling the sea and feeling the sun on our skin. And I recall being surprised and awestruck by the city’s summer clamor at night. Even though I am Italian, I spent the majority of my childhood summers in Brittany, my mother’s homeland, picking crabs and clams barefoot on the freezing Atlantic Ocean coastlines. Greece was my first Mediterranean vacation, and it was love at first sight. The music, the aroma of the herbs on the dish, and the cooling breeze in the evening. Looking back, it’s where it all started for me.

Traveling with the myth Years later, while studying classics in high school, we had a school trip to Athens, Delphi, and Corinth. They thought it was an easy choice for our Ancient Greek and Latin teachers. But capturing the interest of youngsters, even those who have spent four years translating Esopus, Lisia, Demostene, and (my personal favorite) Lucian of Samosata, it’s not an easy task. I can still remember some of Homer’s statements about the beauty of his beloved nation, but the words “ροδοδάκτυλος ἕως” or “οἶνοψ πόντος” didn’t make sense to me until many years later, when I returned to Greece on my own. The Plaka boutiques, where we bought silver earrings, backgammon intarsiate boards, and delightfully salty gyros pita (χωρίς κρεμμύδι!) were more fascinating to us on that trip. We underestimated the significance of sites such as the Parthenon, the Isthmus of Corinth, and the Delphi Theatre, where in the ancient time a teenage girl like us, the Pytha, enunciated the Holy Oracle, prophesying in her own voice. The good news is that even if you don’t think you’re listening, information might become stuck in your head. Years later, I found myself island hopping with Dario Dal Corno’s “Nella terra del mito. Viaggiare in Grecia con dèi, eroi e poeti” (“In the mythical realm. Traveling through Greece with gods, kings, and poets). Using the book by the famous Italian Greek scholar as a tourist guide.

I found my love in… Paroikià For numerous generations of grownups Greece was synonymous with liberty. A boat ride away from home puts you in a whole different frame of mind. Greeks and Italians “Una faccia una razza” are sort of “cousins”, with Greeks being the most laid-back. You can eat at 4pm or 11am, nobody will bother. Instead of espresso, you can have a Frappuccino. You’re eating Moussaka rather than Lasagna, but mostly you’re far enough away from your family to feel liberated. What better place to meet new people and possibly fall in love? When my girlfriends and I went to Paros to celebrate our graduation, that wasn’t really our objective. However, we made new friends, one of whom is now my husband, Luca. Shouldn’t I be grateful to Greece?

From Frappuccino to tyrosalata Luca and I spent the majority of our vacations in Greece. Every year, while island hopping in the Cyclades and Dodecanese, we discovered new microcosmos. Every island, each and every one, is unique and magical in its own way. From the pink beaches of Koufounisia to the deepest sea of Ikaria, we discovered innumerable shades of blue. From the divine force of the Pathmos monastery to the Orthodox Church celebrations for the Dormition of the Virgin on August 15th, we were enthralled by culture and customs. We fell in love with Panthelis Thalassinos’ music in Lipsi and Donoussa, a musician who will always be associated with happy memories for us. We learned how to play (and win) at backgammon in Astypalea while eating “miso miso” appetizers. We descended into a crater in Nisiros, inhaled the scent of thyme while trudging to find the most remote beach in Seriphos, and gasped for air as we ascended to the top of Amorgos. Little by little, we discovered the true flavor of Greek cuisine. In Athens, we had our first taste of beef fillet souvlaki. In Schinoussa, we learnt how to pronounce and appreciate kolokithokeftedes. On Patmos, we were told that grilled octopus ends should be almost burned before being eaten with ouzo. In Tilos, we had the most wonderful pork chops, and in Nisiros, the most aromatic tyrosalata. And there is also Fournoi’s freshly baked briam and Iraklia’s surprising home-made lemon-fish soup. Every place a flavor, a smell, a memory. «I felt once more how simple and frugal a thing is happiness: a glass of wine, a roast chestnut, a wretched little brazier, the sound of the sea. Nothing Else» by Nikos Kazantzakis (Νίκος Καζαντζάκης) captures exactly how we feel when we visit Greece. I only know a few Greek words, but one of the first were “Ευχαριστώ πολύ” and “πολύ ωραίο”.

The people of Greece What makes this county genuinely unique is not simply its natural beauty and food, but also the one thing you won’t find anyplace else: the Greek people. No matter how young, experienced, ignorant or educated you might be, Greeks will accept you, one περίμενε at the time. There’s no need to rush, and there’s no need to be in a bad attitude; simply relax and enjoy each moment. That, I believe, is what makes you fall completely in love with this country. As a result, it should come as no surprise that a genuine friendship can be found here. When I initially went to Halkidiki on business, I had no idea I’d make a lifelong friend in Thaleia Karafyllidou. Since our first meeting, I’ve known I’d met someone exceptional, not only a fantastic colleague but also a great woman. I viewed Greece in a new light thanks to her; I gained a deeper understanding of this lovely region; and I savored a slice of paradise that I would have never seen if it hadn’t been for her. And it is thanks to this woman that the name Vogue Greece has been given a new and glamorous lease on life. Ευχαριστώ πολύ!