Ταξιδεύοντας συνειδητά

«Το μόνο που αξίζει σε αυτή τη ζωή είναι τα ταξίδια», μου λέει σήμερα η μάνατζέρ μου, μασουλώντας μια πράσινη σαλάτα. Στα 50 της, κοσμογυρισμένη από νεαρή ηλικία, έχει μόλις επιστρέψει από τη Νέα Υόρκη και ήδη σκέφτεται τον επόμενο προορισμό της. Λατρεύει τα ταξίδια. Της είναι μια διαδικασία τρομερά οικεία, που παραμένει συναρπαστική. Το πιο σημαντικό είναι ότι ύστερα από πολλά χρόνια εμπειρίας έχει βρει τον τρόπο να απολαμβάνει κάθε στιγμή στο έπακρο. Κάποιοι αγαπούν να περιπλανώνται στους δρόμους και να χάνονται σε σοκάκια, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να «πέσουν» πάνω σε καλά κρυμμένα μυστικά. Άλλοι λατρεύουν την έρευνα και τον λεπτομερή σχεδιασμό: γνωρίζουν από πριν πού θα πάνε, τι θα δουν, φτάνουν στον προορισμό τους διαβασμένοι και έτοιμοι να αξιοποιήσουν το κάθε λεπτό σε έναν διαφορετικό τόπο. Μερικοί πιθανότατα δεν ενδιαφέρονται για τίποτε από τα παραπάνω, αλλά θέλουν ένα καλό ξενοδοχείο με άνετα κρεβάτια και πλούσιο πρωινό κι έναν οδηγό με τα «βασικά αξιοθέατα».

Το θέμα είναι ότι ο καθένας έχει μια φαντασίωση γύρω από το ταξίδι που θέλει να πραγματοποιήσει, κι επειδή ένα ταξίδι είναι χρόνος αλλά και χρήματα, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να φροντίσει ώστε αυτή η φαντασίωση να συναντηθεί με κάποιον τρόπο με την πραγματικότητα.

Για να συμβεί το παραπάνω, πρέπει να γνωρίζει κανείς ποιο μοτίβο ταξιδιώτη τού ταιριάζει: αν θέλει να περπατάει με τις ώρες ή να ξεκουράζεται, να δοκιμάζει περίεργες τοπικές λιχουδιές ή να τη βγάζει με ένα σάντουιτς, να ζει σαν ντόπιος ή σαν τουρίστας, να κοιμάται καλά ή να ξενυχτάει, να δει φύση ή να εξερευνήσει την πόλη. Αν θέλεις να προσθέσεις τα ταξίδια στο παλμαρέ των απολαύσεων της ζωής, καλό είναι τα παραπάνω να σου είναι σαφή. Το άλλο που οφείλεις στον εαυτό σου είναι να μάθεις να διαλέγεις τους συνταξιδιώτες σου: η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι τα ταξίδια δεν είναι κάτι που μπορείς να κάνεις με οποιονδήποτε – πολλές φορές, ούτε και με αυτούς που λατρεύεις.

Ο καλός συνταξιδιώτης μοιράζεται την ίδια φαντασίωση μ’ εσένα όσον αφορά το ταξίδι, συμφωνεί σε σημαντικά ζητήματα, όπως τον τρόπο που θα κατανείμετε τον χρόνο και τα χρήματά σας, πιθανότατα έχετε μοιράσει μεταξύ σας αρμοδιότητες – ποιος φέρνει τα σαμπουάν και τις οδοντόπαστες, ποιος οφείλει να θυμηθεί τους φορτιστές. Γνωρίζετε αμφότεροι πότε πρέπει να κάνετε παραχωρήσεις και υπομονή, να αφιερώσετε χρόνο στην ξεκούραση ή να πιέσετε λίγο παραπάνω τις αντοχές σας. Τίποτα δεν μπορεί να ανεβάσει την εμπειρία του ταξιδιού ή να την καταστρέψει εντελώς από την παρέα με την οποία επιλέγεις να το κάνεις. Ακόμα κι αν αυτή η παρέα είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.

Η φυσική περιέργεια για τα πράγματα ήταν εκείνη που με έκανε να θέλω να ταξιδεύω και να κάνω εξορμήσεις με άνεση. Ήθελα να μάθω να βλέπω πέρα από τη μύτη μου και την ελληνική πραγματικότητα, μου άρεσε η μυρωδιά των βιβλιοπωλείων στο Λονδίνο, εκείνο το γαλλικό μπιστρό με τα θολωμένα τζάμια και την αχνιστή κρεμμυδόσουπα στη Μονμάρτρη, η βόλτα στον Βόσπορο, η συγκλονιστική γοητεία της Κωνσταντινούπολης ολόκληρης.

Όσο περνούν τα χρόνια, συνειδητοποιείς ότι τα ταξίδια που θα κάνεις δεν είναι άπειρα. Ξεκινάς τις bucket lists με αισιοδοξία, όμως στην πορεία καλείσαι να περιορίσεις τις επιλογές των προορισμών σου. Διαπιστώνεις ότι ορισμένες φορές είσαι τυχερός και μόνο που έχεις τη φυσική ή την οικονομική δυνατότητα να ταξιδεύεις. Δεν είμαι σίγουρη ότι το μόνο πράγμα που αξίζει στη ζωή είναι τα ταξίδια – αμφιβάλλω. Σίγουρα όμως αξίζει, αν ταξιδεύεις, να το κάνεις σωστά. Μερακλίδικα, δηλαδή, και χωρίς σημαντικές παραχωρήσεις. Όπως και τα περισσότερα πράγματα.