H Kιμ Καρντάσιαν έχασε μέσα σε δύο εβδομάδες τα κιλά που χρειαζόταν για να χωρέσει στο φόρεμα της Μέρλιν Μονρόε, αλλά επιμένει ότι δεν το πήρε. Ο Ιλον Μασκ, αντίθετα, το παραδέχεται ανοιχτά. Tο σκεύασμα Ozempic, που περιέχει τη δραστική ουσία σεμαγλουτίδη κι έχει εγκριθεί εδώ και έξι χρόνια από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) στις ΗΠΑ, προορίζεται για διαβητικούς που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2. Η γενικευμένη εμμονή με την ταχεία απώλεια βάρους το κατέστησε το Ιερό Δισκοπότηρο σε κύκλους αστέρων και καλλιτεχνών με αποτέλεσμα όσοι πραγματικά το έχουν ανάγκη να μην μπορούν πλέον να το προμηθευτούν αφού παρουσιάζονται ελλείψεις. Για τους διαβητικούς, το σκεύασμα μειώνει τα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα και κόβει την όρεξη. Η ζυγαριά αρχίζει να ελαφραίνει με κάθε ένεση, έναντι 900 δολαρίων το μήνα-αν δεν το καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία τους. Αν για κάποιους το Ozempic είναι απαραίτητο για να ζήσουν, για άλλους είναι ένα ακόμη αξεσουάρ ομορφιάς, μια άοκνη παρέμβαση στο σώμα που μειώνει την επιθυμία για ένα νόστιμο γεύμα. «Η ζωή μετά το φαγητό;», αναρωτιέται το περιοδικό The Cut, που θεωρεί ότι το συγκεκριμένο φάρμακο αλλάζει τη σχέση μας με την τροφή. Από την εποχή του Botox και του Viagra, είχε να παρουσιαστεί ένα σκεύασμα τόσο περιζήτητο με τόσο μεγάλη διείσδυση στην ποπ κουλτούρα, γράφει το περιοδικό.
Ως άνθρωπος που έχει υποφέρει πολλά χρόνια από διατροφικές διαταραχές, θεωρώ την εξέλιξη πολύ επικίνδυνη. Είμαι σίγουρη ότι ήδη πολλά νέα παιδιά, κυρίως κορίτσια, αναζητούν τρόπους να εξασφαλίσουν κάποιο γενόσημο με την ίδια δραστική ουσία και χαμηλότερο τίμημα. Αν κάποτε η διαταραγμένη σχέση με το φαγητό συνδεόταν με τους αμέτρητους εμετούς και τα καθαρτικά, τώρα έρχεται σε ενέσιμη μορφή. Κοινή είναι όμως η ιδεοληψία με τη δύναμη που εξασφαλίζει κανείς…όταν είναι αδύνατος. «Είμαι 52 κιλά, είμαι πανίσχυρη. Είμαι 59 πρέπει να κλειστώ στο σπίτι μου για να μην με βλέπει ο κόσμος και τρομάζει», με θυμάμαι να σκέφτομαι στα 22, κλαίγοντας πάνω από μια ζυγαριά. Τώρα η σκέψη αυτή «φαρμακοποιείται», γίνεται επίσημο σκεύασμα, με έγκριση από το FDΑ και κυκλοφορεί ανεξέλεγκτη στο Ιντερνετ. Ναυτία, εμετοί, διάρροια είναι μερικές από τις πλέον κοινές παρενέργειες.
Τα γράφω όλα αυτά, λίγες ώρες αφότου έχουμε συζητήσει στη σύσκεψη πως υπάρχει ήδη στην Ελλάδα πρακτορείο για plus size μοντέλα κι ενώ «Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας» του Ρόαλντ Νταλ λογοκρίνεται κι ο «χοντρός» Αουγκούστους Γκλουπ, αποκαλείται στην αναθεωρημένη εκδοχή «τεράστιος». Μπορεί η γλώσσα να έχει γίνει πιο woke, αλλά η ζωή είναι εξίσου καταπιεστική, τρεις δεκαετίες αργότερα.
