Είναι πολύ λίγα τα πράγματα που είναι δωρεάν στην Αθήνα. Οταν όμως συμβαίνουν είναι μαγικά. Οταν είχε καύσωνα άνοιξαν πολλές παραλίες για το κοινό. Μπορούσες λοιπόν να κάνεις μπάνιο μέχρι αργά. Στην πλαζ της Βουλιαγμένης τα μεγάφωνα ανακοίνωναν από τις 9 το βράδυ ότι «σε λίγο οι εγκαταστάσεις θα κλείσουν», αλλά οι υπεύθυνοι καθαριότητας τακτοποιούσαν ράθυμα τις ξαπλώστρες κι έκλειναν τις ομπρέλες σε αργή κίνηση λες και ήθελαν να αφήσουν ένα μικρό ακόμη περιθώριο στους νυχτερινούς κολυμβητές να βουτήξουν στα κατάμαυρα νερά, στα οποία λαμπύριζαν τα φώτα από τα κατάρτια των ιστιοπλοϊκών και οι αντανακλάσεις από τα κλαμπ της παραλιακής. Κάποιοι έπιναν κοκτέιλ ως τις δέκα και έκαναν ότι δεν άκουγαν την επόμενη ειδοποίηση «πως η παραλία θα κλείσει σε λίγα λεπτά». Ηταν μια εξοντωτική μέρα, με ζέστη και φωτιές, κανείς δεν είχε όρεξη να γυρίσει σπίτι μια νύχτα σαν κι αυτήν.
Ως τα τέλη Ιουλίου έτρεχε στο πεδίο του Αρεως η έκθεση της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση για την Τεχνητή Νοημοσύνη με τίτλο «Υοu and I» με 25 έργα video art, διαδραστικές εγκαταστάσεις και ενδιαφέροντα projects. «Ποιος είναι ο φυσιολογικός;», ρωτούσε η οθόνη, καλώντας σε να διαλέξεις ανάμεσα σε μια μεσόκοπη λευκή γυναίκα κι έναν νεαρό μαύρο. Επέλεγες τον μαύρο για να δείξεις την ηθική σου ανωτερότητα. «Ποιος είναι ο φυσιολογικός;», ρωτούσε ειρωνικά η οθόνη, καλώντας σε να διαλέξεις ανάμεσα στον μαύρο και την απεικόνιση του εαυτού σου. Γέλαγες. Παιδιά έτρεχαν πάνω κάτω και κυνηγούσαν αλάνια σκυλιά χωρίς λουρί. Οι γονείς έπιναν κρασί με ξηρούς καρπούς.
