Χθες πέρασα έξω από ένα ζαχαροπλαστείο. Mια αφίσα έλεγε να γιορτάσουμε την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας με μια τούρτα. Για κάποιο λόγο έλεγε η τούρτα να έχει τρίμματα πάνω και να μοιάζει με λουλούδι, κατά προτίμηση μιμόζα (είναι ιταλικό έθιμο). Δεν ξέρω αν αυτό έχει σχέση με τη διαδεδομένη άποψη ότι οι γυναίκες οφείλουν να μοιάζουν με ανθισμένους μίσχους, να μοσχοβολούν και να χαρίζουν ωραίους ευφάνταστους τίτλους στα ρεπορτάζ όπως «άρωμα γυναίκας στο υπουργικό συμβούλιο». Οι γυναίκες-τούρτες ή γυναίκες-λουλούδια δεν είναι δυνατό να εκνευρίζονται ή να βρίζουν. Καλό είναι να γέρνουν χαριτωμένα το κεφάλι στον ώμο και να περιμένουν το δώρο, που θα τους διαλέξει ο/η σύντροφός τους. Καλό είναι να είναι χαμηλόφωνες, χαμηλοβλεπούσες, να μη διεκδικούν πολλά πολλά. Να δέχονται με χαρά αυτά που τους χαρίζει η γενναιοδωρία της πατριαρχίας: ένα εσώρουχο με άνθη, ένα λουλούδι που μυρίζει σαν ζαχαρωτό ή μια τούρτα σε σχήμα γυναίκας. Το ιδανικό είναι να σκορπίζουν στο διάβα τους τόση απέραντη γλύκα ώστε να κάνουν όλο τον κόσμο διαβητικό.
Δεν έχει σημασία που η επέτειος θεσπίστηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα με κεντρικά αιτήματα το δικαίωμα ψήφου κι εκλέγεσθαι στις γυναίκες και την ίση μεταχείριση στην απασχόληση. Εκατό και πλέον χρόνια αργότερα η παγκόσμια ημέρα είναι λες κι έχει θεσπιστεί για να ξεπουλήσουν οι επιχειρήσεις όσα προϊόντα έμειναν αδιάθετα από την μέρα του Αγίου Βαλεντίνου: σουτιέν-κραγιόν-λουλούδια-σοκολατάκια. Με την κατάλληλη αντιρυτιδική κρέμα, εξάλλου, οι γυναίκες μπορούν να γιορτάσουν γελαστά, χωρίς να τσαλακωθούν ολόκληρες.
Οχι, δεν είναι ακριβώς αυτή η αλήθεια, υπερβάλλω. Εκείνες τις μέρες, πριν και μετά την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας, δημοσιεύονται πολλές έρευνες, που δείχνουν ότι όλα θα ήταν πολύ καλύτερα αν υπήρχε ισότητα-στην εκπροσώπηση, στις αμοιβές κλπ. Το παγκόσμιο ΑΕΠ π.χ. θα αυξανόταν κατά 20% και ο ρυθμός ανάπτυξης θα διπλασιαζόταν σε μια δεκαετία. Οι φεμινίστριες δεν θα είχαν λόγο να διαδηλώνουν και να απειλούν τη δημόσια τάξη με τους Πυρρίχιούς τους μετά από κάθε γυναικοκτονία. Αλλά αυτά είναι λίγο βαρετά και δεν πλαισιώνονται με ωραίες φωτογραφίες, παρά μόνο με γραφήματα.
Οι γυναίκες-τούρτες έχουν τρίματα μιμόζας πάνω τους και μοσχοβολούν. Μόνο μια (;) γυναίκα, κάπου έξω από το Αργος, μυρίζει χλωρίνη.
