Όλο και συχνότερα διαπιστώνω ό
Οι άνδρες, όταν δεν είναι αλκοολικοί, θεωρούνται χαριτωμένοι ως πότες. Σπάνε πλάκες, τραγουδούν, λύνονται. Φλερτάρουν, είναι ανοιχτοί στις ερωτικές περιπέτειες. Οι γυναίκες δεν χρειάζεται να χαλαρώνουν υπερβολικά και να πειραματίζονται ερωτικά, είναι το υπόρρητο μήνυμα. Μια γυναίκα που παραπατάει, χάνει τα λόγια της ή έχει απώλεια μνήμης την επόμενη μέρα, αποτελεί απεχθές θέαμα. Ο Μπουκόφσκι είναι ωραίος τύπος. Η Μπουκόφσκι είναι αηδιαστική.
Υπάρχει κάτι βαθιά μισογυνικό στην ποινικοποίηση της κατανάλωσης αλκοόλ στις γυναίκες. Με το πρόσχημα ότι κάνει κακό στην υγεία, στην πραγματικότητα η πατριαρχική κοινωνία θέλει να στερήσει από τις γυναίκες το δικαίωμα στη χαρά-και στην ευαλωτότητα. Μια μεθυσμένη γυναίκα έχει λιγότερες αναστολές, είναι πιο «διαθέσιμη». Μπορεί να προσφέρει το σώμα της στην ηδονή και όχι στην αναπαραγωγή. Στην Πολωνία ξέσπασε κατακραυγή πριν λίγες εβδομάδες όταν ο υπερσυντηρητικός ηγέτης, Γιάροσλαβ Κατσίνσκι, απέδωσε τη μείωση των γεννήσεων στο γεγονός ότι οι γυναίκες καταναλώνουν πολλά οινοπνευματώδη ποτά. «Δεν πρόκειται να δούμε περισσότερα μωρά αν τα κορίτσια οι νέες γυναίκες συνεχίσουν να πίνουν σαν άνδρες μέχρι τα 25», είπε ο 73χρονος πολιτικός, άτεκνος και άγαμος ο ίδιος.
Στο Sex and the City οι Νεοϋρκέζες φίλες κάνουν μπόντινγκ πίνοντας πολύχρωμα ελαφρά κοκτέιλ, αλλά κι αυτή η συνήθεια γίνεται με εγκράτεια και μέτρο. Σαν να μην τους επιτρέπεται να μεθύσουν. Ισως η πρώτη απόπειρα αποενοχοποίησης της κατάχρησης αλκοόλ από γυναίκα είναι η λογοτεχνική αρχικά και στη συνέχεια κινηματογραφική ηρωίδα Μπρίτζετ Τζόουνς. Το ημερολόγιό της ξεκινάει πάντα με τον αριθμό τσιγάρων και ποτών, τις θερμίδες που έχει καταναλώσει και το βάρος της, το οποίο αυξομειώνεται ανάλογα με τις διαθέσεις και τους έρωτές της. Δεν διατείνομαι ότι η ποπ κουλτούρα οφείλει να εξιδανικεύσει τη μέθη αλλά είναι αδιανόητο να ποινικοποιεί σε τέτοιο βαθμό το ποτό στις γυναίκες ώστε να απολογούνται επειδή/όταν τους αρέσει.
Oι σύντροφοι των φίλων μου συχνά τις επιπλήττουν όταν πίνουν λίγο παραπάνω. Τις κοιτούν υποτιμητικά κι εκείνες σταματούν. Μαζεύονται, ανασκουμπώνονται. Είναι ένας έλεγχος κι αυτός πάνω στο σώμα, τις επιλογές, τη διάθεση των γυναικών, πολύ συνηθισμένος.
