«Είσαι πολυσυντροφική (polyamorous);», με ρώτησε μια φίλη μου. «Ναι, μου έχει συμβεί να είμαι ερωτευμένη με πάνω από έναν ταυτόχρονα», απάντησα αυθόρμητα. «Και τους το είπες; Αποκάλυψες στον έναν την ύπαρξη άλλων;», επέμεινε εκείνη. «Οχι, βέβαια! Γιατί να τους πληγώσω;!». «Εσένα θα σε πείραζε αν ο σύντροφός σου είχε σχέση και με άλλες;», συνέχισε την ανάκριση. «Τρομερά!». «Ε, οκ, τότε, δεν είσαι πολυσυντροφική. Είσαι σκέτη απατεώνισσα», απεφάνθη. Με τρομάζουν αυτοί οι απόλυτοι αφορισμοί, η εμμονή με το DTR (define the relationship) αλλά διαβάζω παντού ότι αυτή είναι η νέα τάση στον έρωτα, η αναπλαισίωση των σχέσεων με αυστηρότητα και σαφήνεια. «Αυτά επιτρέπονται-τα άλλα δεν επιτρέπονται. Το μεν είναι σχέση-το δε είναι situationship. Εσύ είσαι πολυσυντροφικός-εγώ είμαι μονογαμική». Αποκλίσεις απαγορεύονται. Ρητορική γ’ δημοτικού: «Εμείς τώρα τα έχουμε; Ναι. Οκ, γιατί θέλω να το ξέρω».
Τα αφιερώματα στην polyamory, τους ανοιχτούς γάμους, τις εναλλακτικές μορφές συγκατοίκησης και οικογένειας είναι παντού. Από το ποντκαστ του Εζρα Κλάιν των ΝΥΤ και το εξώφυλλο του «Κ» της Καθημερινής μέχρι τις συζητήσεις της «Στέγης» και τη λίστα των μπεστ σέλερ, όπου βρίσκει κανείς το «Open, ένα αλογόκριτο ημερολόγιο έρωτα κι απελευθέρωσης» της Ρέιτσελ Κραντς και το «More» της Μόλι Ρόντεν Ουίντερ. Προφανώς το παραδοσιακό σχήμα ζευγαριού δεν δουλεύει, είναι κοινός τόπος πλέον. Οσοι είναι ευτυχισμένοι σε ένα γάμο, καλούνται να δώσουν διαλέξεις σαν να μιλούν για τον τυραννόσαυρο ρεξ.
Σε χθεσινό άρθρο στο Vice ένας πολυσυντροφικός άνδρας εξηγεί ότι η φίλη του μάλλον θα επιλέξει φέτος να γιορτάσει τον έρωτα με τη νέα της γνωριμία, λόγω NER (new energy relationship), της αναπόφευκτης δηλαδή ενέργειας που φέρει μια νέα σχέση. Δεν μου ακούγεται δίκαιο για τον παραμελημένο αρχαιότερο σύντροφο. Αναρωτιέμαι πώς θα γιορτάσουν τον Αγιο Βαλεντίνο άλλοι, «ηθικότεροι» πολυσυντροφικοί τύποι. Με τρία μπουκέτα ρόδα και έξι αρκουδάκια; Με δυο κουτιά πραλίνες και δύο δείπνα, καπάκι το ένα πάνω από το άλλο; Με ένα μεσημεριανό ραντεβού για σεξ, ένα ηδονικό απεριτίβο το απόγευμα και ένα ρομαντικό δείπνο για τρεις; Θεωρητικά η πολυσυντροφικότητα είναι πολύ ωραία ιδέα. Στην πράξη δεν αποκλείεται να είναι ένα σατανικό κατασκεύασμα του καπιταλισμού για να τονωθεί η αγορά εσωρούχων κι η εστίαση, που είναι λίγο πεσμένες εσχάτως.
