Εχω χωρίσει με SMS. Δεν είμαι κακός άνθρωπος, αλλά αυτό το θεωρώ το απόγειο της γουρουνιάς μου. Είμαι σίγουρη όμως ότι ήταν ταιριαστή μέθοδος για το συγκεκριμένο άνθρωπο, στη συγκεκριμένη σχέση και τη συγκεκριμένη στιγμή (πάλι με είχε στήσει). Γι αυτό μου κάνει εντύπωση όταν διαβάζω άρθρα με συμβουλές-φιρμάνια «Πώς να χωρίσετε με τον πιο ευγενικό τρόπο». Υπάρχουν δηλαδή καθολικές συνταγές;
Πρόσφατα συζητούσα το θέμα με ένα φίλο μου, που θέλει διακαώς να χωρίσει, αλλά δεν ξέρει πως. Γραπτά ή προφορικά; Το πρώτο του φάνηκε χοντράδα. Δια ζώσης ή από το τηλέφωνο; Το πρώτο. Εκείνο που μας απασχόλησε περισσότερο είναι το μέρος. Εστιατόριο, σινεμά, σπίτι; Κι αν σπίτι, στο δικό του ή το δικό της;
Το περιοδικό The Cut γράφει κάτι ενδιαφέρον στο σχετικό «δοκίμιο»: «Αν δεν μένετε μαζί, καλύτερα να το πείτε στο άλλο σπίτι, ώστε να φύγετε μόλις τελειώσει η εξομολόγηση. Αν έχει τάσεις βίαιης συμπεριφοράς, καλύτερα να το πείτε δημοσίως». Είναι λίγο τρομαχτικό ότι συμβουλές αυτού του είδους δίνονται μέσα από ποπ άρθρα, λες κι αυτό είναι κανονικό ή περίπου αναμενόμενο.
Αλλες συστάσεις είναι «να φροντίσετε να έχετε τακτοποιήσει τα οικονομικά σας πριν την ανακοίνωση», π.χ. που θα μείνει ο καθένας, το οποίο είναι πράγματι κεφαλαιώδες ζήτημα. Εκεί που έχουν πάει τα ενοίκια πιο πιθανό είναι να πάει κανείς να μείνει μέσα στο αυτοκίνητο σε κλειστό γκαράζ του κέντρου (600 ευρώ το μήνα) παρά να χωρίσει.
«Να είστε ειλικρινείς». Δεν καταλαβαίνω ακριβώς πώς μπορεί αυτό να συνδυαστεί με την ευγένεια. Οταν θες να χωρίσεις, προφανώς δεν είσαι χαρούμενος. Αν πεις την αλήθεια, θα πληγώσεις. Αρα θα είσαι αγενής. Συνεπώς πρόκειται για κακή συμβουλή. Κατά τη γνώμη μου σε αυτές τις περιπτώσεις, αν θέλει κανείς πράγματι να μη στενοχωρήσει το έτερο ήμισυ, το καλύτερο είναι να πει αδιανόητα ψέμματα κι υψιπετείς αρλούμπες. «Δεν είμαι αρκετά καλός για σένα», είναι μια από αυτές που πάντα πιάνει. Αν ο εγκαταλειφθείς έχει καθαρό μυαλό, θα καταλάβει το δόλιο κόλπο, θα εκνευριστεί και ο χωρισμός θα επέλθει αυτόματα. Αν είναι «ντελούλου» πολυτραυματίας από τα πλήγματα στον εγωισμό θα βρει μια σύνθετη δικαιολογία για να παραμυθιάζει τον εαυτό του.
«Επιμείνετε στην απόφασή σας». Αυτό είναι όντως ζωτικής σημασίας, γιατί τα ήξεις αφήξεις αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας. Παράλληλα το πένθος της σχέσης πρέπει να το διαχειρίζεται κανείς κατά μόνας, είναι καθαρτικό να κλαίει και να χτυπιέται ακούγοντας ερωτικά τραγούδια. Δεν χρειάζεται παρέα για κάτι τέτοιο, καταστρέφει όλη την «απόλαυση» του χωρισμού.
Ισως όμως το σημαντικότερο είναι τι κάνει κανείς με τα σόσιαλ μίντια. Κρυφοκοιτάει τι κάνει ο/η πρώην; Επιδεικνύει τη ζωή του με κίνδυνο να εξοργίσει τον παρατημένο ή βουβαίνεται από διακριτικότητα; Πρέπει να διαρραγεί πλήρως ο ψηφιακός ομφάλιος λώρος ή δεν είναι απαραίτητες τόσο δραστικές λύσεις; Ποιος είναι ο κώδικας καλής συμπεριφοράς στις πλατφόρμες; Οι συστάσεις είναι ρητές (εξαφάνιση και μπλοκ), αλλά ουδείς είναι τόσο υπεράνθρωπος ώστε να τις τηρεί.
