editorial-μαρτίου-το-σώμα-μου-η-ιστορία-του-213686

Η πρώτη φορά που άκουσα τη φράση «πρέπει να αδυνατίσεις» ήταν λίγο πριν κλείσω τα 18 μου. Είχα μόλις τελειώσει τις Πανελλήνιες και ζύγιζα δώδεκα κιλά πάνω από τα συνηθισμένα μου. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα να ντρέπομαι για το κορμί μου και να προσπαθώ να το κρύψω. Ξεκίνησα τις δίαιτες, τις κρέμες αδυνατίσματος που υπόσχονταν θαυματουργά αποτελέσματα και καθημερινή γυμναστική. Στα 20 μου, όταν δούλευα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και μου ζητήθηκε να παρουσιάσω τις τελετές έναρξης και λήξης του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, σε ένα κρεσέντο ανασφάλειας βάλθηκα να χάσω όσα κιλά μπορούσα μέσα σε δύο εβδομάδες, κάνοντας μια φρικτή υποθερμιδική δίαιτα, για να δείχνω όμορφη στον φακό. Το αποτέλεσμα; Έρπης ζωστήρας, λιποθυμικές τάσεις και κιλά που τα πήρα με το που τα έχασα.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, τα κιλά μου ανεβοκατέβαιναν και μαζί τους η αυτοπεποίθησή μου. Με έναν στρεβλό τρόπο είχα συνδυάσει την ομορφιά και την αποδοχή με το πόσο ζύγιζα. Πληγωνόμουν όταν άκουγα σχόλια για τα κιλά μου και ένιωθα υπέροχα όταν μου έλεγαν ότι είχα αδυνατίσει. Πριν από δύο χρόνια, η απώλεια του θείου μου με έκανε να μην μπορώ να φάω για μήνες. Είχα χάσει δέκα κιλά. Ήμουν στα πιο αδύνατά μου και για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν χαιρόμουν καθόλου όταν οι γύρω μου μου έλεγαν «μπράβο» για το νέο μου κορμί. Σαν να έγινε τότε ένα κλικ μέσα μου, αποφάσισα να συμφιλιωθώ με το σώμα μου. Ένα σώμα που έχει καμπύλες, κυτταρίτιδα και μια ουλή στο γόνατο, ενθύμιο μιας συναυλίας που δεν είδα ποτέ. Ένα σώμα που με φιλοξενεί 33 χρόνια και ανέχεται στωικά τις κακουχίες στις οποίες το υποβάλλω. Ένα σώμα που, κάποιες μέρες, όταν ξυπνάω χαίρομαι που το βλέπω στον καθρέφτη, ενώ κάποιες άλλες κοιτάζω τις «ατέλειές» του με επιμονή. Ένα σώμα που έμαθα με τα χρόνια να το αγαπώ. Το δικό μου σώμα.

Αυτό το τεύχος της Vogue Greece είναι, λοιπόν, αφιερωμένο στο σώμα. Για δεύτερη φορά μέσα σε έναν χρόνο γιορτάζουμε όλα ανεξαρτήτως τα σώματα, φυσικά όμορφα, χωρίς ρετούς. Σώματα που, επιτέλους, απελευθερώνονται από ασφυκτικά πρότυπα και προβάλλουν με αυτοπεποίθηση τη δική τους ιδιαίτερη, φυσική ομορφιά. Αυτά που μας κάνουν να είμαστε μοναδικές, καθρεφτίζοντας την προσωπικότητά μας. Με δύο λέξεις, τα αληθινά σώματα. Πρωταγωνίστριές μας είναι 14 γυναίκες με ξεχωριστό στιλ και προσωπικότητα, οι οποίες μιλούν για το σώμα τους και φωτογραφίζονται στέλνοντας το πιο ηχηρό μήνυμα: Είμαστε όμορφες έτσι ακριβώς όπως είμαστε.

Editorial Μαρτίου: Το σώμα μου, η ιστορία του-1
©Thaleia
1/1
Native Share

My body, its story

The first time I heard the phrase “you need to lose weight” was shortly before I turned 18. I had just finished with the Panhellenic exams and weighed twelve kilos above my average. It was the first time I felt ashamed of my body and thus started trying to cover it up. I started following diets, using firming and anti-cellulite creams, and working out daily. In my twenties, when I was working at the Thessaloniki International Film Festival and was asked to host the opening and closing ceremonies of the Documentary Festival, feeling more insecure than ever, I set out to lose as many kilos as I could in just two weeks, following an awful calorie restricting diet in order to look good on screen. The result? Shingles, faintness and weight I regained as soon as I lost it.

In the years that followed, my weight had ups and downs, along with my confidence. In a twisted kind of way, I felt that beauty and acceptance were linked to what I weighed. I would feel hurt whenever I heard comments on how much I weighed, whereas I felt great when people told me I had lost weight. Two years ago, I lost my uncle and couldn’t eat for months. I had lost ten kilos. I was the skinniest I had ever been and it was the first time I didn’t enjoy it when people congratulated me on my new body. Something clicked inside me and I decided to make peace with my body. A body with curves, cellulite and a scar on one knee, a keepsake of a concert I never made it to. A body that has been carrying me for 33 years and stoically bears everything I put it through. A body that brings me joy when I wake up and look in the mirror on some days, but also makes me hyperfixate on its “imperfections” on others. A body that I have learned to love with time. My body.

This Vogue Greece issue is dedicated to the body. For the second time in a year, we celebrate all bodies, naturally beautiful and unedited. Bodies that are, finally, freed from suffocating stereotypes and confidently show their own, distinct natural beauty. The bodies that makes us unique, reflecting our personalities. In two words, real bodies.

Gracing our cover, are 14 women with distinct styles and personalities, who talk about their bodies and are photographed sending the loudest message: We are beautiful just the way we are.

Photographer: Thanassis Krikis @ 10AM. Fashion Director: Nicholas Georgiou Hair & Makeup: Hara Papanicolaou @ 10AM. Nails: Anna Almbanis @ ΝυχιΝύχι. Photographer’s assistant: Marios Kazakos. Stylist’s assistant: Chrysa Chroni.

Πλεκτό τοπ από μαλλί και κασμίρι και βαμβακερό denim παντελόνι, Christian Dior Boutique. Δερμάτινα πέδιλα Gianvito Rossi, Kalogirou. Σκουλαρίκια, βραχιόλι και δαχτυλίδι από επιχρυσωμένο ασήμι Charlotte Chesnais, i-D Concept Stores. Ευχαριστούμε θερμά τη Moda Bagno – Interni για τη φιλοξενία.