ETRO, MODA RADICALE: Αποκλειστική συνέντευξη με τον MARCO DE VINCENZO

«Η μακρά συνεργασία μου με τον οίκο Fendi ξεκίνησε από την ανάγκη να αφήσει πίσω την οικογενειακή διάσταση μέσα από την οποία είχε γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό. Ακριβώς το ίδιο συνέβη με τον Etro. Δεν νομίζω πως ήταν τυχαίο γεγονός, αλλά κάτι που συνδέεται με το πεπρωμένο μου», μου λέει. «Όταν με κάλεσαν να συζητήσουμε την πιθανότητα συνεργασίας, βρισκόμουν σε μια περίοδο αναδιοργάνωσης λόγω της πανδημίας και μια ευκαιρία σαν αυτή μου φαινόταν πολύ μακρινή. Ωστόσο, η μακρόχρονη εμπειρία μου στον Fendi, εταιρεία με έντονο οικογενειακό χαρακτήρα και αδιαμφισβήτητη ικανότητα στο savoir faire και στο Made in Italy, ενίσχυσε την απόφασή μου να προχωρήσω σε μια σύμπραξη -ας το πω έτσι- με τον Etro, ως ευκαιρία να πειραματιστώ με μια άλλη επωνυμία που κουβαλάει τεράστια κληρονομιά. Στον Fendi εξακολουθώ να κατέχω τον ρόλο του Head Designer για τα δερμάτινα είδη. Γενικά στη ζωή μου συμβαίνουν παράλληλα πράγματα, που τείνω τα διαχειρίζομαι με τη χάρη ενός ζογκλέρ», προσθέτει γελώντας και συνεχίζει:

«Παρά τις δυσκολίες της ατζέντας της κάθε νέας σεζόν, στην οποία προσπαθώ να είμαι απόλυτα συνεπής, αυτή η ρευστή δημιουργικότητα από πόλη σε πόλη και από ανάγκη σε ανάγκη με κρατά σε εγρήγορση. Τολμώ να πω ότι γεννήθηκα σχεδιαστής τσαντών, επομένως η δουλειά μου στον Fendi βασίζεται στην εμπειρία που έχω συσσωρεύσει περισσότερα από είκοσι χρόνια – τα αξεσουάρ είναι μέρος της ιστορίας μου. Ο οίκος Etro, από την άλλη, διαθέτει όλες τις πιθανές πρωτιές κι εγώ δεν είχα διαχειριστεί ποτέ όλους τους τομείς μιας τόσο σημαντικής φίρμας. Σε κάθε νέο μου βήμα νιώθω έντονη την αδρεναλίνη από τους πειραματισμούς με τους οποίους καταπιάνομαι. Κι ενώ αυτή την περίοδο η προσωπική μου επωνυμία και η σειρά SUPÉRNO που φτιάχνεται αποκλειστικά με ανακυκλώσιμα υλικά έχουν τεθεί σε αναστολή προκειμένου να παραμείνω συνεπής στις υποχρεώσεις μου, ομολογώ ότι μου λείπουν, γιατί με καθιέρωσαν ως έναν αξιόπιστο ανεξάρτητο σχεδιαστή, κάτι καθόλου εύκολο. Απαιτεί θάρρος να κάνεις συμβιβασμούς όταν, πέρα από τη δική σου επωνυμία, εργάζεσαι για άλλους. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι ποτέ δεν είσαι εντελώς ελεύθερος, γιατί κάθε μονοπάτι που ακολουθείς γεννά προσδοκίες από τις οποίες δεν μπορείς πάντα να αποστασιοποιηθείς. Για να πετύχεις, πρέπει να μάθεις να ρισκάρεις με λίγη σοφία. Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψω στο SUPÉRNO, γιατί με έκανε να νιώθω πραγματικά χρήσιμος για το καλό του πλανήτη. Άλλωστε, το πρώτο παράδειγμα βιώσιμης προσέγγισης είναι ο σεβασμός των ανθρώπων που έχουμε γύρω μας».

Εδώ και πολλές δεκαετίες, τα εμβληματικά λαχούρια και η boho αισθητική αποτελούν τα χαρακτηριστικά της ταυτότητας Etro και ο De Vincenzo κέρδισε το στοίχημα με την πρώτη κιόλας συλλογή του για τον ιταλικό οίκο, που ιδρύθηκε το 1968. «Η ευκαιρία που μου δόθηκε είναι μεγάλη και το ότι συνδέθηκε το όνομά μου με κάτι τόσο ουσιαστικό με κάνει να νιώθω περήφανος και προνομιούχος», τονίζει. Έχοντας περάσει σχεδόν δύο χρόνια από την πρώτη του επίδειξη για τον Etro, πώς νιώθει άραγε σήμερα; «Εξακολουθώ να πιστεύω πως το παρελθόν αποτελεί κινητήρια δύναμη. Σήμερα ένα καινούργιο project αποτελεί μια χρονοβόρα και περιπλοκή διαδικασία, σε αντίθεση με την ανανέωση επιτυχημένων ιδεών που ήδη υπάρχουν στο αρχείο μας, ως αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας, φαντασίας και σκληρής δουλειάς χρόνων. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να μεταδώσουμε τους κώδικες που δημιούργησαν οι προηγούμενοι από εμένα στις νέες γενιές, και αυτό ισχύει για κάθε τομέα, όχι μόνο για τη μόδα. Σέβομαι εκείνους που ίδρυσαν και εδραίωσαν ένα σοβαρό έργο σαν αυτό και δεν αποσκοπώ στην κατάργηση του πνεύματός τους. Στόχος μου είναι να το υψώσω, αποτυπώνοντάς το ουσιαστικά. Μελετώ ακατάπαυστα και με προσήλωση ό,τι συνδέεται με τον Etro. Η αλήθεια είναι ότι, εκτός από τους συνδυασμούς μοτίβων, δεν ήξερα και πολλά γι’ αυτόν, είχα όμως αφιερώσει μεγάλο μέρος της καριέρας μου εξερευνώντας τον κόσμο των υφασμάτων, κάτι που, όπως φάνηκε, ήταν ένα σημαντικό σκαλοπάτι πάνω στο οποίο πάτησα για να ξεκινήσω αυτό το νέο μου ταξίδι γεμάτος αυτοπεποίθηση».

Ακούγοντάς τον να μιλάει, γίνεται ξεκάθαρο ότι πρόκειται για έναν δημιουργό που γεννά ιδέες προσαρμοσμένες στις ανάγκες της εποχής. Η έγνοια του όταν ανέλαβε τα ηνία του Etro ήταν να εισαγάγει την έννοια του upcycling στην πρώτη του κιόλας συλλογή. «Σε κάθε δουλειά υπάρχει μια ανθρώπινη πτυχή, που δεν πρέπει να υποτιμάται», θεωρεί. «Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν για να κατανοήσουμε την έννοια της βιωσιμότητας, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μεγάλα brands όπως το συγκεκριμένο, έστω μέσα από μικρότερες συλλογές και special editions από επαναχρησιμοποιημένα υλικά. Πιστεύω ότι η κλιματική αλλαγή θα διαφοροποιήσει τον τρόπο ζωής μας, αν δεν το έχει ήδη κάνει. Και όπως κάθε σημαντική αλλαγή, θα επιβάλει νέους κανόνες και σε θέματα αισθητικής. Επείγει τα ρούχα να προσαρμοστούν στις ανάγκες του πλανήτη όσο περισσότερο γίνεται». Κατά τη γνώμη του η μόδα επέστρεψε στο επίκεντρο της συζήτησης. «Σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών, πιστεύω ότι η καινοτομία συνίσταται ακριβώς στην αξία της αυτοέκφρασης. Η μόδα είχε ανέκαθεν τη δύναμη να πολεμά τις προκαταλήψεις, πέρα από την επιχειρηματική της διάσταση», πιστεύει.

Η συζήτηση στρέφεται στις γυναίκες και στις ιδιομορφίες μιας υφιστάμενης και μιας πιθανής Etro πελάτισσας. «Οι γυναίκες είναι εξαιρετικά όντα και, αν υπάρχει επόμενη ζωή, θα ήθελα να γεννηθώ γυναίκα. Έχουν την ικανότητα να διακρίνουν ποιες συμπεριφορές και καταστάσεις τις αποδυναμώνουν και τις βάζουν στη γωνία. Αγωνίζονται συνεχώς και με σθένος για να αντιμετωπίσουν ό,τι εμποδίζει την εξέλιξή τους. Μου αρέσει να σκέφτομαι την οποιαδήποτε πελάτισσα ως μια γυναίκα απαλλαγμένη από αρνητικές προς την ίδια καταστάσεις», μου λέει και τα λόγια του αντανακλούν τη γυναίκεια συλλογή Etro γι’ αυτόν τον χειμώνα. «Φτάνει μια στιγμή που η συμφιλίωση με τις ρίζες μας δεν μπορεί πλέον να αναβληθεί. Είναι απαραίτητο να γίνει αν θες να προχωρήσεις στην επόμενη φάση και να διαμορφώσεις τη δική σου ταυτότητα», μου λέει.

Και αυτή η στιγμή φαίνεται ότι έφτασε για τον ίδιο. Όσο περισσότερο εμβαθύνει δημιουργικά, άλλο τόσο ο διάλογος που ξεκίνησε με το brand γίνεται συναρπαστικός, χωρίς το αποτέλεσμα να μπορεί να συνοψιστεί σε μία πρόταση, αφού βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη. Αυτό που επιδιώκει να πετύχει στον Etro είναι πέρα για πέρα ριζοσπαστικό. Η τάση της επιστροφής στη δεκαετία του ’90, που έχει κατακυριεύσει τις πασαρέλες εδώ και μερικές σεζόν, δεν τον αφορά. «Μου αρέσει να κάνω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο. Αυτό που θέλω να πετύχω είναι ένας συμβιβασμός με το παρελθόν αυτού που διαχειρίζομαι, γεφυρώνοντας το boho ντύσιμο που θυμίζει ’70s με τη δομημένη, γεωμετρική ακρίβεια και τη ρυθμική επανάληψη ιδιόμορφων μοτίβων που προσωπικά προτιμώ». Πράγματι, αυτόν τον χειμώνα όλα τα γνώριμα Etro στοιχεία επέστρεψαν κάπως διαφορετικά, με αιχμηρά κοψίματα και μοτίβα – μακριά billowy φορέματα συνδυασμένα με χοντρά πλεκτά, ανδρόγυνα παντελόνια με γιλέκα και μεταξωτές μπλούζες, όλα με μια πολυτελή αίσθηση. Ο Etro είναι πια ένας ολόκληρος νέος κόσμος, με μοτίβα που θυμίζουν ταπετσαρίες και γραβάτες στο εσωτερικό των παλτών, «κουβέρτες» τυλιγμένες γύρω από ανάλαφρα φορέματα, κρόσσια να «χορεύουν» στα στριφώματα χοντροκομμένων πόλο. Τα αξεσουάρ είναι εξίσου ριζοσπαστικά: παπούτσια Aladdin που μετατρέπονται σε μπότες ή καλογυαλισμένα Mary Janes με χοντρά τακούνια και πλατφόρμες. «Υπάρχει μια ηθελημένη άνεση στα ρούχα», περιγράφει.

«Μια έννοια ρευστότητας, ελαφρότητας καθώς και το ανδρόγυνο στοιχείο που κουβαλώ μαζί μου. Δεν νομίζω πως ο Etro θα είναι ποτέ περιοριστικός, αλλά ένα είδος άνετης εκκεντρικότητας στον δρόμο. Μια υπέρβαση, ίσως, της αιώνιας σύγκρουσης μεταξύ της επιθυμίας του να κάνεις μια εντυπωσιακή εμφάνιση και αυτής να γίνεις ένα με το πλήθος». Ποια πιστεύει ότι είναι η μεγαλύτερη ευθύνη του; τον ρωτώ πριν αποχαιρετιστούμε. «Αυτή που νιώθω απέναντι στον εαυτό μου. Δεν ήθελα να με αλλάξει το σύστημα της μόδας, και όμως συνέβη. Αλλά το να παραμένεις αυθεντικός σε αυτή τη ζούγκλα είναι μια καθημερινή πρόκληση, γιατί δεν μπορείς ποτέ να νιώσεις απόλυτα ασφαλής. Κάθε μέρα προσπαθώ να παραμείνω ένας δημιουργικός άντρας, ευγνώμων για την τύχη μου».