Ιλεάνα Μακρή: Χρυσή μεταγραφή

Για να χτίσει το νέο storytelling, η σχεδιάστρια επέστρεψε στη βιβλιογραφία, ενώ παρατήρησε ξανά πως ο ελληνικός μυθολογικός κόσμος έχει εμπνεύσει τον υπόλοιπο. Κάθε κομμάτι της συλλογής Cameo/Intaglio έχει το όνομα της θεότητας που παρουσιάζει, αλλά και το μάθημα που παίρνουμε από τη ζωή της. Η πλειονότητα των παραστάσεων είναι γυναικείες θεότητες. «Στη μυθολογία παρατηρούμε ότι οι κύριοι θεοί είναι άνδρες, όπως ο Δίας και ο Ποσειδώνας, όμως οι θεές είναι αυτές που κινούν τα νήματα, ασκούν τεράστια επιρροή σε ό,τι συμβαίνει. Και κάπου με προκάλεσε το γεγονός ότι μέσα στον μύθο η γυναίκα μπορεί να μη βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, αλλά στην πραγματικότητα καταφέρνει να δημιουργεί καταστάσεις και να τις οδηγεί εκεί που θέλει. Γι’ αυτό και εργάστηκα με γυναικείες θεότητες – εκτός από τον Έρωτα, ο οποίος ήθελα να υπάρχει στη συλλογή, επειδή είναι αυτός που προκαλεί ψυχική ανάταση σε όλους μας, γυναίκες, άνδρες και θεούς». Η συλλογή αποτελείται από 30 κομμάτια, δαχτυλίδια, κολιέ, pendants, σκουλαρίκια και ειδικές παραγγελίες, και πλαισιώνει παλαιότερες κολεξιόν της Reinstein Ross. Τα θεμέλια του νεοϋορκέζικου οίκου έβαλαν η σχεδιάστρια κοσμημάτων Susan Reinstein και o γεμολόγος Brian Ross, το 1985. Globetrotters και οι δύο, ταξίδευαν ανά τον κόσμο και αγόραζαν εξαιρετικές πέτρες, μεταξύ άλλων. Το όνομα Reinstein Ross μεσουράνησε τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 στη Νέα Υόρκη, ενώ ο οίκος άλλαξε χέρια στα μέσα της δεκαετίας του 2000, διατηρώντας το flagship και το ατελιέ της Gansevoort Street, μαζί με τις «συνταγές» για peach, apricot και γκρι χρυσό. Τα κοσμήματά του περνούν από τη μία γενιά στην επόμενη, ενώ κάνουν την εμφάνισή τους και σε δημοπρασίες. Η έλευση της Ελληνίδας σχεδιάστριας στο δημιουργικό του πηδάλιο φέρνει τώρα μια νέα εποχή, μέσα από ένα δημιουργικό re–branding το οποίο στοχεύει και σε ένα νεανικότερο κοινό.

Το να δίνει νέα πνοή είναι κάτι που γνωρίζει καλά η Ιλεάνα Μακρή, η οποία, έχοντας ένα πρώτο πτυχίο Business Administration, στράφηκε στο αγαπημένο της κόσμημα, σπουδάζοντας στο Gemological Institute of America, στην Καλιφόρνια. Ξεκινώντας την πορεία της, έθεσε από την αρχή τους δικούς της όρους, δημιουργώντας μια προσωπική δημιουργική «γλώσσα». «Ο στολισμός είναι πανανθρώπινη ανάγκη, ξεκίνησε πριν ακόμα ντυθούν οι άνθρωποι. Μπορεί να ήταν ένα κόκαλο ή ένα ξύλο», τονίζει. «Αυτό που έκανα ήταν ότι δημιούργησα κοσμήματα που είχαν μια διαφορετική αισθητική. Ήταν πιο κοντά στη μόδα. Όχι η κλασική πέτρα στη μέση και γύρω γύρω οι πιο μικρές, όμορφα κομμάτια μεν, αλλά που η εργαζόμενη γυναίκα δεν μπορούσε να φοράει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Διότι έτσι είναι η ζωή πια. Δεν περιμένουμε στο σπίτι για να βάλουμε κάτι μία στο τόσο, σε έναν χορό ή σε κάποια εκδήλωση. Θέλουμε κοσμήματα που να μας συνοδεύουν στην καθημερινότητά μας. Αυτή ήταν η φιλοσοφία μου εξαρχής. Να φτιάξω κοσμήματα for no special occasion, όπως έλεγα τότε. Και πρέπει να πω ότι αυτό έγινε τάση». Από το Meatpacking District μέχρι το Κολωνάκι, μέσω ψηφιακών πλατφορμών όπως το Net–A–Porter, τη δουλειά της Μακρή διαπερνά η αίσθηση του μέτρου. Δεινή ταξιδιώτισσα και έχοντας ζήσει σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, το ελληνικό αυτό στοιχείο την κρατάει συνειδητά στον πνευματικό και πατρικό της τόπο. «Ξεκινάει από την αισθητική. Είμαι άνθρωπος που μου αρέσει το απλό. Από τις γραμμές που θα δώσω, από τον τρόπο που θα καρφωθούν οι πέτρες, υπάρχει μια δωρικότητα και μια απλότητα που για μένα είναι σύγχρονη. Ακόμα και σε κοσμήματα πιο βαριά», συμπληρώνει.

Αυτή την εποχή εξερευνά μέταλλα όπως το τιτάνιο και το ατσάλι, αναζητά όλο και πιο δυσεύρετους σπινέλιους και εξετάζει περισσότερο ηθικές πηγές χρυσού και πολύτιμων λίθων. Παράλληλα, η πρώτη της συλλογή στην Gansevoort Street συμπληρώνεται από την πιο αφαιρετική σειρά Patmos, η οποία αντανακλά τον μινιμαλιστικό αέρα του αιγαιοπελαγίτικου νησιού μέσα από champagne χρυσό, σμαράγδια και μαύρα διαμάντια. Και εν αναμονή μιας πιο επίσημης «αποκάλυψής» της ως νέας καλλιτεχνικής διευθύντριας της Reinstein Ross, συνεχίζει να κάνει εκείνο που αγαπά. «Με ευχαριστεί πολύ αυτή η συνεργασία, γιατί με βγάζει από τα δικά μου γνώριμα μέρη και μπαίνω σε έναν άλλο χώρο, που μου αρέσει και με εμπνέει», καταλήγει. «Αυτά τα κομμάτια είναι κάτι που πρέπει κανείς να αγαπήσει για να φορέσει. Δεν είναι απλώς διακοσμητικά. Πρέπει να τα καταλάβεις και να έχεις μαζί τους κάποιου είδους επικοινωνία».