Μινιμαλιστική αλλά δυναμική, κομψή αλλά και απρόσμενη, η νέα συλλογή του οίκου Max Mara για την σεζόν Άνοιξη-Καλοκαίρι 2026, δημιουργεί έναν κόσμο αντιθέσεων. Η αίσθηση αυτή αποτυπώνεται στις σιλουέτες και τις λεπτομέρειες: ένα trench coat σε αυστηρή γραμμή διακοσμείται στους ώμους, με το ύφασμα να σχηματίζει μέσα από πτυχώσεις μια «κορώνα» σαν γλυπτική λεπτομέρεια, που θυμίζει φύλλα ή φτερά. Στο ίδιο πνεύμα, μια φούστα από οργάντζα αποτελείται από εκατοντάδες κομμάτια, κομμένα και διπλωμένα, που παραπέμπουν σε πέταλα εξωτικού άνθους ή φύλλα ανεμώνης. Οι αποχρώσεις είναι απαλές, ουδέτερες, εκλεπτυσμένες, σαν να έχουν βγει από τα πορτραίτα της Βασίλισσας του Rococo.
Η συλλογή αγγίζει το ονειρικό, αλλά με μια αίσθηση διακριτικής φαντασίας. Μαύρες ελαστικές ζώνες, λουριά που παραπέμπουν σε ιμάντες, τσάντες και παπούτσια, προσθέτουν μια κρυφή ισορροπία σε αρμονία με το πνεύμα της Μαντάμ ντε Πομπαντούρ. Τα άψογα ραμμένα σακάκια και τα χαμηλοκάβαλα παντελόνια, χαρίζουν στη συλλογή μια καθαρά σύγχρονη διάσταση.
«Μια στάση που εκτιμά την κομψότητα, τη γλυκύτητα των συναισθημάτων και τη φαντασία περισσότερο από την ηθική και την αλήθεια· που παραμερίζει την αρετή και τις συμβάσεις, για να «απολαμβάνει κανείς μονάχα ό,τι χαρίζει το παρόν». Έτσι περιγράφει η συγγραφέας Νοβάλα Τακμότο την Rococo, ως στυλ που θεμελιώνεται στον «απόλυτο ατομικισμό». Η Rococo «ενσαρκώνει το πνεύμα της πανκ ροκ και του αναρχισμού περισσότερο από οποιαδήποτε φιλοσοφία».
Η ντε Πομπαντούρ, αξίζει δικαιωματικά τη θέση της στο πάνθεον των αξιοσημείωτων γυναικών της Max Mara. Δεν καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια, η δύναμη και η επιρροή της αποκτήθηκαν αποκλειστικά χάρη στις δικές της ικανότητες. Υπήρξε προστάτιδα καλλιτεχνών όπως ο Watteau και ο Boucher, ενώ, αποστρεφόμενη από τα “κοινότυπα και τα ευτελή” αντικείμενα, ίδρυσε το εργοστάσιο πορσελάνης της Σέβρης. Συχνή θαμώνας των μεγάλων σαλονιών, συμμετείχε ισότιμα σε φιλοσοφικές συζητήσεις με τον Βολταίρο και τον Μοντεσκιέ, ενώ παράλληλα ήταν και ταλαντούχα ηθοποιός. Υπήρξε επίσης θερμή υποστηρίκτρια της αμφιλεγόμενης «Εγκυκλοπαίδειας» του Ντιντερό, η οποία στόχευε στην καλλιέργεια μιας πιο προοδευτικής, ενάρετης και ευτυχισμένης κοινωνίας.
Ο όρος Rococo προέρχεται από το γαλλικό rocaille, (που αναφέρεται “στη διακόσμηση με κοχύλια και πέτρες” σε σπηλιές), αντλεί έμπνευση από τη φύση με έμφαση στην ασυμμετρία. Η γοητεία του 18ου αιώνα για τα cabinet des curiosités, δίνει ζωή σε σχέδια που απεικονίζουν κάθε μορφή ζωής στη γη, τη θάλασσα και τον αέρα, αποτυπώμενα με λεπτότητα πάνω σε στρώσεις από αιθέρια οργάντζα.
Η Max Mara με αυτή τη συλλογή, αποκαλύπτει τη δύναμη μέσα στο παιχνίδι, την κομψότητα στη φαντασία και τη γοητεία μέσα στην απλότητα.
