Rebel chic

Φυσικά, ξέρεις ότι σε λατρεύουμε στην Ελλάδα, σε θεωρούμε δικιά μας. Έχεις συνεργαστεί επίσης με Έλληνες, όπως η Άννα Βίσση, ενώ στηρίζεις και τους Έλληνες σχεδιαστές με όποιον τρόπο μπορείς.

Ξέρεις, είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτή τη συνέντευξη, ακριβώς επειδή πρόκειται για την ελληνική Vogue. Λατρεύω τον τόπο καταγωγής της οικογένειάς μου. Όταν μεγάλωνα, περνούσα πολύ χρόνο με τη γιαγιά μου, που ήταν από τη Λέσβο. Ο παππούς μου είχε έρθει στην Αμερική στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν οι ΗΠΑ πολεμούσαν με το Μεξικό. Είχε καταταγεί στον αμερικανικό στρατό, και έτσι πήρε την υπηκοότητα και μπόρεσε να φέρει όλη την οικογένεια από το νησί. Στην Ελλάδα έχω πολλούς καλούς φίλους. Τελευταία φορά ήρθα πριν από έναν χρόνο και ελπίζω ότι θα ξαναέρθω σύντομα. Όταν μου δίνεται η ευκαιρία, δε, προωθώ Έλληνες σχεδιαστές.

Μεγαλώνοντας μέσα στα ρούχα (σ.σ. ο πατέρας της ήταν ράφτης), ποιος σε ενέπνευσε να ακολουθήσεις τον δρόμο της μόδας;

Νομίζω ότι η μεγαλύτερή μου έμπνευση ήταν οι μικρότερες αδελφές της μαμάς μου – η γιαγιά και ο παππούς μου είχαν δέκα παιδιά, εκ των οποίων πέντε κορίτσια. Λάτρευα να πηγαίνω για ψώνια μαζί με τις θείες μου, ήταν μοδάτες για την εποχή τους. Η μητέρα μου ήταν πιο συντηρητική, μου αγόραζε όμως ωραία πράγματα, όπως κασμιρένιες μπλούζες.

Ποιος απ’ όσους έχεις συνεργαστεί υπήρξε έμπνευση για τη δουλειά σου;

Εξαρχής με είχε εμπνεύσει η Sarah Jessica Parker. Καταλαβαίνει πολύ καλά τη μόδα. Είχε καταπληκτικές ιδέες που ταίριαζαν με τις δικές μου, και αυτός είναι ο λόγος που κάναμε επιτυχία. Είχα συνεργαστεί μαζί της και πριν από το Sex and the City σε άλλα projects και ήξερα το γούστο της. Επίσης, με ενέπνευσε η Kim Cattrall. Συναντηθήκαμε πρώτη φορά στο Sex and the City, αναπτύξαμε μια στενή σχέση που ακόμα κρατάμε και μου ζήτησε να την ντύσω και στο Glamorous. Δεν ήμουν η ενδυματολόγος για όλη τη σειρά, μόνο για εκείνη. Τους υπόλοιπους τους έντυνε μια καταπληκτική σχεδιάστρια, η Νancy Gould, και το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό. Η Kim υποδυόταν ένα πρώην μοντέλο που μπαίνει σε επιχείρηση καλλυντικών. Το απόλαυσα!

Την Kim Cattrall την έντυσες και πρόσφατα στην έκτακτη -και επεισοδιακή- συμμετοχή της στο Just like that. Εκείνη κατ’ εξαίρεση, γιατί τις υπόλοιπες πρωταγωνίστριες τις έντυσε η συνεργάτιδά σου, Molly Rogers, επειδή εσύ δεν προλάβαινες, απ’ ό,τι έμαθα.

Ναι, έγραψαν για την Kim μια σκηνή στην οποία βρισκόταν στο Λονδίνο, στο πίσω κάθισμα ενός ταξί. Για μένα ήταν σημαντικό να διατηρήσει ο χαρακτήρας την έλξη που ασκούσε η Samantha στο κοινό – ήταν τρομερά επιτυχημένη περσόνα. Tώρα, στα όσα ειπώθηκαν για το ότι δεν ήθελε να συμμετάσχει στη σειρά, αυτό είναι κάτι που δεν με αφορά. Θέλω επίσης να τονίσω πόσο σημαντικό ήταν για μένα να την ντύσω στο Glamorous με Έλληνες σχεδιαστές και να τους συστήσω στο κοινό μου, όπως τον Βασίλη Ζούλια και τη Σίλια Κριθαριώτη, ρούχα των οποίων χρησιμοποίησα και στην Emily in Paris. Λατρεύω να δουλεύω μαζί τους και χαίρομαι που βρέθηκα σε μια θέση από την οποία μπορούσα να τους βοηθήσω.

Οι εμφανίσεις στο Sex and the City ήταν ό,τι καλύτερο έχω δει σε σειρά στη ζωή μου. Ζήλευα κάθε look και πάσχιζα να πετύχω αυτή την τελειότητα, που ήταν σίγουρα η μισή επιτυχία των χαρακτήρων που ερωτευτήκαμε.

Το Sex and the City ήταν μια καταπληκτική συγκυρία. Με ενέπνευσαν όλες οι πρωταγωνίστριες, ενώ με τον δημιουργό του, τον Darren Star, συνεργαστήκαμε άψογα. Έχουμε μια καταπληκτική σχέση, φέτος γιορτάσαμε και τα γενέθλιά του μαζί. Το καταπληκτικό με εκείνον είναι ο τρόπος που γράφει για τις γυναίκες. Τις ξέρει πολύ καλά. Τον γνώρισα όταν ξεκινούσε το Sex and the City κι ενώ βρισκόμουν μαζί με τη Sarah στο Μαϊάμι, στα γυρίσματα μιας ταινίας ενός γνωστού μας σκηνοθέτη. Και… just like that, έτσι άρχισαν όλα!

Όμως στα ’90s όλα ήταν αλλιώς. Κι εμείς πιο νέες. Προσωπικά τώρα πια, όταν βλέπω ότι έχω πάρει βάρος, καταφεύγω στην ασφάλεια της κατάμαυρης φόρμας μου. Μπορούμε, άραγε, οι μεγαλύτερες γυναίκες να ντυνόμαστε ακόμα σαν τη Sarah στο Sex and the City και την Kim στο Glamorous;

Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι προσωπική υπόθεση. Ακόμη κι αν δεν έχεις τέλειο σώμα, πρέπει να αντιμετωπίζεις με αισιοδοξία το ντύσιμο. Το σημαντικό είναι να προβάλεις positivity με τις επιλογές σου, ανεξάρτητα από τον σωματότυπό σου. Kαι να είσαι ανοιχτός. Όταν σκεφτόμουν να γράψω το βιβλίο μου, είχα συνεργαστεί με μια συγγραφέα, η οποία μου ζήτησε να της δώσω ενδυματολογικές συμβουλές. Όταν όμως της πρότεινα κάτι, μου απάντησε ότι δεν θα μπορούσε να το φορέσει και τότε της είπα πως, τελικά, δεν ήθελε να την ντύσω. Πρέπει να είναι κάποιος ανοιχτός. Στη δουλειά μου δεν είμαι αυταρχική, αλλά θέλω οι άνθρωποι που ντύνω να νιώθουν άνετα και να μένουν ικανοποιημένοι και χαρούμενοι.

Πώς μπορούμε οι γυναίκες να φοράμε happy clothes και να είμαστε κοκέτες όταν όλοι και όλες κυκλοφορούν πλέον παντού με φόρμες και αθλητικά;

Χαίρομαι που το επισημαίνεις. Όταν πήγα στο Παρίσι στην αρχή των γυρισμάτων της σειράς Emily in Paris, μίλησα με τον Darren στο τηλέφωνο και του είπα ότι θα έβγαινα μια βόλτα έξω για να τσεκάρω το «Paris Chic». Το έκανα, πράγματι, αλλά με τρόμο είδα τους πάντες να φορούν αθλητικά ρούχα και παπούτσια. «Ω Θεέ μου, τι απέγινε το Παρίσι; Ντύνονται όλοι πια σαν Αμερικάνοι», σκέφτηκα απογοητευμένη, γιατί θεωρώ αυτό το ντύσιμο καταθλιπτικό. Στη δουλειά μου είναι πολύ σημαντικό να με ενθουσιάζει κάτι.

Πώς ήταν η συνεργασία σου με τη Lily Collins; Ήσουν σύμβουλος στη σειρά.

Εξαιρετική. Επαγγελματίας και πανέξυπνη! Είχε σταματήσει στην μπουτίκ μου πηγαίνοντας από το Λος Άντζελες στο Παρίσι και είχε ψωνίσει κάποια πράγματα, και αυτό ήταν μια καλή αρχή για τη συνεργασία μας. Εκτίμησα ιδιαίτερα την προσωπικότητά της.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου σχεδιαστής;

Ανέκαθεν θαύμαζα τον Thierry Mugler. Επίσης, τρελαινόμουν να ψωνίζω ρούχα στο Τόκιο για την μπουτίκ μου, μου άρεσε τρομερά η ιαπωνική μόδα που ξεδιπλωνόταν μπροστά μου μέσα από τις γνωριμίες που έκανα τότε.

Πιστεύεις ότι είναι επιτυχημένες οι σειρές και οι ταινίες που γίνονται με θέμα προηγούμενες δεκαετίες;

Θεωρώ ότι η μόδα της εποχής του Studio 54 ή της δεκαετίας του ’80 είναι σίγουρα καλύτερη από τη σημερινή με τα athleisure. Κι εγώ φοράω τέτοια στο σπίτι, αλλά δεν βγαίνω έξω με αυτά! Δεν τα χρησιμοποιώ στη δουλειά μου επίσης. Μου αρέσει να ανακατεύω πράγματα, αλλά πρέπει να έχουν κάτι κοινό. Για παράδειγμα, αν έχω ένα εμπριμέ και ένα ριγέ ρούχο, πρέπει να ταιριάζουν χρωματικά για να αποτελέσουν ένα σύνολο. Η Sara Jessica Parker το καταλάβαινε, και αυτό με ενθουσίαζε σε αυτήν. Τα ρούχα που φορούσε ήταν σαν να είχαν ραφτεί πάνω της. Το ίδιο και η Kim. Η γκαρνταρόμπα της Samantha βασίστηκε στον χαρακτήρα της. Όταν άρχισε μάλιστα να λαμβάνει θετικά σχόλια για το ντύσιμό της, άρχισε να με εμπιστεύεται περισσότερο.

Μίλησέ μου για τη συνεργασία σου με τη Meryl Streep στην ταινία Ο διάβολος φοράει Prada, για την οποία θεωρώ ότι ήταν μεγάλη επιτυχία τα λευκά μαλλιά και το ιδιαίτερο χτένισμά της.

Μου ζήτησε να την ντύσω ο σκηνοθέτης της ταινίας, David Frankel, τον οποίo γνώριζα. Και ομολογώ ότι πάντα ήθελα να ντύσω με λάμψη τη Meryl Streep. Σαν σπουδαία ηθοποιός που είναι, μπορεί να παίξει οτιδήποτε. Όταν μάλιστα η groomer της μου είπε ότι ήθελαν να έχει κάτασπρα μαλλιά για τον ρόλο, το θεώρησα τέλεια ιδέα, ενθουσιάστηκα. Οι άντρες της παραγωγής δεν κατάλαβαν αρχικά πόσο μοδάτο ήταν αυτό, ταύτιζαν τα λευκά μαλλιά με μια ηλικιωμένη γυναίκα. Το ξεπεράσαμε όμως και δημιουργήσαμε αυτό το signature look, κάτι σημαντικό εντέλει για τις γυναίκες μπροστά και πίσω από την οθόνη.

Κι εσύ έχεις το δικό σου signature look, το κόκκινο χρώμα στα μαλλιά σου. Γιατί κόκκινα;

Μου αρέσουν γιατί ταιριάζουν με την επιδερμίδα μου. Είμαι μελαχρινή και, όταν άρχισα να γκριζάρω, δοκίμασα διάφορα χρώματα, που δεν μου άρεσαν καθόλου. Λόγω της επιδερμίδας μου, θεώρησα ότι χρειαζόμουν έναν «θερμό» τόνο. Τα διατηρώ έτσι από τα 40 μου.

Patricia, σε ευχαριστώ πολύ και να σου πω ότι είσαι οne of a kind έμπνευση και όχι μόνο στιλιστική!

*Η Patricia Field διαθέτει μια art fashion gallery στη Νέα Υόρκη για την οποία είναι πολύ υπερήφανη και ένα online shop, το patriciafield.com/, με συγκλονιστικά ρούχα και αξεσουάρ -μεταξύ των οποίων και την tutu της Carrie Bradshaw– που διατίθενται σε όλο τον κόσμο, φυσικά και στην Ελλάδα.