style-talk-diane-pernet-115182

Η κριτικός µόδας και ιδρύτρια του φεστιβάλ ASVOFF (A Shaded View on Fashion Film) στο Παρίσι, απαντάει στις ερωτήσεις της Θάλειας Καραφυλλίδου περί στιλ.

Πώς ορίζετε το στιλ; Στιλ είναι ο τρόπος µε τον οποίο κάποιος επιθυµεί να συστήσει τον εαυτό του, εποµένως δεν σχετίζεται µε τις τάσεις. Γιατί, αντίθετα µε τη µόδα, δεν έχει ηµεροµηνία λήξης.

Τι σας εμπνέει; Η δηµιουργικότητα σε όλες της τις εκδοχές. Θα µπορούσε επίσης να είναι η φύση.

Ποια θεωρείτε καθοριστική στιγμή στην καριέρα σας; Η στιγµή που ως σχεδιάστρια µόδας άκουσα να µου λένε οι υπεύθυνοι του πολυκαταστήµατος Seibu στο Τόκιο: «Θέλουµε να αγοράσουµε τη συλλογή σας». Ό,τι επιθυµεί δηλαδή κάθε νέος σχεδιαστής. Προηγουµένως είχε εκδηλωθεί ανάλογο ενδιαφέρον για κοµµάτια µου, αλλά ποτέ για ολόκληρη τη συλλογή. Ως ιδρύτρια και διευθύντρια του ASVOFF, πάλι, ξεχωρίζω τη φιλοξενία από το Centre Pompidou, για επτά θαυµάσια χρόνια, του fashion film festival που διοργάνωσα.

Ποιος σχεδιαστής θεωρείτε ότι έχει ιδιαίτερη ματιά σήμερα; Ο Rick Owens και η Rei Kawakubo.

Και ποιος πιστεύετε ότι θα κάνει αίσθηση στο μέλλον; Ο Glenn Martens του Y/Project. ∆εν θα µε εξέπληττε αν του προσφερόταν θέση σε ένα µεγάλο brand.

Ποιες γυναίκες θαυμάζετε στον κόσμο της μόδας; Τη Rei Kawakubo για το πνεύµα της, την Iris van Herpen για τη φουτουριστική µατιά της και τη Marine Serre για τη στάση της απέναντι στην αειφορία.

Αγαπημένος σας  Έλληνας σχεδιαστής; Προφανώς η Mary Katrantzou και πριν από αυτήν η Sophia Kokosalaki. Μου αρέσουν επίσης ο Angelos Frentzos και ο Adonis Kozakidis.

Ποια τάση ξεχωρίσατε από τη σεζόν A/W 2019-2020; Το ότι, τελικά, έρχεται στο προσκήνιο η ηθική και βιώσιµη µόδα, µε τα καινούργια brands να επενδύουν στην ανακύκλωση και τα καταξιωµένα να συνειδητοποιούν τη ζηµιά που προκαλεί η βιοµηχανία στο περιβάλλον. Αυτή η τάση θα επικρατήσει, είτε πρόκειται για την Prada είτε για τη Stella McCartney.

Ποιο είναι το καθημερινό σας στιλ; Μακριά µαύρη φούστα, πουκάµισο, γυαλιά ηλίου και πλατφόρµες. Έχω επίσης αδυναµία στα παλτά, ιδίως του Dries van Noten.

Αγαπημένο σας κόσμημα; Μια ασηµένια καρφίτσα-σαλιγκάρι –το γούρι µου–, φτιαγµένη ειδικά για µένα από τον Miguel Villalobos, και ένα δαχτυλίδι σε σκούρο πράσινο νεφρίτη του SAHOO, βασισµένο σε µια αρχαία κινεζική τεχνική. ∆εν βγαίνω ποτέ χωρίς ένα από αυτά.

Τα πρώτα σας γυαλιά ηλίου; Είναι δύσκολο να θυµηθώ, αλλά είµαι εθισµένη εδώ και δεκαετίες στα µοντέλα «black cat eye» του Alain Mikli.

Ποια είναι η τελευταία σας αγορά; Ένα µαύρο πουκάµισο µε balloon µανίκια LUTZ.

Ποιο είναι το πιο οικονομικό κομμάτι της γκαρνταρόμπας σας που λατρεύετε; Οι custom made µακριές φούστες µου από τον David Szeto.

Πώς θα φορούσατε ένα μαύρο μαντίλι; Τυλιγµένο στο κεφάλι µου και στερεωµένο µε την καρφίτσα-σαλιγκάρι.

Ένα εμβληματικό κομμάτι στην ντουλάπα σας; Πιθανότατα τα Alain Mikli γυαλιά µου.

Αγαπημένο σας άρωμα για το φθινόπωρο; Ως δηµιουργός των αρωµάτων Diane Pernet Paris εναλλάσσω πέντε από αυτά στην καθηµερινότητά µου, αλλά για το φθινόπωρο προτιµώ µάλλον το Wanted, που φέρνει στον νου ανατολίτικο κήπο µια ηµέρα µε οµίχλη – µια σύνθεση µε γαρίφαλο, άρκευθο, µοσχοκάρυδο, δέρµα και µόσχο.

Ποιες τρεις ταινίες θα συνιστούσατε σε έναν λάτρη της μόδας; Το Who are you, Polly Maggoo του William Klein (1966), µια παρωδία για την Diana Vreeland και τον κόσµο της µόδας. Το Puzzle of a Downfall Child του Jerry Schatzberg (1970), µε τη Faye Dunaway στον ρόλο ενός µοντέλου. Όταν την πρωτοείδα, δεν είχα ιδέα ότι ο Schatzberg ήταν φωτογράφος µόδας, και αυτή ήταν η πρώτη του ταινία µεγάλου µήκους. Υπήρξε για µένα η πιο ρεαλιστική άποψη του κόσµου της µόδας. Τέλος, το ντοκιµαντέρ Dior and I (2015) του Frédéric Tcheng, που ανέδειξε τον ρόλο του Raf Simons και του Pieter Mulier –δεξί του χέρι– στον οίκο.

Τα κοστούμια ποιας ταινίας ξεχωρίζετε; Αυτά της Charlotte Rampling στο The Night Porter, σχεδιασµένα από τον Piero Tosi. Η προκλητική εµφάνισή της µε δερµάτινα, καπέλο και µακριά γάντια συνεχίζει να εµπνέει τους σχεδιαστές, παρότι η ταινία είναι του ’74. Τα κοστούµια του ίδιου σχεδιαστή επίσης, στην ταινία The Damned (1969), του Luchino Visconti.

Αγαπημένοι σας λογαριασμοί στο Instagram; Insecthaus by Adrian Kozakiewicz, Buttonfruit, Unskilled Worker, decorhardcore, MrKimJones, Mr Olson και Pam Hogg.

Ποιο είναι το soundtrack της ζωής σας; We are the Champions, των Queen.

Δημοσιεύθηκε στο τεύχος Οκτωβρίου της Vogue Greece.