Weekly Edit: Η Vogue επιλέγει τα καλύτερα της εβδομάδας

Eίδαμε:

Ένα ρούχο που μυρίζει άνοιξη, φωνάζει καλοκαίρι, ψιθυρίζει ελευθερία. Και φως. Με την αβεβαιότητα των ημερών, το σκοτάδι παντού, είναι δύσκολο να διατηρείς μικρές ηλιαχτίδες μέσα σου. Το παιχνίδι των ενοχών παραμονεύει. Και είναι η στιγμή που η μόδα λειτουργεί σχεδόν θεραπευτικά, χρόνια, δεκαετίες τώρα. Και κάπως έτσι είδα ένα κεντημένο φόρεμα, σε στιλ chemisier, από το brand Greek Archaic Kori, με γεωμετρικά μοτίβα και ασορτί ζώνη, για να νιώσω ότι έρχεται η στιγμή που θα αλλάξει (και πάλι) η ώρα, θα μεγαλώσει η μέρα, μαζί με την ελπίδα, θα ντυθούμε ανοιξιάτικα, ανάλαφρα, απενεχοποιημένα. Μέχρι την πρώτη απόδραση. Και την επόμενη. Τις μικρές ανάσες που έχουμε σήμερα περισσότερη ανάγκη από ποτέ. Με ρούχα που μας φτιάχνουν τη διάθεση, και αλλάζουν την οπτική, έστω και στιγμιαία, ακόμη και σε όσους βρίσκονται κοντά μας. Μπορεί να συμβεί αυτό με λίγο χρώμα ή έστω την ανακωχή του λευκού; Μια δοκιμή θα μας πείσει.

Weekly Edit: Η Vogue επιλέγει τα καλύτερα της εβδομάδας-1 — ©Greek Archaic Kori/Instagram

Ξεχωρίσαμε:

Κοσμήματα που αφηγούνται ιστορίες, γίνονται ένα με το πρόσωπο μας, μας θυμίζουν τι σημαίνει λάμψη όλες τις ώρες της ημέρας, γίνονται κάτι σαν μυστικό όπλο για εκείνες τις στιγμές που νιώθεις ότι θέλεις να είσαι αόρατη. Όταν είδα τα σκουλαρίκια από το ελληνικό brand Eikosidyo με λευκόχρυσο και διαμάντια και την εύστοχη ονομασία Hemera, σκέφτηκα πως μπορεί κάτι τόσο μίνιμαλ, διακριτικό, λιτό, μπορεί να είναι τόσο έντονο, εμμονικό, δυναμικό. Και είναι αυτό ακριβώς που αναζητά κανείς κάτι όταν θέλει να επενδύσει σε ένα κόσμημα, να μπορεί να το φοράει διαρκώς, να ξεχνάει σχεδόν ότι το φοράει, αλλά να είναι εκεί, σαν παρέα, συντροφιά, σαν ένα μικρό χάδι. Μια φωνή που σου λέει, κάνε υπομονή, θα περάσει κι αυτό, αντέχουμε, υπάρχουμε, επιμένουμε, μπορούμε, θα τα καταφέρουμε. Με 22 ευχές, και 22 ακόμη μικρές ιστορίες επιβίωσης.

View this post on Instagram

A post shared by eikosi dyo (@eikosidyo_fine_jewellery)

Mάθαμε:

Για μια ελληνική εταιρία καλλυντικών που συνεργάζεται με μικρούς παραγωγούς από την Βόρεια Ελλάδα και συμπυκνώνει μυρωδιές, αναμνήσεις, τεχνοτροπίες, made in Greece, σε μαγικές συσκευασίες, φιλικές στο περιβάλλον. Όταν θέλησα να μάθω περισσότερα στοιχεία για τα ελληνικά καλλυντικά Αpeiranthos, είδα ότι όλα ξεκίνησαν στην Χαλκιδική, με την Στέλλα Πλιάκη που περνούσε τα καλοκαίρια της εκεί, μαζεύοντας πέταλα και φύλλα για να φτιάξει ανθόνερα κι αρώματα με την προγιαγιά της… Σήμερα μπορεί κανείς να αναζητήσει φόρμουλες που δεν έχουν δοκιμαστεί σε ζώα, βασίζονται σε φυσικά συστατικά, χαλαρωτικά βοτανικά αρώματα, μικρές παρτίδες παραγωγής που δημιουργούνται στο εργαστήριο στη Θεσσαλονίκη. Και η ονομασία του brand; Eμπνευσμένη από το ορεινό χωριό της Νάξου. Τι θα αναζητήσω; Oτιδήποτε περιέχει χαμομήλι ή «το μήλο στο έδαφος» γιατί είναι ο τρόπος που ξεκινάω και ολοκληρώνω την ημέρα μου χειμώνα-καλοκαίρι. Ζεστό, θεραπευτικό, παιδική ανάμνηση. Αν μπορεί από το …έδαφος, να φτάσει τώρα και στο δέρμα μου, ακόμη καλύτερα.

Weekly Edit: Η Vogue επιλέγει τα καλύτερα της εβδομάδας-2 — ©Apeiranthos Natural Skincare/Instagram

Παραγγείλαμε:

Ένα προϊόν που μόλις το βγάζεις από το κουτί του, νιώθεις ότι έχεις αποκτήσει μια καινούργια συντροφιά. Αυτή ακριβώς είναι η δύναμη της φωτιάς. Είναι το ίδιο συναίσθημα όταν ανάβεις το τζάκι, όταν παρατηρείς την φλόγα, όταν ανάβεις ένα κερί που το έχεις επιλέξει για τη μυρωδιά του, το χρώμα του, το σχήμα του, την θαλπωρή που σου προσφέρει. Χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι αυτό λειτουργεί με την ίδια ένταση για όλους τους ανθρώπους. Προσωπικά απολαμβάνω να ανάβω κεριά, σε διαφορετικά σχέδια, ανάλογα με τη διάθεση μου, αλλά το συγκεκριμένο κερί, από την Baobab Collection, σε animal print μοτίβο, και την εκδοχή Grasse Black Pearls με μυρωδιά Black Rose ή μαύρου ρόδου and πικάντικου ginger, είναι το «δώρο» μου όταν είμαι μόνη στο σπίτι, αντιμέτωπη με τον εαυτό μου, τις σκέψεις μου, τη μουσική μου, τις ιστορίες μου για το τώρα, το πριν και το μετά. Το ανάβω πάντοτε με σπίρτο. Τελετουργικά. Το ένα φυτίλι μετά το άλλο. Κι όταν το σβήνω, περίπου μία ώρα μετά, κλείνω τα μάτια για να νιώσω το άρωμα του ρόδου. Μαύρο, λευκό, κόκκινο, δεν έχει σημασία. Ζεστό, σαν αγκαλιά.