Φανταστήκαμε:
Το ιδανικό σενάριο για το καλοκαίρι που έχει μόλις ξεκινήσει. Μία μέρα στην πόλη, μία μέρα στο νησί, ένα πρωινό που φεύγεις από το σπίτι ή το εξοχικό και ξέρεις από νωρίς ότι θα επιστρέψεις το βράδυ. Φοράς το δίχρωμο Zimmermann φόρεμα, σε μαύρο και κρεμ, παίζεις με τις αντιθέσεις, προκαλείς την τύχη σου, προσπαθείς να αποφασίσεις (από μέσα σου), αν προτιμάς το σκοτάδι από το φως. Τον ήλιο από τη σκιά. Και σκέφτεσαι πως θέλεις να σκηνοθετήσεις το φετινό σου καλοκαίρι. Ένα ρούχο που μοιάζει σα να έχει φτιαχτεί στο χέρι, είναι crochet, ένας μαλακός, πλεκτός καμβάς που προσφέρεται για να ενισχυθεί με διαφορετικά αξεσουάρ για να επανασυστηθεί, να μοιάζει κάθε φορά διαφορετικό, γιν και γιανγκ, βανίλια σοκολάτα, ένα παιχνίδι αποφάσεων σαν τον καιρό που δεν θέλει να αποφασίσει αν είναι καλοκαίρι ή φθινόπωρο, άνοιξη ή χειμώνας. Είναι καλοκαίρι, είναι Ιούνιος, φοράω ένα ρούχο-ρόλο που θυμίζει τα πλεκτά της γιαγιάς. Με αγάπη, αναμνήσεις, περιθώριο για αυτοσχεδιασμό στα δάχτυλα. Μίνι ή μάξι; Mίντι για να ξεκινήσουμε από κάπου.
