Δοκιμάσαμε:
Ένα ρούχο που θέλεις να έχεις στη ντουλάπα σου για να νιώθεις ότι κουβαλάς μια δεκαετία. Το τζιν του οίκου Chloé δεν είναι γενναιόδωρο μόνο από το πατρόν του αλλά κυρίως γιατί μας προσφέρει απόλυτη ελευθερία για να μπορούμε να ψηλώσουμε ακόμη περισσότερο με τις πλατφόρμες μας, να περπατήσουμε προς τα πίσω, με δύναμη μπροστά, να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας. Ένα παντελόνι σε στιλ καμπάνα; Με τόσες πτυχώσεις και λεπτομέρειες, μαζί με υπερβολή χωρίς ενοχές, το ρετρό στοιχείο φωτίζεται και μας στοιχειώνει. Θυμάμαι κάτι φωτογραφίες της μαμάς μου που φορούσε ακριβώς το ίδιο denim παντελόνι, με την αδερφή της. Η μία ήταν η Twiggy και η άλλη η Brigitte Bardot. Μπορώ να προστεθώ τώρα κι εγώ στην παρέα τους με ένα ρούχο που γεννήθηκε για να σταματήσει τον χρόνο και να γεννήσει νέες αναμνήσεις;
Aγαπήσαμε:
Το βραχιόλι-γούρι που φέρει την τρυφερή και δυναμική ματιά της Christina Soubli, μιας σχεδιάστριας κοσμημάτων που πηγαίνει ενάντια στο ρεύμα των τάσεων και των εύκολων διαδρομών. Έχω πάντα την περιέργεια να δω, ακριβώς αυτή την εποχή, προτού αποχαιρετήσουμε με ευγνωμοσύνη και αγάπη την χρονιά που μας άφησε όμορφες στιγμές και απώλειες, τι θα σχεδιάσει για να φοράμε όλη την καινούργια χρονιά. Και για χρόνια ακόμη, όπως κάναμε και με τα προηγούμενα γούρια με την υπογραφή της. Δεν ξέρω αν το βραχιόλι Scarlet Gold Beaded Cuff θα λειτουργήσει σαν φυλαχτό ή σύμβολο αυτοπεποίθησης. Θα πρέπει να το φορέσω, μόνο του ή με άλλα, να το νιώσω, να το δοκιμάσω στη λιακάδα, στο χιόνι, στη συννεφιά, στη μοναξιά, στην αγκαλιά. Να θυμηθώ τα χρυσά βραχιόλια ως σύμβολο δύναμης, πνευματικότητας, προστασίας. Για την ώρα, μετράω 25 μπίλιες σε δύο ημισφαίρια, με χρυσό για την ευημερία, βαθύ κόκκινο, για το πάθος. Με 2025 αφορμές για ευχές και λέξεις που δεν ειπώθηκαν ακόμη.
Ξεχωρίσαμε:
Ένα ρούχο που μοιάζει να σχεδιάστηκε για να κρεμαστεί στη ντουλάπα, να μείνει επιβλητικό μπροστά-μπροστά, περιμένοντας να φορεθεί ξανά και ξανά, με διαφορετικούς τρόπους, άλλα αξεσουάρ, διαφορετική διάθεση. Τα φορέματα της (Aesthet) σχεδιάστηκαν για να χορεύουν. Όπως το μικρό μαύρο φόρεμα που έγινε πλισέ, απέκτησε πτυχώσεις, για να ζωντανέψει ανάγλυφες ιστορίες, να επαναστατήσει, να κάνει την ανατροπή. Μπορεί ένα ρούχο να λειτουργήσει σαν πανοπλία, ασπίδα, να μας βοηθήσει να μεταμορφωθούμε, να γίνει η «στολή» μας για τις γιορτές, για τις νύχτες που δεν θέλουμε να σταθούμε δίπλα στα φώτα της πόλης, απλώς να λάμψουμε μέσα στο σκοτάδι; Είναι ακριβώς το ρούχο που σμιλεύει το σώμα μας σαν ένα ζωντανό γλυπτό, ένα installation σε κίνηση, χωρίς σενάριο. Με εμάς στον πρωταγωνιστικό ρόλο και την καρέκλα του σκηνοθέτη.
Φανταστήκαμε:
Ένα έπιπλο που γίνεται σημείο συνάντησης στο σπίτι. Για τον σύντροφο μας, τα παιδιά μας, τους φίλους μας, τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Και κάπως έτσι ανακάλυψα το The Goodman Sofa by Minotti (Interni Moda Bagno) για να φανταστώ πως θα ήταν αν τίποτα δεν είχε αλλάξει από τη δεκαετία του ’70. Η αισθητική, ο φουτουρισμός και ο μινιμαλισμός του τότε, το design. Κι όμως τίποτα δεν είναι το ίδιο. Αν όμως έχεις τον τρόπο να επενδύσεις σε φόρμες, υφές, διαδρομές, τεχνοτροπίες, μπορείς να νιώσεις ακριβώς όπως θέλεις. Ασφαλής, γεμάτος, ανοιχτός σε νέες προκλήσεις, τρυφερός, ανάλαφρος. Το σπίτι μας είναι το καταφύγιο μας. Ένας καναπές που μας προσκαλεί να μας αγκαλιάσει είναι η μοναδική επένδυση για όνειρα με μάτια ανοιχτά. Στο φως.
