Eμπνευστήκαμε:
Από την ιδέα του Sabato De Sarno να σταματήσουμε τον χρόνο, να επιστρέψουμε στο χθες, να τα βάψουμε όλα μαύρα και να φορέσουμε ρούχα και αξεσουάρ από την συλλογή Gucci Notte. Ή τι μπορεί να συμβεί όταν γνωρίζεις τι πλούτο έχεις στα χέρια σου, τι σημαίνει κληρονομιά και πως μπορείς να αποκωδικοποιήσεις βασικά στοιχεία που λάμπουν στο σκοτάδι, πασπαλίζοντας τα με λίγη ακόμη χρυσόσκονη ή ασημόσκονη από το σήμερα. Ανέκαθεν λάτρευα το ανδρόγυνο στιλ, ειδικά ένα μαύρο βελούδινο κοστούμι που ρέει και δεν θέλει υπερβολές. Μόνο ψηλά τακούνια, ένα αξεσουάρ-μινιατούρα, ελευθερία στην κίνηση, γύμνια, αφαίρεση, ένα ύφασμα σαν χάδι. Κι έναν οίκο που μας θυμίζει στο repeat, τις αγαπημένες μας δεκαετίες, όπως η βελόνα στο πικάπ που δεν θελήσαμε ποτέ να αποχωριστούμε, κι ας ξέραμε ότι έχει χαλάσει.
Ξεχωρίσαμε:
Ένα δημιουργικό δίλημμα. Δεν ανοίγετε συχνά τη ντουλάπα με τα φορέματα και δεν ξέρετε αν θέλετε μία «στολή» ή ένα ρούχο που φωνάζει; Kαι με τις επιλογές από τον JW Anderson (Attica) κάπως έτσι αισθανόμαστε. Με ένα φόρεμα με ψυχεδελικά ή έντονα εμπριμέ κι ένα ασύμμετρο μαύρο φουστάνι, το αποτέλεσμα δεν μπορεί ποτέ να είναι το ίδιο. Ο ρόλος που καλείσαι να ερμηνεύσεις είναι διαφορετικός. Κι ας ξέρεις πως μπορείς πάντοτε να βασιστείς σε ένα ζευγάρι κόκκινα παπούτσια, όχι σαν εκείνα τα γυαλιστερά που φορούσε η Dorothy στον «Mάγο του Οζ», πιο απλά, σίγουρα πιο ματ, για να μπορούμε να εστιάσουμε την προσοχή μας αλλού. Στις γιορτές που έρχονται απειλητικά μπορούμε να προκαλέσουμε το χρώμα ή την απουσία χρώματος και να δώσουμε έμφαση στα resolutions της νέας χρονιάς ήδη από τώρα.
Αγαπήσαμε:
Ένα γούρι που κουβαλάει μέσα του, πάνω του, στο σχήμα του, στο σχέδιο του, παιδικές μνήμες. Το κρεμαστό κοχύλι από την Myrto Fine Jewels είναι φτιαγμένο για να μας φέρει καλή τύχη. Να προκαλέσει την χαρά. Να ζωντανέψει στιγμές ευτυχίας. Να κρατήσει μυστικά. Να γνωρίσει καινούργιους ανθρώπους. Να μεταφέρει τον ήχο της θάλασσας. Με ασημένιες και χρυσές αντανακλάσεις, ανάλογα με τον προορισμό. Να κρύψει μέσα του 2025 ευχές, και ακόμη παραπάνω, όπως τα κύματα που αφήνουμε πίσω μας και μας περιμένουν. Θυμάστε το συναίσθημα που νιώθαμε όταν ήμασταν παιδιά τη στιγμή που βρίσκαμε ένα μαγικό κοχύλι στην παραλία; Μικρό ή μεγάλο, δεν έχει σημασία. Προσωπικά η λαχτάρα μου δεν άλλαξε ποτέ. Όταν ψάχνω για κοχύλια στην παραλία, ακόμη και στην πιο ερημική παραλία, όλες οι σκέψεις καθαρίζουν. Ίσως επειδή νιώθω ότι ακούω μόνο τον ήχο της θάλασσας. Εκκωφαντικά.
Φανταστήκαμε:
Ένα έπιπλο που σχεδιάστηκε για να μας κρατάει συντροφιά. Να μας αγκαλιάζει. Να μας γαληνεύει και να μας προστατεύει. Η πολυθρόνα The Hug από την εταιρία Giorgetti (Άβαξ) φτιάχτηκε για να αλλάξει τη σκηνοθεσία. Να προσθέσει ακόμη ένα μέλος στο cast. Να αλλάξει το σενάριο, να προσθέσει χαρακτήρες, να δημιουργήσει το σάουντρακ για τις μουσικές καρέκλες που δεν θέλουν να αλλάξουν θέση, να φτιάξει το ιδανικό σκηνικό. Θέλεις να διαβάσεις το βιβλίο σου; Προτιμάς να αποκοιμηθείς; Να βάλεις το κινητό στο αθόρυβο και να το εξαφανίσεις; Η αλήθεια είναι πως όταν είσαι αγκαλιά , όλα τα άλλα μπορούν να περιμένουν.
