Alain Gossuin: “Σημασία έχει να μη συμβιβάζεσαι και να μένεις ο εαυτός σου”

Το όνομά του και πολύ περισσότερο το πρόσωπό του ξυπνούν αναμνήσεις στους παλαιότερους, που τον έχουν θαυμάσει σε φωτογραφικές και τηλεοπτικές καμπάνιες. Οι νεότεροι έχουν, ίσως, ακούσει για ένα brand που φέρει το επώνυμό του και ειδικεύεται σε μια μόδα με κοινωνικό πρόσωπο και διαχρονικό στιλ. Ναι, ο Alain Gossuin μπορεί να χαρακτηριστεί «φαινόμενο» – χαμηλών τόνων, έστω. Με σαράντα χρόνια καριέρας στη μόδα, από μοντέλο μέχρι σχεδιαστής και επιχειρηματίας, την έχει δει να αλλάζει, να διευρύνεται, να απελευθερώνεται από προκαταλήψεις και στερεότυπα.

Αφού συστηνόμαστε, τον ρωτώ πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με το μόντελινγκ σε μια εποχή που δεν υπήρχε ανδρική μόδα με τη σημερινή έννοια. «Δεν το σκέφτηκα εγώ. Απλώς πήγα σε ένα πρακτορείο μοντέλων στις Βρυξέλλες για να πάρω μια φίλη μου, κι εκεί με είδε ο ατζέντης και μου πρότεινε, αν ήθελα, να έκανα κάποιες αντικαταστάσεις. Με φωτογράφισε με μια Polaroid, μέτρησε το ύψος και τα κιλά μου και έγραψε το όνομά μου σε ένα χαρτί. Μερικές εβδομάδες αργότερα με φώναξε για την πρώτη μου δουλειά, μια διαφήμιση για μια σχολή δακτυλογράφων. Ήταν αστείο, γιατί ήμουν πολύ νέος και προσπάθησαν να με μεγαλώσουν, ώστε να μου προσδώσουν κύρος! Κάπου έχω ακόμα αυτή τη φωτογραφία!» Κάπως έτσι κύλησε ο καιρός, με τον Alain να κατακτά σιγά σιγά την επαγγελματική αυτοπεποίθηση που θα του χρειαζόταν τα χρόνια που θα έρχονταν και θα έβαζαν δυναμικά στο κάδρο το ανδρικό μόντελιγκ στη δεκαετία του ’90. Παρά την καταξίωσή του όμως, ομολογεί πως όταν έφτασε η στιγμή να συνεργαστεί με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου, το τρακ επέστρεψε. «Δεν ήμουν σίγουρος για την εμφάνισή μου. Εννοώ ότι τα δόντια μου ήταν λίγο λάθος, η μύτη μου μεγάλη, το σώμα μου δεν θύμιζε σώμα μοντέλου».

Ήταν ο Claude Montana, ένας από τους πλέον τολμηρούς σχεδιαστές της εποχής, που είδε σε αυτόν πολλά περισσότερα και του έδωσε όχι μόνο την ευκαιρία να παρουσιάσει τις δημιουργίες του στην πασαρέλα, αλλά και να περάσει από μια εκπαιδευτική διαδικασία που τον βοήθησε να αντιληφθεί τη μόδα ως μορφή τέχνης που υπερβαίνει τα στερεότυπα. Γνωστός για το καινοτόμο πνεύμα του, ο Montana επηρέασε βαθιά την καλλιτεχνική αντίληψη του Gossuin, του εμφύσησε την αυτοπεποίθηση να πειραματιστεί και τον ενθάρρυνε να διευρύνει τα όρια της δημιουργικότητάς του. «Ο Claude ήταν ο πρώτος που θέλησε να σπάσει το ανδρικό macho στερεότυπο, προωθώντας το πρότυπο ενός αδύνατου αγοριού, κι εγώ ήμουν ένας από τους πρώτους που αντικατέστησαν τους καλογυμνασμένους strippers», μου εξηγεί. Έγινε έτσι το σύμβολο της νέας αρρενωπότητας, μη διστάζοντας να παίξει με το στιλ του, να φορέσει ρούχα που σε άλλες εποχές θα θεωρούνταν «μη ανδρικά», να φωτογραφηθεί γυμνός και να αναδείξει την ευαισθησία και την εκφραστικότητα που κρύβει μέσα του κάθε άνδρας. Για εκείνον η αρρενωπότητα δεν έχει να κάνει με το πόσο σκληρός ή επιβλητικός δείχνει κάποιος, αλλά με το να είναι ο εαυτός του, να εκφράζεται όπως θέλει και να αισθάνεται άνετα με τις επιλογές του. Μια φιλοσοφία που με τον καιρό ασπάστηκαν πολλοί και η οποία εδραιώθηκε σιγά σιγά στον χώρο της μόδας αλλά και στην κοινωνία γενικότερα, βοηθώντας να αλλάξουν οι απόψεις για το τι είναι αποδεκτό και όμορφο, με αποτέλεσμα πλέον να έχουν απενοχοποιηθεί πλήρως οι όροι. «Δεν ξέρω αν είναι καινούργιο αυτό, αλλά σίγουρα φαίνεται περισσότερο τώρα, οι άνδρες εκφράζονται πια με μεγαλύτερη ελευθερία», λέει και επισημαίνει ότι εκτιμά πολύ το βήμα που έκανε η μόδα να καταρρίψει και τα ηλικιακά όρια. «Πλέον συναντάμε κάθε ηλικία στο μόντελινγκ και αυτό είναι σωστό», τονίζει. Στο ερώτημα αν αντιμετώπισε δυσκολίες ως άνδρας μοντέλο, είναι σαφής: «Όλα έχουν να κάνουν με το μυαλό. Πάντα υπάρχουν δυσκολίες, ειδικά όταν σε κρίνουν μόνο από την εμφάνιση. Συνέβη να επιλέξουν άλλον αντί για μένα σε δουλειές, αλλά δεν ένιωσα ποτέ προσβεβλημένος, είναι κάτι που συμβαίνει στη βιομηχανία». Γι’ αυτό και παροτρύνει τους νέους να μην παίρνουν τις απορρίψεις προσωπικά. «Τους συμβουλεύω να πιστέψουν στον εαυτό τους και να χαλαρώσουν, γιατί πρόκειται απλώς για δουλειά».

Η κουβέντα έρχεται στις συνεργασίες με οίκους όπως ο Valentino –όπου είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τη Sophia Loren–, στις καμπάνιες με μερικούς από τους μεγαλύτερους φωτογράφους, στη σύμπραξη με τα «υπερ-μοντέλα» της δεκαετίας του ’90, γυναίκες με ισχυρή προσωπικότητα και μοναδική παρουσία όπως η Claudia Schiffer και η Iman, που του θυμίζουν μια εποχή που η μόδα δεν ήταν μόνο στιλ, αλλά και στάση ζωής. «Τα super models δεν συγκρίνονται με τίποτα! Δούλεψα με τις περισσότερες σε σόου και έζησα απίστευτες στιγμές. Υπάρχουν και σήμερα ταλαντούχες κοπέλες, αλλά το να έχεις μπροστά σου κάποια σαν την Iman Bowie δεν είναι απλό!», μου λέει.

Πέρα από τη ζωντάνια της πασαρέλας, τον πυρετό των παρασκηνίων και την έλξη της δημοσιότητας, τον Alain γοήτευσε και η άλλη πλευρά της μόδας, ο σχεδιασμός και η κατασκευή των ρούχων. Ανέπτυξε γι’ αυτά έντονο ενδιαφέρον και κάπως έτσι έθεσε τις βάσεις για το επόμενο επαγγελματικό του βήμα, που θα ερχόταν χρόνια αργότερα, όταν το όραμά του θα ταυτιζόταν με εκείνο ενός οικονομολόγου της γενιάς του διαδικτύου, του Arthur Thoby, με τον οποίο ένωσαν τις δυνάμεις τους ιδρύοντας το brand Gossuin Mark II, με έμφαση στην ποιότητα και την αντοχή στον χρόνο, πάντα μέσα από τις αξίες της βιωσιμότητας σε επίπεδο πρώτων υλών και σεβασμού του ανθρώπου. Με σημασία στη λεπτομέρεια και την κατασκευή, τα ρούχα του brand συνδυάζουν πολυτέλεια και πρακτικότητα και μπορούν να φορεθούν για πολλά χρόνια, αποτελώντας μέρος της ιστορίας εκείνου που τα επιλέγει. «Η μόδα πρέπει να είναι βιώσιμη, όχι μόνο περιβαλλοντικά, αλλά και κοινωνικά», πιστεύει. Όσο για την ουσία της, αποτελεί γι’ αυτόν έναν τρόπο προσωπικής έκφρασης, ένα εργαλείο που μας βοηθά να εκδηλώσουμε αυτό που κρύβουμε μέσα μας, να διηγηθούμε την ιστορία μας χωρίς λέξεις. «Η φιλοσοφία του brand μας είναι όχι απλώς να φαίνεσαι καλά, αλλά και να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Κάθε κομμάτι είναι σχεδιασμένο για να ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την ατομικότητα», μου εξηγεί.

Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που τον κάνει τόσο ανθεκτικό σε ένα ακραία ανταγωνιστικό περιβάλλον όπως η μόδα. Η απάντηση είναι η προσαρμοστικότητά του. Σε μια βιομηχανία που αλλάζει συνεχώς, με τις τάσεις να έρχονται και να παρέρχονται με ταχύτατους ρυθμούς, εκείνος καταφέρνει να παραμένει relevant και να ανανεώνεται χωρίς να χάνει την αυθεντικότητά του, κάτι που τον κάνει περιζήτητο. Ξέρει επίσης να αποφεύγει τις παγίδες, να μην αναλαμβάνει «εύκολες» δουλειές που δεν του ταιριάζουν και να συνεργάζεται με ανθρώπους και brands που μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία με εκείνον – όπως ο Dries Van Noten, στην πασαρέλα του οποίου ανέβηκε τον περασμένο Ιούνιο για την ανδρική συλλογή S/S ’25, ή η καμπάνια της εταιρείας Zegna. Για την προσωπικότητά του λέει κάτι και η αντιμετώπιση από μέρους του των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ο ίδιος δεν μεγάλωσε με το Instagram, αλλά αναγνωρίζει την επιρροή του. Και, παρόλο που δεν είναι ο πιο δραστήριος χρήστης, προσπαθεί να είναι παρών, δημοσιεύοντας φωτογραφίες και συνεργασίες που τον εκφράζουν, αλλά και παλαιότερες στιγμές από την καριέρα του. Τα αντιμετωπίζει ως ένα ακόμα εργαλείο έκφρασης – δεν τον καθορίζουν, αλλά του δίνουν την ευκαιρία να δείξει ποιος είναι πραγματικά.

Η ιστορία του Alain Gossuin είναι μια ιστορία επιτυχίας, όχι επειδή κατέκτησε τις πασαρέλες και τα εξώφυλλα των περιοδικών, αλλά επειδή παρέμεινε αυθεντικός. Είναι ένα σύμβολο της μόδας που συνεχίζει να εξελίσσεται, να δημιουργεί και να εμπνέει. Η φιλοσοφία του για τη μόδα –ότι πρόκειται για έναν τρόπο να εκφράζεις τον εαυτό σου, να προκαλείς τα όρια και να παραμένεις πιστός στις αξίες σου– είναι αυτό που τον καθιστά τόσο σημαντικό στη βιομηχανία. Και καθώς η μόδα συνεχίζει να αλλάζει, ένα είναι βέβαιο: ο Alain Gossuin θα παραμείνει στην πρώτη γραμμή, όχι επειδή ακολουθεί τις τάσεις, αλλά επειδή δημιουργεί τις δικές του. Είναι ένας άνθρωπος που ξέρει πώς να μετατρέπει το πάθος του για τη μόδα σε κάτι που αξίζει να θυμάται κανείς.