O Mahmood μιλάει αποκλειστικά στη Vogue Greece

Αν οι αριθμοί μετρούν περισσότερο, τότε με το Spotify μετρά 76 εκατομμύρια streams, τη στιγμή που το επίσημο κλιπ του στο YouTube έχει ξεπεράσει τις 95 εκατομμύρια προβολές. Ένα κομμάτι που βρίθει αυτοβιογραφικών στοιχείων, μιλώντας για τη δύσκολη σχέση με τον πατέρα του. «Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν πολύ μικρός», εξομολογείται. «Η μητέρα μου ήταν για μένα και μάνα και πατέρας. Μεγάλωσα με την πατρική απουσία, όμως δεν μου έλειψε τίποτα. Στις μέρες μας τα διαζύγια είναι κάτι σύνηθες. Νομίζω πως με την αγάπη όλα λύνονται».

Όσο κι αν προσπαθεί να κρύψει τα συναισθήματά του πίσω από το coolness προσωπείο της γενιάς που έχει εξασφαλίζει χρήμα, επιτυχία και φήμη πριν ακόμα προλάβει να πατήσει τα 30 (γεννήθηκε το 1992), ο τόνος της φωνής του κομπιάζει μιλώντας για τον πατέρα του. «Η αντίδρασή του όταν άκουσε το τραγούδι ήταν τυπική. Μου είπε απλώς ότι είναι καλό. Δεν έχω κάποια συμβουλή για τα παιδιά που στερούνται την παρουσία του ενός γονέα. Πιστεύω πως είναι προτιμότερο να μεγαλώνεις με έναν γονιό, παρά με κανέναν. Θέλω να βλέπω τη ζωή θετικά. Οι εμπειρίες μου με βοήθησαν να παρατηρώ καλύτερα τους ανθρώπους και να γράφω τραγούδια για αληθινές καταστάσεις».

Οι αιγυπτιακές του ρίζες από την πλευρά του πατέρα του (η μητέρα του είναι Ιταλίδα και τον μεγάλωσε λίγο έξω από το Μιλάνο) σήκωσαν θύελλα αντιδράσεων στην Ιταλία όταν τον περασμένο Φλεβάρη κέρδισε το ιστορικό φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, εξασφαλίζοντας το εισιτήριο για τη Eurovision. Τα πυρά του ακροδεξιού αντιπροέδρου της ιταλικής κυβέρνησης, Matteo Salvini, ανήγαγαν τη νίκη του σε εθνικό ζήτημα, με τον εξτρεμιστή πολιτικό να αμφισβητεί τα ποσοστά «ιταλικού αίματος» στο DNA του νεαρού καλλιτέχνη, κάνοντας ένα ξενοφοβικό σχόλιο στο Twitter. «Η κατάσταση πλέον είναι ήρεμη. Τα μίντια έδωσαν διαστάσεις στο ζήτημα που δεν ήταν πραγματικές», λέει, αρνούμενος να εμπλακεί σε οποιαδήποτε πολιτική συζήτηση.

Τον ρωτάω αν σκέφτεται να εκμεταλλευτεί το γεγονός της επιρροής του στα social media (στο Instagram τον ακολουθούν 883 χιλιάδες άτομα) για να τοποθετηθεί πάνω σε ζητήματα που αφορούν την κοινωνικοπολιτική κατάσταση. Τη στιγμή που προηγούμενοι σταρ του διαγωνισμού στήριξαν τη δημόσια εικόνα -και την επιτυχία τους- σε δηλώσεις σχετικές με την πολιτική, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ή τo body positivity, ο ίδιος προτιμά τη σιωπή.

Ακόμα και για τη σεξουαλική του ταυτότητα τηρεί σιγή ιχθύος, την ώρα που πολλοί θαυμαστές του τον θεωρούν gay icon, πιστεύοντας ότι ένα δημόσιο coming out μόνο εμψυχωτικό χαρακτήρα θα είχε. «Προς το παρόν δεν με ενδιαφέρει να μιλήσω για κάτι άλλο πέρα από τη δουλειά μου. Εκφράζομαι μόνο μέσα από τα τραγούδια μου», λέει και ακούγεται ειλικρινής.

Σε ένα σημείο του Soldi οι στίχοι γίνονται σπαραχτικά αληθινοί, ενώ η φωνή του αγγίζει μια κορύφωση που μοιάζει με κραυγή απόγνωσης: «Πονάει το να είσαι ζωντανός, όταν χάνεις την περηφάνια σου». Αναρωτιέμαι αν ένιωσε ποτέ ότι η περηφάνια του ποδοπατήθηκε. «Ποτέ», απαντάει κατηγορηματικά. «Ο συγκεκριμένος στίχος αναφέρεται περισσότερο στις υποσχέσεις που δίνει κάποιος, τις οποίες τελικά δεν τηρεί».

Γυρίζει το κεφάλι στο πλάι και αφήνεται σε μια σιωπή δευτερολέπτων. Σαν να προσπαθεί να εγκλωβίσει τη σκέψη του στις λέξεις. «Ειλικρινά, το μόνο αρνητικό που αντιμετωπίζω σε αυτή τη φάση της ζωής μου είναι ότι δεν έχω αρκετές ώρες για ύπνο. Τρέχω την καλοκαιρινή μου περιοδεία στην Ιταλία και σε κάποιους σταθμούς στο εξωτερικό, συζητάω συνεργασίες εκτός συνόρων. Είμαι χαρούμενος με όσα μου συμβαίνουν. Τα υπόλοιπα είναι μέρος ενός παιχνιδιού που είναι κομμάτι της δουλειάς, το αποδέχομαι, αλλά δεν θέλω να το τροφοδοτώ».

Εξομολογείται ότι θα ήθελε πολύ να δώσει μια συναυλία στην Ελλάδα. «Αγαπώ τη χώρα σας. Δεν έχει τύχει να έρθω, αλλά νιώθω σαν να την ξέρω μέσα από τις ταινίες». Λατρεύει τη Rosalía, τον James Blake και τον Frank Ocean, με τους οποίους θα ήθελε κάποτε να συνεργαστεί. «Οι μουσικές μου αναφορές είναι γεμάτες R&B και hip hop ήχους. Να σκεφτείτε ότι ο πρώτος δίσκος που αγόρασα σαν έφηβος ήταν των Fugees. Τρελαίνομαι με τη φωνή της Lauryn Hill», λέει.

Του θυμίζω ότι οι ενδυματολογικές του επιλογές αποπνέουν την πιο σύγχρονη εκδοχή του street style και απαντά ότι έχει μανία με τα ρούχα του Rick Owens, του Massimo Giorgetti, του Raf Simons και του John Galliano, ενώ δεν αποκλείει κάποτε να λανσάρει τη δική του σειρά ρούχων. «Θα το ήθελα πολύ. Αν πρέπει να ορίσω το στιλ μου, θα έλεγα ότι φοράω τα ρούχα που με κάνουν να νιώθω άνετα». Το καλλιτεχνικό του όνομα είναι μια μίξη από το πραγματικό του ονοματεπώνυμο (Alessandro Mahmoud) με την αγγλική έκφραση «my mood» (η διάθεσή μου). Μια υπενθύμιση ότι «Ο εαυτός μας είναι ο καλύτερος ρόλος που μπορούμε να παίξουμε στη ζωή», όπως λέει κλείνοντας την κουβέντα μας.

Δημοσιεύτηκε στο τεύχος Ιουλίου της Vogue Greece.