«Αυτό το βελούδινο στενό φόρεμα με το μεγάλο σκίσιμο στο πλάι το σχεδίασε ο Διονύσης Φωτόπουλος το 2001, για ένα σόλο που χόρεψε η Έλενα Τοπαλίδου στην παράσταση Κυανοπώγωνας, τη δεύτερή μου στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Έχει το χρώμα του κρασιού: κόκκινο μπορντό. Τα τούλια, έτσι όπως είναι ραμμένα, το κάνουν να μοιάζει με τεράστιο τριαντάφυλλο.
»Με τον Διονύση οραματιστήκαμε ένα κοστούμι για μια ρομαντική ηρωίδα, η οποία θα το φορούσε σε ένα σαλόνι γεμάτο πολυελαίους και θα χόρευε πάνω σε ένα μεγάλο τραπέζι με κεριά. Μια λυρική κατάσταση. Όλο το έργο ήταν μια παρουσίαση χαρακτήρων, με μια σειρά από γυναίκες, εγκλωβισμένες σε ξεχωριστά δωμάτια, να συμβολίζουν κάτι διαφορετικό. Η συγκεκριμένη συμβόλιζε τον ρομαντισμό και το πάθος. Υπήρχαν κι άλλα, πιο αυστηρά κοστούμια – μια ηρωίδα φορούσε λεοπάρ παλτό και καφέ γόβες, άλλη δερμάτινο φόρεμα. Κάθε ρούχο συμβόλιζε επίσης κάτι. Έχει τεράστια σημασία για μένα οτιδήποτε χρησιμοποιείται σε μια παράσταση –ένα ρούχο, ένα αξεσουάρ– να έχει έναν συμβολισμό.
»Ο Διονύσης, εκτός από τα ρούχα, είχε επιμεληθεί και τα σκηνικά σε αυτή την τεράστια παραγωγή, που μου θυμίζει την υπέροχη περίοδο δημιουργίας μου στη Θεσσαλονίκη, την οποία έχω συνδυάσει με τις καλύτερες ημέρες της καριέρας μου. Η αίσθηση της πόλης, της ομάδας μας και του θεάτρου είναι πολύ κοντά σε αυτό που κάνω τώρα στη Λυρική Σκηνή. Δουλεύαμε με αφοσίωση και περιεχόμενο, συνοχή και κοινό στόχο.
»Από εκείνη την παράσταση κράτησα μόνο αυτό το κοστούμι. Το διατηρώ σε έναν χώρο με 4-5 πράγματα από δουλειές τις οποίες αγάπησα ιδιαίτερα. Ίσως γιατί εκφράζει τη ρομαντική πλευρά μου. Άλλος ένας λόγος που του έχω αδυναμία είναι επειδή το φόρεσε η μούσα μου. Με την Έλενα Τοπαλίδου γνωριστήκαμε στις σκάλες της Κρατικής Σχολής Χορού. Coup de foudre θα έλεγα. Με κοίταξε με τα πελώρια μάτια της καθώς κατέβαινε και το βλέμμα της με καθήλωσε. Δουλέψαμε μαζί από το 1993 μέχρι το 2015. Στα Κόκκινα φανάρια χόρευε γυμνή, φορώντας μόνο ένα ζευγάρι μπλε γόβες. Συνεχίζω να τη θαυμάζω, μου πρόσφερε πάρα πολλές μεγάλες καλλιτεχνικές στιγμές σε όλη εκείνη την περίοδο, την πρώτη και τη δεύτερη της δημιουργίας μου. Τώρα θεωρώ ότι βρίσκομαι στην τρίτη.