Την προηγούμενη εβδομάδα είναι ένα βίντεο με τον George Floyd, τον 46χρονο Αφροαμερικανό άντρα που πέθανε υπό κράτηση, αφού ένας αστυνομικός από το αστυνομικό τμήμα της Minneapolis παρέμεινε γονατισμένος πάνω στον λαιμό του για 8 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα. Θα σας πω ακριβώς πώς με έκανε να νιώσω.
Αρχικά, με διέλυσε το συναίσθημα της έντονης θλίψης για την παράλογη απώλεια μιας ζωής. Έπειτα, είδα το βίντεο με τα πλάνα της Amy Cooper, της γυναίκας που κάλεσε την αστυνομία για τον Christian Cooper, έναν μαύρο άντρα που περπατούσε στο Central Park της Νέας Υόρκης, αφού εκείνος της ζήτησε να βάλει το λουρί στον σκύλο της. Αυτό με γέμισε με οργή. Στις μέρες που ακολούθησαν, δεν μπόρεσα να αποβάλω ένα πολύ συγκεκριμένο συναίσθημα με το οποίο είμαστε εξοικειωμένοι όλοι οι μαύροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο: ότι η ζωή μου είναι με κάποιο τρόπο αναλώσιμη.
Είμαι τυχερός που έχω τεράστια πλεονεκτήματα στον κόσμο που ζω, αλλά ως μαύρος, και ως gay άντρας, δεν μπορώ να ξεφύγω από την αίσθηση ότι δεν έχει σημασία τι έχεις καταφέρει ή τι έχεις συνεισφέρει στην κοινωνία, γιατί η ζωή σου θα συνεχίσει να φαίνεται σαν να μην έχει αξία. Όταν βγαίνω έξω από την πόρτα μου το πρωί, για να περπατήσω ή να περιπλανηθώ, έχω πάντα συναίσθηση του αυξανόμενου προσωπικού κινδύνου εξαιτίας του χρώματος του δέρματός μου.
Αυτές τις τελευταίες μέρες τα συναισθήματά μου εναλλάσσονται μεταξύ οργής, θλίψης και φόβου. Αυτό που αποκαλύπτουν αυτές οι ρατσιστικές πράξεις, μεταξύ άλλων, είναι ότι έχουμε να κάνουμε πολλή δουλειά ακόμα. Όποιος νομίζει ότι έχουμε καταφέρει να φτάσουμε εκεί που πρέπει, ότι έχουμε δημιουργήσει κοινωνίες όπου όλοι είναι ίσοι – τότε, κάνει λάθος. Ο ρατσισμός είναι παγκόσμιο ζήτημα. Ο ρατσισμός είναι βρετανικό ζήτημα. Δεν περιορίζεται μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες – είναι παντού και είναι συστημικός.
Ως μαύρος, μαθαίνεις από πολύ μικρή ηλικία ότι πρέπει να είσαι πάντα σε εγρήγορση και να προσέχεις. Τα παιδιά γεννιούνται χωρίς προκαταλήψεις, αλλά όταν ξεκίνησα το σχολείο στο Λονδίνο, συνειδητοποίησα ότι ήμουν διαφορετικός. Το να σε φωνάζουν διάφορα ονόματα είναι μόνο η αρχή όσων θα αντιμετωπίσεις, και έχουν υπάρξει πολύ χειρότερες στιγμές. Μεγαλώνοντας στον δρόμο Ladbroke Grove, είδα μαύρους ανθρώπους να καταδιώκονται, να συλλαμβάνονται, να κακοποιούνται – αυτό γινόταν συνέχεια. Η μητέρα μου μου είχε πει να προσέχω κάθε φορά που φεύγω από το σπίτι. Ακόμα νιώθω το ίδιο άγχος όταν βγαίνω έξω από την πόρτα του σπιτιού μου. 40 χρόνια μετά, τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Αυτή είναι μία συζήτηση σε εξέλιξη και απαιτεί να εξελίσσεται και η εκπαίδευση. Πρέπει να συνεχίσουμε να εκπαιδεύουμε τους εαυτούς και τους γείτονές μας, διαφορετικά οι κτηνωδίες δε θα σταματήσουν. Δεν αποδέχομαι τη βία που έχει ξεσπάσει σε όλη την Αμερική και σε άλλες πόλεις. Δεν αποδέχομαι τις λεηλασίες. Υποστηρίζω την ελευθερία λόγους και το δικαίωμα των ανθρώπων στη διαμαρτυρία, αν και χρειάζονται ιδιαίτερα μέτρα προφύλαξης για να μείνει ασφαλής ο κόσμος εν μέσω της πανδημίας. Είμαι πεπεισμένος ότι χρειάζεται να αγωνιστούμε ενάντια στον ρατσισμό, να μετατρέψουμε τη γνώση σε εργαλείο κατά του ρατσισμού. Και πρέπει να το κάνουμε όλοι μαζί.
Η μόδα μπορεί να παίξει ρόλο και σε αυτό. Κατέχει μία ιδιαίτερη θέση στο πνεύμα των καιρών και έχει μοναδική ικανότητα να αλλάζει τον τρόπο της σκέψης μας. Ικετεύω τα brands, τις εκδόσεις και τα μεγάλα καταστήματα να προσλαμβάνουν περισσότερο κόσμο από διαφορετικά backgrounds – πραγματικά πιστεύω ότι είναι ο μόνος τρόπος να εφαρμόσουμε πραγματικά την αλλαγή. Χρειαζόμαστε μαύρους ανθρώπους ως μέρος της υποδομής της βιομηχανίας της μόδας, όχι μόνο μπροστά από τις κάμερες ή στο Instagram feed μας. Οι άνθρωποι αυτοί χρειάζεται να έχουν μία θέση στο τραπέζι.
Δεν υπάρχει περιθώριο για άλλες δικαιολογίες: είμαστε στο 2020. Μία νέα γενιά έρχεται και αξίζει ένα καλύτερο μέλλον. Γνωρίστε ανθρώπους κι από άλλες φυλές. Διαβάστε βιβλία που θα προκαλέσουν τις προκαταλήψεις σας. Δείτε ντοκιμαντέρ για να εμπλουτίσετε τις αξίες σας. Καλλιεργήστε την περιέργειά σας. Και μη γυρίζετε την πλάτη σας όταν βρίσκεστε μπροστά σε μία ρατσιστική αντίδραση, μικρή ή μεγάλη. Τώρα είναι πια η ώρα για να δράσουμε.
Διαβάστε επίσης | Rihanna, Beyoncé και πολλοί ακόμα απευθύνουν έκκληση για το τέλος του συστημικού ρατσισμού
