Πέντε χρόνια VogueGreece. «Τι θέμα θα έχει το επετειακό μας αφιέρωμα;» είναι η απορία όλων. «Βackstage», καταλήγουμε. «Να καταγράψουμε το κλίμα των παρασκηνίων σε θέατρα και μουσικές σκηνές, σε πλατό και στούντιο;». «Μήπως να παρουσιάσουμε καρέ καρέ μια εικαστική μεταμόρφωση;». «Μήπως απλώς να ζητήσουμε ευχές από αγαπημένα πρόσωπα που έχουμε φιλοξενήσει στις σελίδες μας;» είναι τα βασικά ερωτήματα. Οι μέρες περνούν και πρέπει να αποφασίσουμε πώς θα γιορτάσουμε στις σελίδες μας τώρα! «Και αν απευθυνθούμε σε όλους εκείνους που φωτογραφήθηκαν και μίλησαν αυτά τα πέντε χρόνια στη Vogue; Αν τους προσκαλέσουμε σε μια φωτογράφιση γιορτινή; Θα έρθουν; Θα βγει;». «Ναι, πάμε, προχωράμε με αυτό!» συμφωνούμε.
Ειρωνικό trivia, ότι πριν από λίγες μέρες αναρωτιόμασταν ποιος ήρωας να συντόνισε, άραγε, το πολυπρόσωπο εξώφυλλο της βρετανικής Vogue, που συγκέντρωσε μερικές από τις πιο διάσημες γυναίκες του κόσμου. Τώρα ήρθε η σειρά μας να συντονίσουμε ένα πολυπρόσωπο θέαμα με κάποιους από τους διασημότερους ανθρώπους της χώρας μας. Πάνω σε αυτό, θα κάνω ειδική μνεία στην ατάκα της Δήμητρας Παπαδοπούλου, η οποία τελικά δεν κατάφερε να συμμετάσχει. Στο μήνυμα που της έστειλα προσκαλώντας τη να συμμετάσχει στο εγχείρημα, μου απάντησε επακριβώς: «Από νοσηρή περιέργεια και μόνο, ποιους άλλους έχετε καλέσει σαν μεγάλες προσωπικότητες; Χα χα». Πόσο γέλιο μάς προκάλεσε αυτή η απάντηση! Ευχαριστούμε, Δήμητρα, κι ας μην ήσουν παρούσα.
Πρώτη μέρα της φωτογράφισης. Μπαίνω γύρω στις 10 το πρωί στο λόμπι του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρεταννία. Η Μυρτώ Αλικάκη, η Ναταλία Σουίφτ, η Λένα Παπαληγούρα και η Marshaux κάνουν ποδαρικό. Στο ballroom βρίσκεται σύσσωμη η ομάδα μας. Λάπτοπ, καφές, κρουασάν, επιφωνήματα άγχους, αλλά και πειράγματα και γέλια. Ανεβαίνω στον πρώτο όροφο, όπου έχει στηθεί το δεύτερο στρατηγείο μας, μοιρασμένο σε τρία δωμάτια. Στο 106 το μακιγιάζ, στο 122 τα ρούχα και ακριβώς δίπλα, στο 123, τα μαλλιά. Από τα δωμάτια έχουν αφαιρεθεί τα κρεβάτια και έχει απλωθεί η πραμάτεια του styling και του grooming. Στους τοίχους έχουν κολληθεί φωτογραφίες των 31 ανθρώπων οι οποίοι θα φωτογραφηθούν και δίπλα τους πιθανά looks για τον καθένα. Ιωάννα Δανιήλ, παραγωγός με «Π» κεφαλαίο!
Να και η Λένα Κιτσοπούλου! Μας λέει ότι το προηγούμενο βράδυ άκουγε Φουρέιρα για να μπει στο πνεύμα, μια και θα φωτογραφηθεί μαζί της. Με τον Βλάση ανταλλάσσουμε συνωμοτικά βλέμματα για την απρόβλεπτη συνύπαρξη που στήσαμε. Έρχεται και η Ελένη. Είναι η χαρά -και η ομορφιά- της ζωής. Συστήνεται στη Λένα: «Πόσο χαίρομαι που θα φωτογραφηθώ μαζί σας!» της λέει. Μερικά κλικ ακόμα και φτάνει 3 η ώρα. Καταφτάνει ο Marios Schwab, κρατώντας στα χέρια του ρούχα Zeus+Δione, και λίγο μετά η Αγγελική Παπούλια. Εμφανίζεται ο Ευθύμης Φιλίππου και για καλή μας τύχη τα τρία δωμάτια είναι κατειλημμένα, οπότε στήνουμε κουβέντα μαζί του. Είναι μία εβδομάδα πριν από τα Όσκαρ, μας αφηγείται ιστορίες από τελετές στις οποίες έχει παρευρεθεί και κάνει προγνωστικά.
Σε λίγο, η λήψη των τριών τους γίνεται με prop γλυκά του Αστέριου Κουστούδη, τα οποία -δυστυχώς και ευτυχώς- τα καταναλώνουμε στη συνέχεια. Ο Κωστής Μαραβέγιας, που έχει έρθει εν τω μεταξύ, αποφεύγει αυτόν τον βελούδινο κορμό με γκανάς, γιατί είναι βίγκαν. Η Βίκυ Παπαδοπούλου, περπατώντας στον διάδρομο, θυμάται τα γυρίσματα από τη σειρά Δυο μέρες μόνο. Ο Μιχάλης Λεβεντογιάννης καπνίζει στο μπαλκόνι. Η λήψη τους είναι από τις πιο διασκεδαστικές. Γίνεται στο πιάνο, με τη Βίκυ να κάθεται πάνω στην ουρά, τον Κωστή να ψευτοπαίζει και να ψευτοτραγουδάει, τον Μιχάλη να βοηθά τη Βίκυ στα ανέβα-κατέβα κι εμάς να τους χαζεύουμε πίσω από την κάμερα του Πάνου Δάβιου. Έχει νυχτώσει. Ανεβαίνω ξανά στον πρώτο όροφο και στον διάδρομο συναντάω τον άρτι αφιχθέντα από το αεροδρόμιο Γιάννη Στάνκογλου. Έχει τσιμπιδάκια στα μαλλιά καθώς προετοιμάζεται για τη φωτογράφιση και στο χέρι κρατάει το ουίσκι του. Δεν κρατιέμαι και γελάω που τον βλέπω έτσι. «Γελάς ε;» μου λέει. «Μόλις ήρθα από το Άμστερνταμ και μου βάλατε τσιμπιδάκια!». Μαζί του φωτογραφίζονται ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης και η Melia Kreiling, μια συντονισμένη παρέα με χιούμορ, στιλ και παλμό, μπροστά και πίσω από τον φακό.
Δεύτερη μέρα και λέμε καλημέρα από την προεδρική σουίτα στον τέταρτο όροφο, μεταξύ Ακρόπολης και Βουλής, με το φως της Αθήνας στα ωραιότερά του. Η Σία Κοσιώνη είναι παρούσα και, αν και βιαστική, δείχνει να απολαμβάνει την προετοιμασία και τα ρούχα. Μου εξηγεί ότι το διασκεδάζει όταν προκύπτει παρέκκλιση από τη «στολή» της ενημέρωσης. Με τη Μαρία Ναυπλιώτου γνωρίζονται και, πράγματι, το τανγκό τους στον φακό μοιάζει αρμονικό. Για τους τέσσερις άλλους φίλους μας, τον Άγγελο Φρέντζο, τον Γιώργο Καραμίχο, την Παυλίνα Βουλγαράκη και τον Good Job Nicky στήσαμε δείπνο με εδέσματα, κρασί και σαμπάνια. O Φρέντζος, με τη γνωστή αυτοσαρκαστική του διάθεση, δείχνει στον hair stylist μια φωτογραφία του Joaquin Phoenix, εξηγώντας του πώς θέλει τα μαλλιά του. Στα highlight η συζήτηση στο ανάκλιντρο, με τον Γιώργο να μας μιλάει για τη σχέση του με την πατρότητα, για τη ζωή στο Λος Άντζελες, για την αγάπη του για τη Νίσυρο.
O Χριστόφορος Παπακαλιάτης νιώθει πιο οικεία απ’ όλους μας στη Μεγάλη Βρεταννία και φαίνεται. Ο Ορέστης και η Κλέλια Ανδριολάτου ετοιμάζονται πιο γρήγορα απ’ όλους. Οι δυο τους λάμπουν ούτως ή άλλως – σαν (τυχερά) αστέρια. Η Μαρία Καβογιάννη μάς χαρίζει χιούμορ, χαρά και καλοσύνη. Θυμάται στιγμιότυπα από τα γυρίσματα των Εγκλημάτων και τα μοιράζεται μαζί μας. Ξεκαρδιζόμαστε. Φεύγει βιαστικά, γιατί τη φωνάζει ο Γιώργος Καραπέτης, να την ντύσει. Περπατάει στον διάδρομο με τα ρόλεϊ στα μαλλιά και τα χέρια της ανοιγμένα, σαν αγκαλιά. Αναρωτιέται φωναχτά, σαν ξωτικό που μόλις προσγειώθηκε στη γη, πού πάει! Θέλουμε να την αγκαλιάσουμε. Στον ίδιο διάδρομο συναντώ τη Χάρις Αλεξίου. Της ζητάω μια backstage ιστορία.Κάθεται σε μία από τις πολυθρόνες έξω από τα δωμάτια και μου αφηγείται την τελευταία σκηνή του Μαέστρο, της Προσευχής: «Είναι απόγευμα και σηκώνονται κάποια σύννεφα που αρχίζουν να παίρνουν χρώματα – μοβ, ροζ, πορτοκαλιά. Φωνάζω: “Αρχίστε το γύρισμα! Ο Θεός είναι μαζί μας!”. Πραγματικά σου λέω, ήταν ο Θεός μαζί μας εκείνη τη στιγμή». Θυμάται επίσης ένα στιγμιότυπο από συναυλία της: «Έκανα περιοδεία στην Ευρώπη και βρισκόμασταν στη Νυρεμβέργη. Μέσα στο θέατρο ήταν ένα ζευγάρι με το μωρό τους, μάλλον δεν είχαν πού να το αφήσουν. Κάποια στιγμή αυτό αρχίζει να κλαίει. Σταματάω την ορχήστρα, σταματάω το τραγούδι και το μωρό ακούγεται πολύ έντονα. Ξεκινάω ένα νανούρισμα. Στην αίθουσα πέφτει απίστευτη ησυχία κι εγώ με το μικρόφωνο λέω το νανούρισμα για το μωρό που σιγά σιγά σταματάει το κλάμα και αποκοιμιέται. Και τίθεται το ερώτημα: Συνεχίζουμε τη συναυλία ή όχι; Τελικά, το πήρε η μαμά του και έφυγαν χειροκροτούμενοι και συνεχίσαμε». Περνάει η ώρα με τις αφηγήσεις της και ξεχνιόμαστε. Μας διακόπτει ο Πέτρος Λαγούτης, που μόλις φτάνει, κι εκείνη σηκώνεται να τον αγκαλιάσει. Του έχει αδυναμία, λέει. Κι εμείς του έχουμε. Παρατηρώ τον Leon of Athens. Σκέφτομαι ότι είναι πιο στιλάτος και όμορφος από τον Ken. Μοιάζει να μη χρειάζεται styling, αλλά του κάνουμε.
Για κλείσιμο, τσιγάρο, κρασί και χάζι στην κατάφωτη νυχτερινή Βασιλίσσης Σοφίας από το μπαλκόνι του 106, με την Κόρα Καρβούνη και την Έλενα Τοπαλίδου. Αλησμόνητο νευρικό γέλιο με τον Βλάση Κωστούρο και τις κυρίες να μας κοιτάζουν σαστισμένες. Επαναφέρω την τάξη, ζητώντας από την Έλενα να μου διηγηθεί μια δυνατή backstage εμπειρία που θυμάται: «Αυτήν εδώ μαζί σας θα τη θυμάμαι πάντως», μου απαντά. Κι εμείς!
