Marco Mengoni: «Είναι σημαντικό να αγαπήσουμε τον εαυτό μας»

Πού έχεις πάει; Στην Αθήνα φυσικά, αλλά και σε πολλά από τα νησιά σας· στην Πάτμο, στη Σαντορίνη, στην Πάρο, στην Αντίπαρο. Τρελαίνομαι για τη χωριάτικη σαλάτα. Με το που θα μπει η άνοιξη, σχεδόν καθημερινά το γεύμα μου περιλαμβάνει χωριάτικη. Τη φτιάχνω μόνος μου, είναι σπιτική! Το μόνο πρόβλημα είναι ότι εδώ στην Ιταλία δεν μπορώ να βρω την αυθεντική φέτα.

Τελευταία ακούω συνέχεια στο Spotify την τριλογία Materia. Κατάφερες να φτιάξεις ένα πλούσιο μουσικό ταξίδι, που μοιάζει να περιέχει τους ήχους όλου του κόσμου, αλλά και τις πιο ουσιαστικές σου σκέψεις για τη ζωή. Πώς αισθάνεσαι που ένα τόσο προσωπικό project φτάνει στο τέλος του; Τι σου αφήνει; Νιώθω μια μικρή λύπη γιατί, όπως καταλαβαίνεις, ήταν ένα project στο οποίο αφιέρωσα όλη μου την ενέργεια τα τελευταία χρόνια. Η ιδέα γι’ αυτή την τριλογία γεννήθηκε όταν αποφάσισα να αρχίσω ξανά τις σπουδές μου στο πανεπιστήμιο. Το ξέρεις ότι σπουδάζω Ψυχολογία, έτσι; Είμαι κοντά στο πτυχίο. Ένα από τα πρώτα μαθήματα ήταν η Ανθρωπολογία, στην οποία βούτηξα ολόκληρος. Πήρα πολύτιμες γνώσεις και είδα να ανοίγεται μπροστά μου ένας κόσμος με πολλά νοήματα. Ένιωσα την ανάγκη να φτιάξω μια μουσική τριλογία όπου θα περιγράφω στον κόσμο την πορεία της ζωής και της καριέρας μου τα τελευταία 13 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά, και είμαι χαρούμενος γιατί νομίζω ότι το κοινό πήρε τα μηνύματα που ήθελα να στείλω.

Τι μηνύματα ήταν αυτά; Ω, Θεέ μου! Είναι τόσο πολλά! Μιλάμε για 37 τραγούδια. Το σημαντικό μήνυμα είναι πολύ απλό. Πιστεύω ακράδαντα ότι στη ζωή ό,τι δώσεις αυτό θα πάρεις πίσω. Σε εκείνον που θα δώσει αρνητική ενέργεια, θα του επιστραφεί. Τελικά, η μόνη αλήθεια είναι αυτή που πιστεύουμε εμείς για τον εαυτό μας. Αν λοιπόν αγαπήσουμε και εκτιμήσουμε το ον που είμαστε, τότε δεν μπορούμε να πληγώσουμε ούτε εμάς ούτε τους γύρω μας. Ακούγεται κάτι πολύ απλό και στο τέλος της ημέρας είναι απλό να αγαπάς τον εαυτό σου. Ίσως πολύ απλό για κάποιους, γι’ αυτό και δεν θέλουν να το πιστέψουν. Μιλάω εμπειρικά, γιατί το είδα να συμβαίνει στη δική μου ζωή.

Τι είδες; Είδα ότι τη στιγμή που όντας κολλημένος σε έναν τρόπο σκέψης αρχίσεις να κατανοείς την υπέροχη πλευρά του εαυτού σου, πόσο ξεχωριστός και μοναδικός είσαι, τότε είναι που θα ξυπνήσουν όλες οι δυνατότητες μέσα σου, οι οποίες θα σου δώσουν τη δύναμη για τις πιο μεγάλες αλλαγές. Τα κομμάτια και των τριών δίσκων δίνουν ακριβώς αυτό το μήνυμα. Ειδικά το τελευταίο άλμπουμ θέλησα να το ονομάσω «πρίσμα», γιατί πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι ακριβώς αυτό. Όπως το πρίσμα έχει την ικανότητα να διασπά το φως και να φανερώνει τα χρώματα που το αποτελούν, έτσι και εμείς έχουμε τη δυνατότητα να απορροφάμε εμπειρίες, να τις φιλτράρουμε και να τις διασπάμε, προκειμένου να αναλύσουμε κάθε πιθανότητα, κάθε νόημα. Ο άνθρωπος έχει ένα πολύτιμο εργαλείο στη διάθεσή του: τη συνείδηση. Έχουμε το μεγάλο δώρο να μπορούμε να αναλύουμε. Όπως το πρίσμα αναλύει μια φωτεινή δέσμη λευκού φωτός στα χρώματα του φάσματός της, έτσι κι εμείς αναλύουμε όλες τις σκέψεις πίσω από ένα γεγονός. Μου αρέσει πολύ να αναλύω τα πράγματα. Δουλεύω πολύ με τον ψυχολόγο μου τα τελευταία επτά χρόνια πάνω στις σκέψεις μου και το μεγάλο μάθημα που πήρα είναι η συνειδητοποίηση ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο στη ζωή.

Τώρα που μίλησες για το πρίσμα, ήρθε στο μυαλό μου η σημαία του ουράνιου τόξου, σύμβολο της διαφορετικότητας και της υπερηφάνειας της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, την οποία σήκωσες ψηλά στη Eurovision. Μεγάλο μέρος των θαυμαστών σου ανήκει σ’ αυτή την κοινότητα. Με τι τρόπο νιώθεις να ταυτίζεσαι μαζί τους; Η περηφάνια είναι μια λέξη που αγαπώ και μακάρι μέσω της μουσικής ή της στάσης μου να δίνω το μήνυμα ότι ο καθένας πρέπει να νιώθει περήφανος γι’ αυτό που είναι. Αποφάσισα να σηκώσω αυτή τη σημαία γιατί περιγράφει την κοινωνία μας, κι εγώ ζω μέσα σ’ αυτή την κοινωνία. Είναι ένα σύμβολο αποδοχής, πολύ δυνατό. Ίσως ακουστεί παράξενο αυτό που θα πω, αλλά πιστεύω ότι όλοι είμαστε μειονότητες μ’ έναν τρόπο. Όλοι ανήκουμε σε μια μειονότητα, μέσα στην οποία ο καθένας μας είναι μοναδικός, με τις δικές του απόψεις για τη ζωή, οι οποίες μπορεί να διαφέρουν, αλλά αυτή είναι η ομορφιά του κόσμου. Υπάρχουν δύο λέξεις πολύ σημαντικές: κατανόηση και αποδοχή. Αν βαδίσουμε μ’ αυτές, θα ζούμε πιο ελεύθερα.

Ένιωσες ποτέ να μην μπορείς να ζεις ελεύθερα; Σίγουρα, αλλά έχω το δώρο της μουσικής. Μέσω της μουσικής ζω ελεύθερα. Μου αρέσει πολύ το Born Free της Tina Turner τώρα που είπες για ελευθερία. Την αγαπώ την Turner.

Στα τελευταία σου τραγούδια μιλάς πολύ για φόβο, στρες, άγχος… Ναι, γιατί είμαι συχνά δέσμιος αυτών των άσχημων συναισθημάτων. Τελευταία άρχισα να κάνω διαλογισμό και με βοηθά πολύ. Έμαθα να αναπνέω. Πέρασα πολλά στην ιδιωτική μου ζωή το τελευταίο διάστημα και άρχισε να με κυριεύει το άγχος. Είμαι σε καλό δρόμο, το ξεπερνάω, κυρίως γιατί κάνω μια δουλειά που μου αρέσει. Η μουσική είναι το πάθος μου, αν και πολλές φορές δεν μου είναι εύκολο. Θέλω να πω, δεν είναι απλό να γράφεις ένα άλμπουμ και να εκθέτεις τις πιο βαθιές σου σκέψεις ή να ανεβαίνεις σε μια σκηνή με χιλιάδες κόσμο από κάτω και να πρέπει να μοιραστείς μαζί τους συναισθήματα. Δεν είναι εύκολο να ζεις ως δημόσιο πρόσωπο, αλλά είναι κάτι που επέλεξα, επομένως παίρνω την ευθύνη. Προσπαθώ όμως να προστατεύσω την ιδιωτικότητά μου γιατί, ξέρεις, έχω και μια μαμά την οποία θέλω να προστατεύσω από τυχόν κακόβουλα σχόλια.

Τι κάνεις όταν δεν είσαι στη σκηνή; Μου αρέσει να παίζω τένις. Μου αρέσουν τα ταξίδια. Θα μπορούσα να ταξιδεύω συνέχεια.

Το φθινόπωρο θα ταξιδέψεις σε όλη την Ευρώπη για συναυλίες. Πώς βιώνεις το άνοιγμα σ’ ένα διεθνές κοινό που ήρθε μετά την επιτυχία σου στη Eurovision; Είναι απίστευτο γιατί, ενώ τραγουδάω στα ιταλικά, έχουν αγαπήσει τα τραγούδια μου άνθρωποι που μπορεί να μην καταλαβαίνουν ούτε έναν στίχο! Λένε ότι νιώθουν την ενέργεια της μουσικής και αυτό είναι σπουδαίο για μένα. Μακάρι να μπορούσα να μεταφράσω στα αγγλικά όλα μου τα κομμάτια, ώστε να μπορούν όλοι να τα τραγουδήσουν. Ήδη από την πρώτη μου συμμετοχή στη Eurovision, πριν από δέκα χρόνια, άνοιξε για μένα η πόρτα σ’ ένα ευρύτερο κοινό και με τη φετινή μου συμμετοχή αυτή η πόρτα μεγάλωσε. Νιώθω συγκίνηση που το συναίσθημα που μεταφέρω μπορεί να μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, να αγγίξει διαφορετικές κουλτούρες. Τώρα νιώθω και πιο ώριμος να διαχειριστώ αυτό το άνοιγμα στην καριέρα μου. Παλιότερα ήμουν πιο νευρικός, πιο φοβικός. Τώρα είμαι πιο σίγουρος για τον εαυτό μου, κυρίως γιατί σκέφτομαι μόνο το σήμερα και όχι το μετά. Με βοηθάει να ζω στο τώρα, κυρίως γιατί συνειδητοποιώ ότι είμαι ζωντανός. Για σκέψου πόσο σημαντική είναι αυτή η συνειδητοποίηση.

Πιάνω συχνά τον εαυτό μου να χαζεύω το Instagram σου, όχι μόνο για να δω αν έβγαλες κάποιο νέο τραγούδι, αλλά για να πάρω ιδέες από τα ρούχα που φοράς. Έχεις ένα μοναδικό ένστικτο γύρω από τη μόδα. Σε ευχαριστώ που το λες. Είμαι Ιταλός, πώς γίνεται να μη μου αρέσει η μόδα; Κυρίως θα έλεγα ότι μου αρέσει η αισθητική, η έννοια του ωραίου. Η μόδα είναι ένα βασικό εργαλείο της δουλειάς μου, αν σκεφτείς ότι μέσω των ρούχων που επιλέγω μπορώ να φτιάξω μια εικόνα που θα εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο συναίσθημα, το συναίσθημα της μουσικής μου. Φέτος για τη συμμετοχή μου στο San Remo και στη Eurovision δουλέψαμε πολύ γύρω από αυτό με την Donatella Versace, την οποία εκτιμώ πολύ. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι μέσω των ρούχων είναι σαν να φτιάχνω κάθε φορά την εικόνα ενός διαφορετικού Marco που ταιριάζει μέσα στο σύμπαν του κάθε τραγουδιού.

Η εικόνα είναι πιο σημαντική από το ταλέντο για έναν pop star; Σίγουρα χρειάζονται και τα δύο! Η εικόνα ντύνει το ταλέντο και ο συνδυασμός τους μπορεί να απογειώσει το αποτέλεσμα.

Έβλεπα παλαιότερες συνεντεύξεις σου, στις οποίες έλεγες ότι είχες ανασφάλεια με την εικόνα σου. Ακόμα νιώθω ανασφάλεια με την εικόνα μου.

Μπορείς να μου εξηγήσεις πώς ένας αντικειμενικά πολύ όμορφος άνδρας μπορεί να νιώθει έτσι; Νομίζω ότι είναι κομμάτι της προσωπικότητάς μου να νιώθω ανασφάλεια με την εικόνα μου. Πριν από περίπου 15 χρόνια ζύγιζα 110 κιλά. Αυτή η εικόνα του εαυτού μου, όσο διαφορετική και να είναι από τη σημερινή, ακόμα κυριεύει τη σκέψη μου. Είναι πάντα μπροστά μου όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Νομίζω ότι είναι κάτι που ξεπερνάω σταδιακά. Τις προάλλες, ας πούμε, βρέθηκα σ’ ένα τηλεοπτικό σόου και φόρεσα βερμούδα! Ήταν άθλος για μένα, γιατί πάντα θεωρούσα ότι έχω άσχημα πόδια. Είπα μέσα μου: «Δεν με νοιάζει! Αν δεν σας αρέσουν τα πόδια μου, αλλάξτε κανάλι!». Στη Eurovision φέτος επέλεξα σκόπιμα να φορέσω αμάνικο μπλουζάκι, που θα άφηνε γυμνά τα χέρια μου. Ήταν μια εικόνα του εαυτού μου που αποτυπώνει μια τεράστια διαδικασία, μια μεγάλη διαδρομή που έχω κάνει με το σώμα και την εμφάνισή μου. Είναι ο προσωπικός μου αγώνας να αγαπώ τον εαυτό μου και να μη ζω με καμία ενοχή.

Να μια ωραία φράση για να κλείσουμε την κουβέντα μας. Πράγματι. Είναι σημαντικό να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Είναι μια μεγάλη διαδρομή, αλλά μπορεί να σε κάνει πολύ ευτυχισμένο στο τέλος της ημέρας.

*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο τεύχος Ιουλίου/Αυγούστου της Vogue Greece.