Ξεκινάω με τις απαραίτητες συστάσεις: Το 2015 και μέσα στα χρόνια της βαθιάς κρίσης, η Ελένη Βαρβιτσιώτη βρισκόταν στις Βρυξέλλες ως ανταποκρίτρια του ΣΚΑΪ και της Καθημερινής. Την εποχή που η χώρα μας φιγουράριζε στα πρωτοσέλιδα του πλανήτη, η ίδια εργαζόταν στον τόπο του «εγκλήματος». Κάπου τότε, με τη συνάδελφό της Βικτώρια Δενδρινού αποφάσισαν να γράψουν ένα βιβλίο βασισμένο σε 230 ώρες off the record συνεντεύξεων με 95 πρωταγωνιστές των γεγονότων που σημάδεψαν την Ελλάδα από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Ιούλιο του 2015. Το βιβλίο Η τελευταία μπλόφα κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2019 και έγινε best seller. Σήμερα η Ελένη είναι ανταποκρίτρια των Financial Times στην Αθήνα, καλύπτοντας Ελλάδα και Κύπρο, και παράλληλα σχολιάστρια στο δελτίο ειδήσεων του AΝΤ1.
Κάποια χρόνια πριν, αν δεν κάνω λάθος τον χειμώνα του 2017, την είχα συναντήσει μαζί με κοινούς φίλους σε ένα αθηναϊκό μπαρ. Βρισκόταν στην Ελλάδα «σκαστή» από τις Βρυξέλλες, για να καταψύξει τα ωάριά της – άγνωστη διαδικασία τότε για τους περισσότερους. Δεν είχα καταλάβει ακριβώς περί τίνος επρόκειτο, αλλά επειδή μου έδωσε την εντύπωση ενός ανθρώπου ευφυούς, τολμηρού και πρωτοπόρου, θεώρησα ότι έκανε κάτι σωστό. Είχα δίκιο.
Σήμερα, που πλέον η κρυοσυντήρηση ωαρίων βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα γυναικών άνω των 30, η Ελένη ήταν η πρώτη που σκέφτηκα για να συζητήσουμε πάνω σ’ αυτό το θέμα. Της τηλεφώνησα διστακτικά, με τον φόβο ότι ίσως παραβιάζω κάτι προσωπικό της. «Εννοείται!» μου απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη. «Ας μιλάμε λίγο ανοιχτά, επιτέλους! Είναι σημαντικό να γίνεται μια δημόσια συζήτηση πάνω στην κρυοσυντήρηση των ωαρίων και, προς Θεού, να μην είναι ταμπού. Κάθε γυναίκα πρέπει να είναι ενήμερη για το ότι έχει αυτή τη δυνατότητα με τους τάδε κινδύνους και το δείνα κόστος, ώστε να μπορεί να επιλέξει αν θέλει να το κάνει ή όχι. Να μην ντρέπεται να μιλήσει γι’ αυτό στους γονείς, στον σύντροφο, στις φίλες της. Όπως μιλάμε για το τεστ ΠΑΠ και την πρόληψη του καρκίνου, ας μιλήσουμε επιτέλους και για την πρόληψη της αναπαραγωγής». Συναντηθήκαμε λοιπόν και στην παρακάτω συζήτηση δεν έκανα παρά τον δικηγόρο του διαβόλου. Πέταξα πάνω της κάθε ταμπού, φόβο και υστεροβουλία που κυκλοφορεί εκεί έξω γύρω από το θέμα της κρυοσυντήρησης ωαρίων, επειδή ακριβώς γνώριζα ότι μπορεί να τα αποκρούσει και να νικήσει αυτή τη μορφή συντηρητισμού. Σκοπός της συνέντευξης; Αν μπορεί η Ελένη να μιλήσει για τις επιλογές της χωρίς να ντρέπεται, να μπορέσει έστω και μία άλλη γυναίκα να το πράξει.
Ελένη, ας ξεκινήσουμε από τη συνεργασία σου με τους Financial Times. Πώς είναι;
Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία, γιατί στην ουσία προβάλλω την Ελλάδα στον υπόλοιπο κόσμο. Πολύ διαφορετικό από το να γράφεις σε ένα ελληνικό μέσο, του οποίου οι αναγνώστες γνωρίζουν τι συμβαίνει και καλύπτεις την επικαιρότητα μέρα με τη μέρα. Τώρα ο αναγνώστης μου μπορεί να βρίσκεται στη Σιγκαπούρη, στο Μουμπάι, στη Ρουάντα… κι εγώ προσπαθώ να σκεφτώ τι έχει νόημα γι’ αυτόν να διαβάσει. Επίσης δουλεύω σε μια εφημερίδα που έχει ανταποκριτές και συνεργάτες σε όλα τα μέρη του κόσμου, με τους οποίους επικοινωνώ. Έτσι τα άρθρα μας συνδυάζουν τις γνώσεις πολλών και διαφορετικών ανθρώπων και είναι πιο σφαιρικά.
Από πλευράς συγγραφής ετοιμάζεις κάτι;
Όχι. Ίσως επειδή δεν είμαι έτοιμη ακόμα. Η τελευταία μπλόφα ήταν μια εξουθενωτική εμπειρία, καθώς δεν σταμάτησα να δουλεύω συγχρόνως στην Καθημερινή και στον ΣΚΑΪ. Δεν είχα κενό ούτε μία μέρα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Έπαθα burn out. Σκέψου ότι από τότε δεν το έχω ξανανοίξει.
Ήταν μια δημιουργική περίοδος και η επιτυχία που έκανε το βιβλίο σε αποζημίωσε, φαντάζομαι.