«Ήμουν ένα κανονικό παιδί, που του άρεσε να αθλείται. Είχα αθλητικό σώμα, έτρεχα σαν διάβολος, δεν στεκόμουν πουθενά. Σχολείο πήγα στο Κολλέγιο, αλλά δεν έγινα ποτέ το κλασικό κολεγιόπαιδο. Το χρωστάω στους γονείς μου αυτό. Θυμάμαι τους συμμαθητές μου να πηγαίνουν διακοπές στη Μύκονο κι εγώ να περνάω τα καλοκαίρια με τους παππούδες μου στον Νέο Κόσμο και στο χωριό. Στο χωριό μου στη Λακωνία, ξέρεις, έχουμε ελιές και βγάζουμε τρομερό λάδι. Μια τρελή σκέψη που κάνω είναι σε λίγα χρόνια, που θα αποσυρθώ από το τένις, να ασχοληθώ επαγγελματικά με την παραγωγή ελαιολάδου και να το εξάγω. Οι ξένοι τρελαίνονται για το λάδι μας!»
H αγαπημένη σας Serena Williams είχε πει ότι ελπίζει να μπορέσει να γίνει κάτι μεγαλύτερο από το τένις, ένα σύμβολο. Νιώθετε το ίδιο;
«Η Serena για μένα είναι η καλύτερη αθλήτρια που έχει περάσει ποτέ παγκοσμίως. Αθλήτρια, όχι απλώς τενίστρια. Είναι πολύ σημαντικό να σε θυμάται ο κόσμος ως μια καλή αθλήτρια, αλλά πιο σημαντικό για μένα είναι να σε θυμούνται και ως έναν καλό άνθρωπο. Κοίτα. Μη λέμε ψέματα. Οι αθλήτριες του επιπέδου που συναγωνίζομαι είναι όλες “killers”. Δεν επιβιώνεις αλλιώς. Κι εγώ είμαι “killer” όταν μπαίνω στον αγώνα. Έχω σπάσει ρακέτες, έχω κλάψει, μου έχει γυρίσει το μάτι από θυμό. Ο προπονητής μου, βέβαια, μου λέει: “You are too nice, Maria!”. Έχω υπάρξει τρομερά απαιτητική μ’ εμένα, αλλά κατάλαβα ότι όσο πιο καλός είσαι με τον εαυτό σου, τόσο καλύτερο αποτέλεσμα θα φέρεις».
Σας εγκλώβισε ποτέ η σκέψη “πρέπει να είμαι η καλύτερη”;
«Φυσικά. Όταν έφτασα στο νούμερο 3 της παγκόσμιας κατάταξης, είπα μέσα μου: “Πώς θα το διατηρήσω τώρα αυτό; Μόνο προς τα πάνω μπορώ να πάω”. Παρέλυσα. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ την πίεση. Πάθαινα κρίσεις πανικού στο γήπεδο, έκλαιγα, δεν μπορούσα να φάω και να κοιμηθώ σωστά. Με μαστίγωνα. Ευτυχώς, με την ψυχοθεραπεία –κάνω από το 2018– και την αγάπη των δικών μου ανθρώπων, της οικογένειάς μου, των φίλων μου, του αγοριού μου του Κωνσταντίνου, μπόρεσα να ξεπεράσω αυτή τη φάση. Η διατήρηση της υγείας στη σκέψη μου είναι πάνω απ’ όλα για μένα. Αυτό το άθλημα είναι 70% σκέψη και 30% σωματική δύναμη. Ο τρόπος που το προσεγγίζεις είναι περισσότερο διανοητικός και χρειάζομαι καθαρό μυαλό. Αποδέχτηκα ότι η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, γι’ αυτό είναι ωραία. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να απολαμβάνεις τις στιγμές. Η συμβουλή της μητέρας μου πάντα ήταν: “Μαρία, κάνε ό,τι κάνεις, αλλά να το απολαμβάνεις κιόλας”. Είμαι σ’ ένα στάδιο που επιδιώκω κυρίως τη χαρά. Τώρα που το φιλοσοφώ, αυτό που μου έμαθε το τένις είναι να μην είμαι πολύ σκληρή με τον εαυτό μου».
