Ο Μίλτος Τεντόγλου ξεκινάει με φόρα για ένα ακόμα μετάλλιο στο Παρίσι

Φαντάζομαι ότι ο Βαγγέλης Παπανίκου αισθάνεται περήφανος για το πολύτιμο «εύρημά» του; Έχετε κρατήσει επαφή;

Φυσικά, έχουμε επαφή τις λίγες ημέρες που πηγαίνω στα Γρεβενά, αλλά και κατά τη διάρκεια της σεζόν πάντα θα βρει χρόνο να μου στείλει ένα μήνυμα, να μου ευχηθεί καλή επιτυχία. Ως χαρακτήρας είναι πολύ σεμνός, οπότε δεν νομίζω ότι εξωτερικεύει την περηφάνια του για την ιδέα που είχε τότε.

Με τον τωρινό προπονητή σου, που ειδικεύεται στα άλματα, τον Γιώργο Πομάσκι, πώς είναι η σχέση σας;

Πολύ δυνατή. Στηρίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και στον επαγγελματισμό. Είναι από τους ανθρώπους που εμπιστεύομαι, γιατί έχω πειστεί ότι θέλει πάντα το καλό μου και την εξέλιξή μου. Ειδικά όταν ήμουν πιο νέος και μόλις είχα κατέβει στην Αθήνα, μου συμπεριφερόταν σαν πατέρας και με βοήθησε απίστευτα.

Όταν ένας αθλητής βρίσκεται στο δικό σου επίπεδο, η σχέση με τον προπονητή του πρέπει να είναι η πιο κοντινή της ζωής του. Το επιβεβαιώνεις ή το διαψεύδεις;

Ειδικά στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, πόσω μάλλον στα ατομικά αγωνίσματα, αυτή η σχέση είναι όντως το άλφα και το ωμέγα. Είναι σχέση ζωής και δεν είναι τυχαίο ότι πάντα δίπλα σε πολύ πετυχημένους αθλητές βρίσκονται οι σημαντικότεροι προπονητές και οι σχέσεις τους είναι πολυετείς και δοκιμασμένες.

Μίλτο, πώς είναι να αισθάνεται ένα έθνος ολόκληρο τόσο μεγάλη περηφάνια για εσένα; Πώς το βιώνεις αυτό; Εκτός από τα θετικά συναισθήματα που σίγουρα υπάρχουν, νιώθεις ευθύνη ή βάρος;

Όσοι είναι πολύ κοντά μου γνωρίζουν καλά την απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Αντιλαμβάνομαι την αγάπη του κόσμου και την εκτιμώ, καθώς επίσης την αυξανόμενη αναγνωρισιμότητα – που δεν με τρελαίνει, όπως έχουν καταλάβει όλοι. Δεν αισθάνομαι όμως σχεδόν ποτέ βάρος ή ευθύνη απέναντι στους άλλους, παρά μόνο απέναντι στον εαυτό μου και στον προπονητή μου. Θέλω να αποδείξω ότι η προσπάθειά μας δεν πήγε χαμένη.

Η οικογένειά σου πώς σε πλαισιώνει και πώς αισθάνεται για σένα;

Η οικογένειά μου, η μητέρα μου, ο πατέρας μου και η αδερφή μου, είναι πάντα δίπλα μου. Και όσο κι αν δεν τους το δείχνω, είναι κάτι που εκτιμώ και αναγνωρίζω.

Πριν από λίγους μήνες, μετά τη διάκρισή σου στη Γλασκόβη, σε ευχαρίστησε ο πρωθυπουργός της χώρας με δηλώσεις του. Λίγες ώρες πριν, είχες πει ότι, παρά την πρωτιά σου, ήταν ένας από τους χειρότερους αγώνες σου, γιατί δεν σου αρέσει να αγωνίζεσαι πρωί και αδιαφορείς για το χρυσό μετάλλιο. Ισχύει;

Πάντα ήμουν αθλητής των μεγάλων αγώνων. Η καλύτερη στιγμή σε όλο αυτό που κάνω είναι οι ίδιοι οι αγώνες. Ο κόσμος γνωρίζει πώς εκφράζομαι και δεν με παρεξηγεί. Δεν ήθελα να δείξω αλαζονεία και αδιαφορία για το χρυσό μετάλλιο, αλλά να τονίσω ότι δεν ευχαριστήθηκα τον αγώνα. Όλοι οι αθλητές είχαν επηρεαστεί από την ώρα που έγινε, εξ ου και οι χαμηλές επιδόσεις μας. Η αλήθεια είναι ότι προτιμώ να χάσω έναν αγώνα κάνοντας 8.60 παρά να κερδίσω έναν άλλον με 8.15.

Μίλησέ μου για την περίοδο που διανύεις τώρα, της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πώς είναι το πρόγραμμα και η ψυχολογία σου;

Δεν διαφέρει και πολύ από τις προετοιμασίες των προηγούμενων ετών. Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τον Ιούνιο στη Ρώμη, περίπου 45 ημέρες πριν από τους Ολυμπιακούς, με βοήθησε να ανεβάσω ρυθμό. Η ψυχολογία μου είναι οκέι, όπως πάντα.

Ποιο είναι το κίνητρο που σε ωθεί να κάνεις πρωταθλητισμό;

Αυτή ίσως είναι η καλύτερη ερώτηση μέχρι τώρα, που όμως δεν έχει εύκολη απάντηση. Σίγουρα ένα κίνητρο πλέον είναι οι μεγάλες επιδόσεις. Τα τελευταία δύο χρόνια σκέφτομαι ότι θέλω να φτάσω το 8.75. Παράλληλα θέλω να είμαι υγιής.

Ποιες είναι οι αγαπημένες σου «εξωσχολικές» δραστηριότητες; Όταν δεν προπονείσαι, τι σου αρέσει να κάνεις;

Να περνάω ώρες στο pc παίζοντας games, ένα καλό ασιατικό φαγητό σε κάποιο ήσυχο εστιατόριο -σίγουρα όχι στο κέντρο της Αθήνας-, ένα χαλαρό σινεμά, μια ψαγμένη σειρά. Απλά πράγματα.

Απ’ όλες τις θυσίες που κάνεις -εσύ και ο κάθε αθλητής του επιπέδου σου-, ποια σου στοιχίζει περισσότερο; Αν υπήρχε ένας κανόνας, μια συνήθεια που θα ήθελες να εξαιρεθεί, ποια θα ήταν αυτή;

Πλέον δεν αισθάνομαι ότι θυσιάζω κάτι. Είμαι τυχερός που ασχολούμαι με αυτό που μου αρέσει και εισπράττω την εκτίμηση του απλού κόσμου, χωρίς να κάνω και κάτι φοβερό. Πραγματικοί ήρωες είναι οι συνομήλικοι ή μικρότεροί μου που κάνουν δύο και τρεις δουλειές, που ξυπνούν τα χαράματα. Αυτό που θα άλλαζα σίγουρα είναι η δημοσιότητα, που δεν μου αρέσει καθόλου. Νοσταλγώ τις εποχές που έβγαινα έξω και δεν με αναγνώριζε κανείς

Αντίστοιχα, ποια είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή σου;

Η εκτίμηση του απλού κόσμου και κυρίως των παιδιών.

Υπάρχει μια στιγμή στην αθλητική καριέρα σου που να ξεχωρίζεις ως τη σημαντικότερη για εσένα;

Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσω, αλλά σίγουρα ο περσινός τελικός στο Παγκόσμιο της Βουδαπέστης θα μου μείνει για πάντα. Ήταν αγώνας υψηλού επιπέδου και είχε σασπένς.

Πού θα ήθελες να φτάσεις; Ποιος είναι ο ψηλότερος στόχος σου;

Μια επίδοση κοντά στο 8.75 και να μη χάσω ποτέ την όρεξή μου γι’ αυτό που κάνω και για τους αγώνες.