H Stella McCartney είχε πει: «Δυστυχώς, ο όρος “eco” όταν μιλάμε για μόδα παραπέμπει σε άχρωμα, υπερμεγέθη ρούχα, απογυμνωμένα από κάθε έννοια στιλ». Η Βρετανίδα σχεδιάστρια, δημιουργός ενός από τα πρώτα brands ταυτισμένα με τη λεγόμενη ηθική μόδα, θεωρεί ότι αυτό είναι ένα στερεότυπο που πρέπει πλέον να καταρριφθεί. Πολύ περισσότερο όταν η ηθική μόδα αρχίζει να συνυπάρχει με έννοιες όπως πολυτέλεια, επιθυμία, ομορφιά. Η online βιώσιμη μόδα σε μια σειρά από glossy, witty, εναλλακτικά ή mainstream sites καταρρίπτει αυτόματα τη δικαιολογία ότι δεν μπορούμε να έχουμε άμεση πρόσβαση σε κομψά ρούχα με ηθικό υπόβαθρο. Η κριτική στάση, η γνώση και η κοινωνική ευαισθησία αποτελούν το μέγα ζητούμενο της εποχής. Το διαπιστώνουμε όλο και πιο συχνά στις πασαρέλες, στα νέα brands, στον τρόπο που ζουν σταρ και influencers. Προσανατολιζόμαστε σε μια σοφιστικέ προσέγγιση, να καταναλώνουμε δηλαδή με προσοχή. Μια «Sex & the City» αντιμετώπιση της γκαρνταρόμπας, γεμάτης από πανάκριβα φορέματα με τις ταμπέλες ακόμα πάνω τους, που άλλοτε φάνταζε άπιαστο όνειρο, σήμερα μοιάζει παρωχημένη και επιπόλαιη. Πρόσφατα, η Emma Watson δεσμεύτηκε ότι θα αγοράζει ρούχα ή αξεσουάρ με την προϋπόθεση ότι θα τα φορέσει το λιγότερο τριάντα φορές.
Καθόλου τυχαία, έρευνες κατέταξαν τα ρούχα στην κορυφή της λίστας µε τα είδη που παράγονται υπό καθεστώς σύγχρονης δουλείας – µε τις γυναίκες να αποτελούν το 80% των εργαζοµένων στην απάνθρωπη αυτή βιοµηχανία. Ως προς το περιβαλλοντικό κόστος, η παραγωγή υφασµάτων εκλύει 1,2 δισεκατοµµύρια τόνους αερίων θερµοκηπίου ετησίως – περισσότερα από όσα οι διεθνείς πτήσεις και η ναυτιλία.
Η βιώσιµη µόδα µοιάζει πια συνειδητή επιλογή, και όχι µία ακόµα από τις προτάσεις της αγοράς. Το λανσάρισµα του Net Sustain από το net-a-porter ήρθε αµέσως µετά τα νέα ότι η βρετανική κυβέρνηση απέρριψε τα αιτήµατα του Environmental Audit Committee για τη συµµόρφωση των εµπόρων µόδας ως προς τις ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, την περιβαλλοντική καταστροφή και την υπερβολική κατανάλωση που συντελείται στη συγκεκριµένη βιοµηχανία. Συγκεκριµένα, η επικεφαλής του EAC, Mary Creagh, δήλωσε: «H βρετανική κυβέρνηση δεν συγχρονίζεται µε την κοινή γνώµη, που καταδικάζει το ότι 300.000 τόνοι ρούχων κάθε χρόνο στέλνονται για αποτέφρωση ή υγειονοµική ταφή». Την ίδια στιγµή, η γαλλική κυβέρνηση προχώρησε στην απαγόρευση της καταστροφής απώλητων ειδών.
