Ο Πάνος Κούτρας δεν χρειάζεται συστάσεις. Αν θες να τον γνωρίσεις καλύτερα, μπορείς να δεις τις ταινίες του, εκεί που συνηθίζει να εναποθέτει τα τελευταία –αρκετά– χρόνια τις σκέψεις του για την πολύπλοκη πραγματικότητα που ζούμε. Σε αυτή την πραγματικότητα προσπαθεί να δώσει σχήμα, μέσα από ιστορίες που έχουν καταφέρει να αγαπηθούν σφόδρα, εντός και εκτός συνόρων – από την Επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά, την Αληθινή ζωή, τη Στρέλλα και το Ξενία έως την πιο πρόσφατη, Dodo. H νέα δραμεντί, που έγραψε και σκηνοθέτησε με την ίδια αυθάδικα αφυπνιστική διάθεση που τον διακρίνει, αφού έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών, καταφθάνει εντός ολίγων ημερών στις ελληνικές αίθουσες, φέρνοντας στη μεγάλη οθόνη ένα παράξενο πουλί που έχει εξαφανιστεί από τον πλανήτη. Ένα φοβισμένο Dodo θα εισβάλει στην πολυτελή κατοικία μιας οικονομικά κατεστραμμένης ελληνικής οικογένειας, φέρνοντας τους ήρωες αντιμέτωπους με πολλές ανατροπές. «Βρίσκομαι ήδη στη διαδικασία συγγραφής της επόμενης ταινίας μου», μου λέει από το σπίτι του στο Παρίσι, πίνοντας μια γουλιά κόκκινο κρασί.
Να ρωτήσω γι’ αυτή τη νέα ταινία ή είναι νωρίς;
Δεν μπορώ να σου αποκαλύψω πολλά. Ούτε εγώ ξέρω ακόμη πού το πάω. Μπορώ να σου πω μόνο ότι έχει να κάνει με την όπερα. Αυτή την περίοδο, ένα από τα πολλά που κάνω είναι ότι προσπαθώ, επιτέλους, να ψηφιοποιήσω το αρχείο μου. Έπεσα πάνω στην πρώτη μικρού μήκους μου, που είχε να κάνει με την όπερα, και σκέφτομαι ότι είναι ωραία ιδέα να καταπιαστώ ξανά με αυτό το θέμα. Είναι κάτι που με συνοδεύει στη ζωή μου, γενικά. Ακόμα και στη Στρέλλα υπάρχει αναφορά στην Κάλλας και στην όπερα. Νιώθω να με ακολουθεί.

Πώς σου φάνηκε η ιδέα να ανέβει η Στρέλλα ως όπερα στη Λυρική και πώς στέκεσαι στις αντιδράσεις που προκλήθηκαν από το ότι σε πρώτο επίπεδο δεν επελέγη τρανς γυναίκα για τον πρωταγωνιστικό ρόλο;
Να ξεκαθαρίσω ότι δεν εμπλέκομαι στην παραγωγή, απλώς έδωσα τα δικαιώματα. Ως ιδέα μού φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα. Τώρα, σχετικά με το θέμα που προέκυψε, πιστεύω ότι όπως εγώ για να βρω τη Μίνα Ορφανού τότε έκανα έναν χρόνο κάστινγκ, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να ψάξουν και τώρα ένα άτομο εντός της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Επομένως, πιστεύεις ότι είναι απαραίτητη η queer εμπειρία στα queer έργα.