Ποιος θα (ξανά)δει το Love Αctually;

Κάπου θα την πετύχετε, δεν υπάρχει αμφιβολία. Οι μέρες ταιριάζουν πολύ στην ταινία Love Αctually με το all-star cast. Κι αν επιμένετε ότι την έχετε βαρεθεί, κάντε ένα τεστ στον εαυτό σας, μετρώντας χρόνο: πόσο μένει η ματιά σας στις σκηνές που έχουν αφήσει εποχή;

Δεν έχω σκοπό να το (ξανά)δω. Θέλω να πω ότι δεν είναι κάτι που θα συμπεριλάβω στο πρόγραμμα των ημερών, αν και το μόνο σίγουρο της φετινής –και κάθε– γιορτινής σεζόν είναι ότι οι προβολές του βρίσκονται προ των οθονών. Αν όμως τύχει να πέσω πάνω του, θα έχω φροντίσει να συνοδεύσω τις κλεφτές ματιές που θα ρίχνω every now and then με λίγο –ή περισσότερο– ζεστό mulled κόκκινο κρασί με αρκετά μπαχαρικά, αν όχι με ένα ποτήρι λευκό ή κόκκινο πόρτο – το οποίο προτιμώ με ένα μεσαίου μεγέθους παγάκι.

Έλεγα, λοιπόν, ότι δεν σκοπεύω να (ξανά)δω το Love Actually, την κλασική πλέον feel–good –αλλά και λίγο feel–bad σε κάποια σημεία, δεν συμφωνείτε;– rom–com ταινία, που σύμφωνα με κάποιους απλούς υπολογισμούς φέτος ενηλικιώνεται. Η επίσημη πρεμιέρα της έγινε στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο του 2003 και συνοδεύτηκε από ανάμεικτες κριτικές. Ένας από τους αγαπημένους μου κριτικούς κινηματογράφου, ο A. O. Scott, έγραφε τότε στους New York Times: «Το Love Actually είναι ένα δυσκολοχώνευτο χριστουγεννιάτικο pudding από το βρετανικό παιχνιδιάρικο εργοστάσιο, το οποίο είναι υπεύθυνο για κάποια αρκετά εύγευστα κατασκευάσματα, όπως το Four Weddings and a Funeral, το Notting Hill και το Bridget Jones’s Diary». Όμως, actually, το διεθνές κοινό είχε αντίθετη άποψη. Ή, τουλάχιστον, αυτό συμπεραίνει κανείς από τους αριθμούς, καθώς η ταινία κατέγραψε 246 εκατομμύρια δολάρια στο παγκόσμιο box office, ενώ την επόμενη χρονιά το DVD της –μέλη της Gen Z, μπορείτε να το Googlάρετε– εγκαταστάθηκε στο Νο 1 των ενοικιάσεων στα βρετανικά videoclubs.

Το Love Actually είναι η πρώτη ταινία όπου ο Richard Curtis, σεναριογράφος των τριών άλλων προαναφερόμενων ταινιών, κάθεται και στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Θυμάμαι τον γεννημένο στη Νέα Ζηλανδία Curtis, σε κάποια ανοιχτή συζήτηση, να εξηγεί ότι το Love Actually το εμπνεύστηκε από το Nashville (1975) και το Short Cuts (1993) του Robert Altman και ότι το πρώτο edit της ταινίας τού είχε φανεί ως «η τρίτη χειρότερη όλων των εποχών!».

Ποιος θα (ξανά)δει το Love Αctually;-1 — ©Alamy/Visual Hellas

1/2

Δεν αποκλείεται όλοι μας να διακρίνουμε κάποιο κομμάτι από ένα δικό μας βίωμα σε αυτή τη γλυκόπικρη αλυσίδα ιστοριών αγάπης μεταξύ φίλων, εραστών, συζύγων, συνεργατών και αντικειμένων πόθου στο χριστουγεννιάτικο Λονδίνο, στο Terminal 3 του αεροδρομίου Heathrow και στη γαλλική εξοχή. Κάποιο προσωπικό δεδομένο βασισμένο σε δικές μας ερμηνείες και επιθυμίες. Το σίγουρο είναι ότι το σταρ-καστ της ταινίας –Hugh Grant, Colin Firth, Emma Thompson, Alan Rickman, Keira Knightley (μόλις 18 ετών το 2003), Liam Neeson, Laura Linney, Rowan Atkinson (φίλος και συνεργάτης του Curtis από τα φοιτητικά έδρανα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης) και Chiwetel Ejiofor, μεταξύ τόσων άλλων– έδωσε ζωή σε ένα πάτσγουορκ χαρακτήρων και καταστάσεων όπου πολλά κλισέ επιβεβαιώνουν την ιστορική κυριαρχία τους. Δεν ξέρω για σας, αλλά οι δικές μου αγαπημένες σκηνές είναι εκείνες όπου ο λατρευτός Bill Nighy αφήνει πίσω τα αγαπημένα του σκούρα μπλε χειροποίητα κοστούμια για να φορέσει τα ροκ ρούχα τού απόλυτα πολιτικά μη ορθού Billy Mack – ρόλος που χάρισε στον πολύπλευρο Βρετανό ηθοποιό ένα βραβείο Bafta.

Τέλος πάντων, σε περίπτωση που τελικά τύχει να (ξανά)δω λίγο ή περισσότερο Love Actually κάποια στιγμή αυτά τα Χριστούγεννα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην περάσει από το μυαλό μου η σκέψη ότι πολλά έχουν αλλάξει τα τελευταία 18 χρόνια και ότι σε μια μετά #ΜeΤoo εποχή ο Colin (Kris Marshall) θα είχε, θέλω να ελπίζω, διαφορετική εξέλιξη στο Μιλγουόκι. Και, φυσικά, θα σκεφτώ ότι τα τελευταία 18 χρόνια έχουν φέρει και απώλειες, όπως τον θάνατο του Alan Rickman το 2016, και ότι σε έναν αντικατοπτρισμό της τέχνης πάνω στη ζωή, ο Liam Neeson –χήρος Daniel στο έργο– θα έχανε τη σύζυγό του και κόρη της Vanessa Redgrave, την ηθοποιό Natasha Richardson, λίγα χρόνια μετά το γύρισμα της ταινίας.

Στο μεταξύ, δεν μπορώ να πω ότι δεν διασκεδάζω με το ότι το Love Actually είναι γεμάτο από ασήμαντα πράγματα και πληροφορίες, όπως ότι το σχολείο όπου γίνεται η χριστουγεννιάτικη γιορτή λεγόταν Elliott School, πριν μετονομαστεί σε Ark Putney Academy το 2012, και ότι μαθητής του ήταν κάποτε ο Pierce Brosnan. Αλλά και ότι η σκηνή όπου ο Harry (Alan Rickman) αγοράζει ένα πολύ «άτακτο» δώρο και αναμένει από τον Rowan Atkinson να τελειώνει, επιτέλους, με το αμπαλάζ γυρίστηκε στο πολυκατάστημα Selfridges, ότι ο Hugh Grant δυσκολεύτηκε αρκετά με το χορευτικό του σόλο ως Βρετανός πρωθυπουργός David και ότι ο Mark (Andrew Lincoln) έγραψε ο ίδιος τις κάρτες υπενθύμισης, στις οποίες ανακοινώνει στη φρεσκοπαντρεμένη σύζυγο του κολλητού του ότι είναι ερωτευμένος μαζί της – ο ίδιος ο Lincoln πάντα πίστευε ότι ο συγκεκριμένος ρόλος είχε μια κάπως ανατριχιαστική –cringe θα λέγαμε σήμερα– πλευρά.

Ποιος θα (ξανά)δει το Love Αctually;-2 — ©Alamy/Visual Hellas

2/2

Όπως και να ’χει, ακόμα κι αν δεν πετύχω το Love Actually σε κάποια οθόνη, σίγουρα κάπου θα το «ακούσω»: είτε το soundtrack του Craig Armstrong, είτε το All I want for Christmas is you –που δεν ξεχνάμε ότι πρώτη το ερμήνευσε η Mariah Carey τη δεκαετία του ’90–, είτε το Love is All Around, διασκευασμένο για τον Billy Mack, με πρώτη εκτέλεση εκείνη των Troggs, το 1967. Τώρα, αν τύχει και βρεθώ στο Λος Άντζελες στις 17 Δεκεμβρίου, μπορεί και να κλείσω μία από τις 7.100 θέσεις του Microsoft Theater, για να παρακολουθήσω μια ειδική προβολή του Love Actually μετά ζωντανής μουσικής. Αν, πάλι, ο δρόμος μου με βγάλει στη Νέα Υόρκη, υπάρχει η επιλογή του μιούζικαλ Love Actually? The Unauthorized Musical Parody, μια Off–Broadway θεατρική παραγωγή που ξεκινάει νέο γύρο παραστάσεων στο Jerry Orbach Theater στις 24 Νοεμβρίου. Και για να δούμε ποιοι θα αναλάβουν φέτος να αναπαραστήσουν κάποια σκηνή από το original φιλμ – πέρυσι είχαμε δει τους Dua Lipa και Jimmy Fallon.

Κατά τη γνώμη μου, αν κάτι προσφέρει στο Love Actually μια classic χροιά, είναι το ότι δεν επέστρεψε ποτέ σε μορφή sequel – με εξαίρεση το 15λεπτο Red Nose Day Actually του 2017. Το φιλανθρωπικό μικρού μήκους φιλμ προβλήθηκε στη Βρετανία και στις ΗΠΑ και επικαιροποιούσε κάποιους χαρακτήρες, αν και ο Βρετανός πρωθυπουργός David (Hugh Grant) εξακολουθούσε να ξεδιπλώνει τις χορευτικές του ικανότητες στο νούμερο 10 της Downing Street αυτή τη φορά στον ρυθμό του Hotline Bling του Drake. Α, επίσης, για supermodel guest είχε την Kate Moss, αντί της Claudia Schiffer το 2003.

Δεν χρειάζεται να βάλω στο πρόγραμμα να (ξανά)δω το Love Actually. Γιατί κάπου θα με πετύχει από μόνο του –ακόμα και σε μορφή επιτραπέζιου–, ίσως με λίγη περισσότερη νοσταλγία φέτος, αλλά πάντα με το ίδιο ζεστό κόκκινο mulled κρασί με μπαχαρικά, ελεύθερο πια, ύστερα από 18 έτη, από οποιοδήποτε spoiler. «Η αγάπη είναι ένα τεράστιο θέμα και η παραδοσιακή φόρμα των κλασικών rom–com δεν την καλύπτει», έλεγε πριν από κάποια χρόνια ο δημιουργός του, Richard Curtis. Να, όμως, που αυτή η αγάπη φέτος ενηλικιώνεται. Να που αυτή η αγάπη έχει actually κερδίσει!

Διαβάστε επίσης | Οι 10 all time classic ταινίες που θα ξαναδούμε τα Χριστούγεννα;