Με έχει πιάσει μια γλυκιά νοσταλγία. Στη δουλειά μας δύσκολα αποχωριζόμαστε την εμμονή μας για εκείνο που έρχεται, όμως αυτές τις μέρες νιώθω την ανάγκη να (ξανα)δώ πως φτάσαμε μέχρι εδώ. Ρίχνω μια ματιά σε ψηφιακές περιηγήσεις στο τμήμα συντήρησης του Costume Institute του Metropolitan Museum, όπου φυλάσσονται πάνω από 33 χιλιάδες κομμάτια της ιστορίας της μόδας. Αναζητώ επίσης το The True Cost, το ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει τις δύσκολες αλήθειες γύρω από την παγκόσμια αλυσίδα παραγωγής γρήγορης μόδας και γυρίστηκε μετά την τραγωδία του Rana Plaza. Με ενδιαφέρουν και τα πολλά και ενδιαφέροντα podcasts – μόλις άκουσα μια φωνή από το παρελθόν, τον Karl Lagerfeld να μιλάει στον Tyler Brule στις αρχές του 2019. Τώρα που υπάρχει ο χρόνος, θα παρακολουθήσω και κάποιες ομιλίες της Valerie Steele, διευθύντριας του Μουσείου του Fashion Institute of Technology της Νέας Υόρκης, όπως εκείνη που αναλύει την ιστορία του ροζ. Σας φαίνεται πολύ ακαδημαϊκό όλο αυτό; Για πολύ και υπέροχο fashion gossip θα βάλω το όνομα μου στη λίστα παραγγελιών του The Chiffon Trenches (Στα χαρακώματα του σιφόν;) που λανσάρεται στις 28 Απριλίου. Πρόκειται για την αυτοβιογραφία ενός από τους αγαπημένους μου ανθρώπους της βιομηχανίας, του André Leon Talley, ενός insider που γνωρίζει το παρελθόν και αναγνωρίζει εκείνο που έρχεται.
Και ξαφνικά μας δίνεται η ευκαιρία -που πριν φάνταζε πολυτέλεια- να χουχουλιάσουμε σπίτι μας με τις ώρες, να χαζέψουμε και να περάσουμε ποιοτικό χρόνο με τους αγαπημένους μας και τον εαυτό μας. Και πάλι όμως μπλοκάρουμε. Προσπαθούμε να βρούμε ρυθμούς στη νέα καθημερινότητα και το άγχος είναι ακόμη εδώ. Εγώ έχω ξεκινήσει με τα απλά και εύκολα: Περπατάω μία ώρα τη μέρα με παρέα τοSpotify. Στο σπίτι παίζει μόνιμα από το laptopστο ΥouΤube κλασική μουσική γιατί έχω την αίσθηση (μπορεί να είναι ψευδαίσθηση) ότι οργανώνει τη σκέψη μου και με βοηθάει να χαλαρώνω. Επίσης έχω φρέσκα λουλούδια που παρήγγειλα onlineαπό το Flowerbxστην τραπεζαρία -η οποία εξυπηρετεί σαν γραφείο αυτές τις μέρες- και τουλάχιστον ένα κερί αναμμένο. Κάνω μάσκες στα μαλλιά μου – αυτό όντως μου φαίνεται πολυτέλει – και συγκεκριμένα χρησιμοποιώ τα φακελάκια της Apivitaμε υαλουρονικό οξύ για λάμψη και ενυδάτωση. Πιστεύω ότι σύντομα θα με κουράσει το Netflix, όπου αυτές τις μέρες βλέπω εγώ και η μισή ανθρωπότητα το Pandemic, και θα βουτήξω σε κανένα βιβλίο. Μάλλον θα επενδύσω στη μέθοδο της αντίστροφης ψυχολογίας και θα ξεκινήσω με το νέο βιβλίο της Ξένιας Κουναλάκη, το Οξυγόνο.
Μπορεί η κοινωνική αποστασιοποίηση να μας έχει καταβάλλει αλλά δεν το βάζω κάτω και απολαμβάνω νέες -και παλιές- μικρές πολυτέλειες στο σπίτι. Δεν αποχωρίζομαι το κλασικό βιβλίο Middlemarchτης George Elliot και τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να το ξαναδιαβάσω. Για μένα ίσως η μεγαλύτερη εν ζωή μυθιστοριογράφος στην Αγγλία περιγράφει με βαθιά ωριμότητα και μοναδική ειρωνεία την επαρχιακή ζωή στη δεκαετία του 1830 χωρίς να θυμίζει καθόλου σαπουνόπερα. Η ομορφιά, παντοτινό ζητούμενο, γίνεται απλή υπόθεση χάρη στα εντατικά μαθήματα των βιβλίων Makeup Manual, Living Beauty της Bobbi Brown. Επιστρατεύω τα κατάλληλα beauty εργαλεία και ξεκινώ rituals μεγαλύτερης διάρκειας που δεν είχα πριν το χρόνο να δοκιμάσω όπως peeling χεριών, detox μάσκες και eye patches. Ενδίδω στην ευωδιά ενός αρωματικού κεριού. Το ολοκαίνουργιο Milk Musk της Molton Brown στολίζει το γραφείο μου και με χαλαρώνει. Γοητεύομαι κάθε φορά από τη βελούδινη φωνή της Βρετανίδας Sade. Επιλέγω τα άλμπουμ της τα οποία χάρη στο συνδυασμό R&B, soul, pop και jazz μου φτιάχνουν τη διάθεση. Κάθε μέρα θυμίζω στον εαυτό μου πως ακόμα και μέσα στο χάος υπάρχει ομορφιά κάνοντας πιο γλυκιά την προσμονή της νέας «ζωής».
#ΜένουμεΣπίτι: Easier said than done – ωστόσο, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε όλοι την σημαντικότητα του, και να εκμεταλλευτούμε αυτή την περίοδο για να περάσουμε παραγωγικό χρόνο με τον εαυτό μας. Αυτός είναι ο δικός μου «οδηγός επιβίωσης» που με βοηθάει να βγω από την πλήξη, βάζοντας μικρές χρωματιστές πινελιές στην καθημερινότητά μου. 1. Η γλυκιά μελαγχολία της τζαζ, με προτρέπει να ξεκινάω την μέρα μου με ενθουσιασμό. Από το κλασικό τραγούδι της Etta James “A Sunday Kind Of Love” στο ελκυστικό cover του “Trouble” από τους Leftover Cuties – η παρακάτω playlist συγκεντρώνει κλασικά άλλα και πιο σύγχρονα κομμάτια που θα σας συναρπάσουν. 2. Το βιβλίο που δεν μπορώ να σταματήσω να διαβάζω και το συνιστώ ανεπιφύλακτα: Καλή κοινωνία – Amor Towles. «Αν ερωτευόμαστε μόνο τους ανθρώπους που είναι ιδανικοί για μας, τότε δεν θα γινόταν τόση φασαρία για τον έρωτα». Ο Amor Towles ανασυνθέτει τη νοσταλγία της Νέας Υόρκης του 1937, στον απόηχο της Μεγάλης Ύφεσης. Οι πρωταγωνιστές είναι δύο φίλες και ένας νεαρός τραπεζίτης, που συναντιούνται σε ένα τζαζ κλαμπ το βράδυ της πρωτοχρονιάς – άπιαστα όνειρα, έρωτες, απογοητεύσεις. 3. Οι μάσκες προσώπου αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της skincare ρουτίνας μου. Ενυδατικές και αναζωογονητικές – τώρα είναι η στιγμή για να πειραματιστείτε με νέα προϊόντα. Μερικές από τις αγαπημένες μου είναι η Express Beauty με πρόπολη για βαθύ καθαρισμό από την Apivita, το Thirstymud που χαρίζει άμεση ενυδάτωση από την Glamglow και η Hydra-Biome με ελληνικό γιαούρτι από την Kοrres.
Νομίζω ότι δεν έχει υπάρξει μέρα στην ενήλικη ζωή μου που να μην έχω γκρινιάξει για ό,τι δεν πρόλαβα να κάνω μέσα στο 24ωρο. Δεν άκουσα το νέο album της Grimes, δεν είδα την πολυσυζητημένη ταινία του Οικονομίδη, δεν έκανα την αγαπημένη μου μάσκα της Apivita για βαθύ καθαρισμό. Ο εγκλεισμός στο σπίτι δεν είναι ευχάριστος, αλλά μόλις συνειδητοποίησα ότι μου δίνει όλα όσα μου παίρνει η καθημερινότητα, και μάλιστα χωρίς καν να το ζητήσω. Η μέρα ξεκινάει με Brockhampton στο Spotify, γιατί ομολογουμένως δεν λείπουν από καμία δύσκολη στιγμή, συνεχίζει με Angel Olsen – ειδικά όταν παθαίνω overdose από τα νέα του κορωνοϊού – και ολοκληρώνεται με το βαθιά υπαρξιακό και ενθαρρυντικό μυθιστόρημα A Single Man του Christopher Isherwood. Χτες το βράδυ, αναπόλησα το Safe του Todd Haynes και θυμήθηκα – ξαναβλέποντάς το – πόσο καλά υποδύεται η Julianne Moore μια γυναίκα που αναγκάζεται να αυτοαπομονωθεί για να σωθεί από την αρρώστια που την κυνηγάει παντού. Aν ταυτιστήκατε, μη δώσετε σημασία, η ζωή κυλάει μπροστά και οι ταινίες μαζί της.
Δεν συνεχίζονται μόνο οι μέρες του εγκλεισμού, αλλά και η ζωή. Τίποτα δεν σταμάτησε, τίποτα δεν χάθηκε. Γι’ αυτό «Μένουμε Σπίτι» και μάλιστα μπορούμε να κάνουμε πολλά. Διάβασα (ξανά) το «Πρωτόλειο» του Άντριου Μάρτιν (εκ. Δώμα) και θυμήθηκα (ξανά) πόσο βαθιά ανθρώπινο βιβλίο είναι. Το συνιστώ σ’ αυτές τις ανθρωποφαγικές μέρες που διανύουμε. Μένοντας στο διάβασμα, η ιταλική Vogue ψηφιοποίησε όλα της τα τεύχη απ’ το ’64 μέχρι σήμερα, τα οποία μπορούμε όλοι να «ξεφυλλίσουμε» δωρεάν στο site της. Πραγματικό οφθαλμόλουτρο! Σήμερα λέω να δω το «Λα Μποέμ» του Πουτσίνι που ανέβηκε στην Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης το 2008 σε μουσική διεύθυνση Nicola Luisotti. Ξαναείδα -με νοσταλγία- το εξάωρο «Μέσα» του Παπαϊωάννου (τι καλύτερο όταν μένεις μέσα, να βλέπεις το μέσα).
Μέχρι σήμερα το #workfromhome στη φαντασία των περισσότερων ήταν σκηνή ταινίας σε μέρη εξωτικά, διαμονή σε απομακρυσμένο – αλλά πολυτελές – resort, βουτιά στο τζακούζι, κρασί στην ήσυχη βεράντα και ένα laptop δίπλα στο τζάκι «μήπως χρειαστεί κάτι» μισάνοιχτο για ώρες, μέρες. Κάπως έτσι είναι και στη δική μου φαντασία. Γιατί στην πραγματικότητα είναι μάλλον ένα κοντινό ταξίδι μεταξύ καναπέ, κρεβατιού, τραπεζαρίας, με ένα laptop προέκταση του χεριού (και φορτιστής που κρέμεται) τις στιγμές, ώρες, μέρες δουλειάς, αναζήτησης ιδεών, συνομιλιών μέσω skype και τηλ-ερωταπαντήσεων. Με τα χρονικά όρια να χαλαρώνουν σαν αλυσίδα ποδηλάτου, η βόλτα είναι ατέλειωτη και η έννοια του εικοσιτετραώρου χάνεται πολύ εύκολα. Τα θετικά; Ένα διαρκές κυνήγι insta(nt) έμπνευσης, ανακαλύπτωντας νέους και παλιούς illustators τις ατέλειωτες ώρες scrolling – όπως @olimpiazagnoli, @cdaura και @dai.ruiz. Μια επίσκεψη στα δικά μας ‘oldies but goodies’, ξαναδιαβάζοντας Μουρακάμι και Sputnik Sweetheart, ξανακούγοντας Tom Waits (όλα) και ειδικά το άλμπουμ Early Years, ξαναβλέποντας το Little Miss Sunshine, Fantastic Mr. Fox και φυσικά The Party. Μια επανιεράρχηση όσων χρειαζόμαστε για να χαμογελάμε: ατελείωτα facetime με φίλους, χορευτικά στο σαλόνι (μετακινώντας τα έπιπλα, όπως κάναμε μικρά) και ανεξάντλητες δόσεις χιούμορ – με podcasts από Comedy Snobs και επεισόδια Bob’s Burgers.
“Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο”. Και αυτές τις μέρες νιώθω πιο έντονα την ανάγκη να γεμίζω με ωραίες εικόνες και ήχους, αφού δεν μπορώ να βλέπω όσους αγαπώ. To Ιnstagram account της Alessia Glaviano, visual director της Ιταλικής Vogue, και τα Ιnstagram stories του φωτογράφου Rosario Liberti με vintage εικόνες από την Ιταλία είναι το ψηφιακό μου δωμάτιο με θέα. Το καλό είναι ότι συγκατοικώ με τη φίλη μου Εύα, οπότε γελάμε όταν γράφω φορώντας τις Ιnglot βλεφαρίδες διακοσμημένες με μπλε φτερά. Το δεύτερο καλό είναι ότι ο Λουκάς, ο πιο αγαπημένος μου Dj και μουσικός παραγωγός, δέχτηκε να φτιάξει μία playlist-soundtrack των ημερών. 14 ώρες, ένα νοερό ταξίδι στον χρόνο, στον κόσμο και σε όλα τα είδη μουσικής που λατρεύω. Το καλό τρίτωσε όταν ο Pan Pan ανακοίνωσε ότι θα ανεβάζει στο Gumroad κάποια κόμικς του που έχει εξαντληθεί η έντυπη έκδοσή τους, με πρώτη την ιστορία του Jonsie που μπαίνει σε καραντίνα στο σπίτι του λόγω ερωτικής απογοήτευσης. Από Netflix; Safe place μας τα Φιλαράκια, ενώ με το Netflix Party μπορείτε να παρακολουθείτε ταυτόχρονα με τους φίλους σας, με επιλογή και για Online chat. Επόμενο βήμα; Συνδρομή στην πρώτη ελληνική streaming πλατφόρμα, Cinobo, που συγκεντρώνει arthouse ταινίες από τον παγκόσμιο και τον ελληνικό κινηματογράφο. Αν μη τι άλλο, ένα καλό που έχει το ανθρώπινο είδος, είναι ότι προσαρμόζεται εύκολα.
