Είμαι επικίνδυνη κόρη
Η μητέρα μου μπορεί να επέλεξε να με γεννήσει, μπορεί και όχι. Της επιβλήθηκα. Αν προσπάθησε να με αποφύγει, εμένα ή άλλα παιδιά, πριν ή μετά από εμένα, θα αντιμετώπισε θυμό και περιφρόνηση: η φύση δεν της έδωσε κανέναν τρόπο να αποφύγει, με δικό της έλεγχο, τη σύλληψη και η δυνατότητά της να το κάνει με τρόπο τεχνητό θα τη φορτώνει πάντα με επίκριση και ενοχή.
Είμαι επικίνδυνο κορίτσι
Έμαθα ότι το πιο σημαντικό είναι να με ελέγχω. Να ελέγχω το θυμό και τη λύπη να ελέγχω τον όγκο μου, την ένταση της φωνής, την αντίθεσή μου. Να ελέγχω ό,τι μπορώ να ελέγξω τελοσπάντων. Το πιο εύκολο είναι να ελέγξω το σώμα μου. Την τροφή που του δίνω. Την απόλαυση και την ένταση της ζωής. Θα το κάνω στο μέγιστο βαθμό. Θα κάνω το πιο σημαντικό τέλεια. Θα κάνω τον έλεγχο προϋπόθεση ζωής. Νιώθω σαν να είμαι πάνω σε έναν διάδρομο που τρέχει. Έχω αρχίσει να εξαφανίζομαι. Ίσως έτσι να μη με πιάνουν πια χωρίς να είμαι σίγουρη ότι θέλω. Απλώς πρέπει να θυμηθώ να σταματήσω ελάχιστα πριν εξαφανιστώ. Αλλιώς πώς θα δουν όλοι ότι τα κατάφερα; Είμαι επικίνδυνη για τους άλλους όταν δεν ελέγχομαι. Αλλά όταν καταφέρνω να ελέγχομαι γίνομαι επικίνδυνη για τον εαυτό μου.