Η μαγεία των Χριστουγέννων υπάρχει γύρω μας όλο τον χρόνο. Αρκεί να μην την ψάχνουμε στην κόκκινη μύτη του Ρούντολφ.
Δεν είχε μπει καλά καλά ο Οκτώβριος, και μια αγαπημένη food blogger ανέβασε ένα στόρι με το tagline «Ιδανικά Χριστούγεννα». Στο βίντεο, η κάμερα σε ξεναγούσε σε ένα ορεινό τοπίο βυθισμένο στο χιόνι, ολοστόλιστο με λαμπερά φωτάκια. Μέσα από το παράθυρο του ξύλινου σπιτιού μπορούσες να νιώσεις τη θαλπωρή, να αισθανθείς σχεδόν την κούπα με τη ζεστή σοκολάτα να ζεσταίνει τα δάχτυλά σου, την πρώτη γουλιά να σου καίει τη γλώσσα. Μπορούσες να ακούσεις τον ήχο του τζακιού να σπάει την ησυχία της φύσης. Ίσως να σε γαργαλούσε και η μυρωδιά από τα χριστουγεννιάτικα μπισκότα που θα έβγαιναν σε λίγο αχνιστά και τραγανά από τον φούρνο. Γύρω σου μόνο αγαπημένοι, χαρούμενοι άνθρωποι για να τα μοιραστείς. Καμία σχέση με τα κανονικά Χριστούγεννα, δηλαδή, αυτά που λίγο πολύ βιώνουμε όλοι κάθε χρόνο.
«Τι θα κάνετε τα Χριστούγεννα;» Οι ερωτήσεις ξεκίνησαν φέτος από νωρίς. Τι να κάνουμε τα Χριστούγεννα; Κατά πάσα πιθανότητα, αυτά που κάνουμε κάθε χρόνο: θα πάμε σε οικογενειακά τραπέζια, θα τρέχουμε να αγοράσουμε δώρα και γλυκά ή ποτά για τις εκάστοτε επισκέψεις, θα βγούμε, θα δούμε φίλους, θα έχουμε μερικά χανγκόβερ που πρέπει να τα αντέξουμε για να ξαναβγούμε και αρκετά ξεκούμπωτα παντελόνια από τους μαραθωνίους φαγητού. Θα προσπαθούμε να τα συνδυάσουμε όλα μέσα στις πέντε μέρες άδειας που θα πάρουμε και κάποιοι από εμάς θα γκρινιάζουμε που δεν θα καταφέρουμε να ξεκουραστούμε και θα διερωτώμεθα δυνατά πότε θα χαλαρώσουμε επιτέλους! Και, τελικά, θα απειλήσουμε ότι του χρόνου θα πάμε να βρούμε το καλυβάκι από το story της food blogger και θα τη βγάλουμε εκεί, για να ηρεμήσει το κεφάλι μας και να μην τρέχουμε πάνω κάτω σαν μανιακοί. Εναλλακτικά, θα προτείνουμε να πάμε στο απομονωμένο σπίτι στην αγγλική εξοχή που είχε νοικιάσει η Cameron Diaz στο The Holiday. Φυσικά, ό,τι και να γίνει, το πιο πιθανό είναι ότι ούτε τα επόμενα Χριστούγεννα θα μοιάζουν με το όνειρο χιονισμένης νυκτός που λιγουρεύομαι.
Φταίνε όμως τα Χριστούγεννα ή η ρημάδα η φαντασίωση που έχω γι’ αυτά και δεν ανταποκρίνεται ποτέ στην πραγματικότητα; Μια φαντασίωση που κρατιέται με νύχια και με δόντια από το παραμύθι των ιδανικών εορτών όπως τις έχω στο κεφάλι μου και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, κάθε χρόνο, στην απογοήτευση. Βλέπετε, η the most wonderful time of the year –στην Αθήνα τουλάχιστον– είναι γεμάτη, μεταξύ άλλων, με φασαρία, πήξιμο στην κίνηση, νεύρα, κόσμο στα μαγαζιά, συνύπαρξη με συγγενείς και τα όποια παρελκόμενα μπορεί να έχει αυτό – ίσως και μια δόση μελαγχολίας. Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζω κανέναν ο οποίος να πίνει ζεστές σοκολάτες, να ψήνει κουλουράκια, να απολαμβάνει τη ζεστασιά του σπιτιού του ή να μην κάνει τίποτε από τα παραπάνω, αλλά απλώς χαίρεται τα Χριστούγεννα ήρεμος και ευτυχισμένος με τους δικούς του ανθρώπους. Στ’ αλήθεια δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε έναν άνθρωπο που να απολαμβάνει τα Χριστούγεννα στην ενήλικη ζωή – εκτός από τη Νάνσυ, αλλά εκείνη πηγαίνει κάθε χρόνο στη Λιβαδειά. Ίσως εκεί τα πράγματα να είναι διαφορετικά.
